طب سنتی
محمد نعمت شاهی؛ طهورا افشاری صالح؛ محبوبه نعمتشاهی؛ فرشته قراط؛ عاطفه اسدی
دوره 30، شماره 2 ، خرداد و تیر 1402، ، صفحه 233-243
چکیده
زمینه و هدف: کروناویروس‌ها زیرمجموعه کروناویریده‌ها هستند که از سرماخوردگی معمولی تا بیماری‌های شدیدتر را شامل می‌شود. با توجه به اینکه این ویروس در برخی بیماران حتی بدون بیماری زمینه‌ای علائم شدید ایجاد می‌کند، احتمال می‌رود که با خصوصیات فردی بیماران در ارتباط باشد از این رو هدف این مطالعه، بررسی رابطه انواع مزاج ذاتی و گروه ...
بیشتر
زمینه و هدف: کروناویروس‌ها زیرمجموعه کروناویریده‌ها هستند که از سرماخوردگی معمولی تا بیماری‌های شدیدتر را شامل می‌شود. با توجه به اینکه این ویروس در برخی بیماران حتی بدون بیماری زمینه‌ای علائم شدید ایجاد می‌کند، احتمال می‌رود که با خصوصیات فردی بیماران در ارتباط باشد از این رو هدف این مطالعه، بررسی رابطه انواع مزاج ذاتی و گروه خونی بیماران مبتلا به کووید ۱۹ با شدت بیماری بود.مواد و روشها: این مطالعه به‌صورت مقطعی در سال 1399 در بیمارستان واسعی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی سبزوار انجام شد. 100 نفر از افراد با پی سی آر مثبت در بازه زمانی مطالعه انتخاب شدند. برای هر فرد پرسش‌نامه مزاج‌شناسی تکمیل شد. به‌منظور بررسی گروه خونی 3 سی‌سی خون وریدی از بیماران گرفته شد.یافتهها: در بررسی ارتباط جنس با شدت بیماری مردان 42/2درصد و زنان 38/9درصد در بخش بستری شدند و بیشتر زنان به‌صورت سرپایی بررسی شدند ولی این تفاوت معنی‌دار نبود. در مقایسه گروه‌های خونی، گروه خونی O منفی، کمترین و گروه خونی A مثبت، بیشترین شیوع را داشتند. از نظر شیوع مزاج‌های تر و خشک، 29/6درصد دارای مزاج تر، 43/2درصد متعادل و 27/2 درصد دارای مزاج خشک بودند. در بررسی مزاج سرد و گرم، 21درصد مزاج سرد 49/4 درصد متعادل و 29/6درصد مزاج گرم داشتند. در بررسی ارتباط مزاج سرد و گرم با شدت بیماری بین 3 گروه مزاجی، ارتباط معنی‌دار نبود (P = 0.21). همچنین در بررسی ارتباط مزاج تر و خشک با شدت بیماری، بین سه گروه ارتباط معنی‌دار نبود (P=0.09) .نتیجه‌گیری: با توجه به این مطالعه، شدت کرونا در مزاج‌های افراد با مزاج گرم و تر، بیشتر از سایر مزاج‌ها بود و نیز گروه خونی O منفی، کمترین و گروه خونی Aمثبت، بیشترین شیوع را داشتند که این می‌تواند در پیش‌آگهی بیماران، کمک‌کننده باشد.
الهام شهرکی مقدم؛ زهرا سادات منظری؛ زهرا قندهاری مطلق
دوره 24، شماره 2 ، خرداد و تیر 1396، ، صفحه 113-107
چکیده
اهداف: بخش‌های مراقبت ویژه به‌دلیل پیچیدگی وضعیت بالینی بیماران و تغییرات سریع وضعیت همودینامیکی آن‌ها نیازمند تصمیم‌گیری سریع پرستاران در مدت زمان اندک است. لذا، ماهیت اختصاصی این بخش‌ها ایجاب می‌کندکه پرستاران شاغل در آن الزاماً تصمیم‌گیرندگان باکفایتی باشند. این مطالعه با هدف بررسی تصمیم‌گیریبالینی پرستاران شاغل در بخش‌های ...
بیشتر
اهداف: بخش‌های مراقبت ویژه به‌دلیل پیچیدگی وضعیت بالینی بیماران و تغییرات سریع وضعیت همودینامیکی آن‌ها نیازمند تصمیم‌گیری سریع پرستاران در مدت زمان اندک است. لذا، ماهیت اختصاصی این بخش‌ها ایجاب می‌کندکه پرستاران شاغل در آن الزاماً تصمیم‌گیرندگان باکفایتی باشند. این مطالعه با هدف بررسی تصمیم‌گیریبالینی پرستاران شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه در بیمارستان‌های آموزشی مشهد انجام شد.
مواد و روشها:این مطالعة توصیفی با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای روی 233 پرستار شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه در بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1393 انجام شد. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامة PDAQ استفاده شد. داده‌ها با استفاده از SPSS-16 و آمار توصیفی و استنباطی (تی مستقل، ضریب همبستگی و آنالیز واریانس یک طرفه) تجزیه‌وتحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که مشارکت پرستاران در هر سه مرحلة تصمیم‌گیری بالینی- شامل شناخت مشکل (7/10±1/33)، ارائة راه‌حل (3/10±1/34) و اجرای راه‌حل (7/9±1/32)- در سطح متوسط قرارداشت. پرستاران در مرحلة ارائه و ارزیابی راه‌حل‌های جایگزین در حل مشکل بیشترین امتیاز و در مرحلة اجرای راه‌حل مناسب کمترین امتیاز را کسب کردند.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، مشارکت پرستاران در تمام مراحل تصمیم‌گیری بالینی در سطح متوسط قرار داشت. به نظر می‌رسد که برنامه‌های آموزش پرستاری برای ارتقای مهارت تصمیم‌گیری بالینی مؤثر نبوده است. بنابراین، از یافته‌های این تحقیق می‌توان در برنامه‌ریزی آموزش پرستاری و برنامه‌های آموزش مداوم در بهبود این مهارت بالینی استفاده کرد.