ایمنی شناسی و بیوشیمی
نفیسه عنابستانی؛ حمید ملانیا؛ نسرین ملانیا
دوره 30، شماره 6 ، بهمن و اسفند 1402، ، صفحه 768-784
چکیده
زمینه و هدف: داروهای گیاهی، عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهای شیمیایی دارند و در درمان دیابت که یک بیماری متابولیک مزمن است، محبوبیت بیشتری پیدا کردهاند.مواد و روشها: پس از اندازهگیری خواص آنتیاکسیدانی، الگوی بازداری بین عصارهها و آنزیم آلفا- آمیلاز پانکراسی تعیین شد. موشهای دیابتی با عصارههای گیاهی و آکاربوز تحت درمان ...
بیشتر
زمینه و هدف: داروهای گیاهی، عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهای شیمیایی دارند و در درمان دیابت که یک بیماری متابولیک مزمن است، محبوبیت بیشتری پیدا کردهاند.مواد و روشها: پس از اندازهگیری خواص آنتیاکسیدانی، الگوی بازداری بین عصارهها و آنزیم آلفا- آمیلاز پانکراسی تعیین شد. موشهای دیابتی با عصارههای گیاهی و آکاربوز تحت درمان قرار گرفتند. سپس فاکتورهای بیوشیمیایی خون اندازهگیری شد. سنتز نانوذرات نقره (Ag-NPs) توسط بهترین عصاره گیاهی بررسی شدند.یافتهها: عصاره گلبرگ زعفران و بابونه اثر مهاری بر آنزیم α-آمیلاز با الگوی رقابتی و مخلوط نشان داد. FBS در تمامی گروههای تیمار کاهش داشت و تنها در گروه تیمارشده با عصاره آبی التراسونیک گلبرگ زعفران، انسولین به میزان معناداری افزایش مییابد. آنزیم ALT در حضور عصاره زعفران و فاکتور AST تنها در حضور عصاره بابونه، کاهش معناداری داشت. نتایج نشان داد که برای سنتز بهینه نانوذرات نقره، دما، pH، زمان و غلظت نمک نیترات نقره بهترتیب C55 ، pH=10، 4 ساعت و 1.2 میلیمولار میباشد.نتیجهگیری: عصارههای گیاهی پیشنهادی میتوانند سطح قند خون را کاهش دهند، تولید انسولین را افزایش دهند، آنزیمهای کبدی را در خون تنظیم کنند و در درمان دیابت مؤثر باشند. این عصارهها از نظر اثربخشی، بهتر از داروی شیمیایی آکاربوز هستند و تأثیر منفی بر کبد ندارند. عصاره زعفران، توانایی سنتز Ag-NP را نشان میدهد که اغلب در کاربردهای زیست پزشکی استفاده میشود.
خاطره کمالی؛ آسیه عباسی دلویی؛ احمد عبدی؛ سید جواد ضیاء الحق؛ علیرضا براری
دوره 22، شماره 5 ، آذر و دی 1394، ، صفحه 823-831
چکیده
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر استئوکلسین غیرکربوکسیله، پروتئین واکنشدهندهی C و مقاومت انسولینی در زنان دارای اضافه وزن بود. موادّ و روشها: 16 زن دارای اضافه وزن (وزن 28/2±19/73 کیلوگرم، سن 66/3±38/39 سال، قد 04/0±61/1 متر و شاخص تودهی بدنی 36/4±19/28 کیلوگرم بر متر مربع) به ...
بیشتر
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر استئوکلسین غیرکربوکسیله، پروتئین واکنشدهندهی C و مقاومت انسولینی در زنان دارای اضافه وزن بود. موادّ و روشها: 16 زن دارای اضافه وزن (وزن 28/2±19/73 کیلوگرم، سن 66/3±38/39 سال، قد 04/0±61/1 متر و شاخص تودهی بدنی 36/4±19/28 کیلوگرم بر متر مربع) به طور تصادفی به گروههای کنترل و تمرین تقسیم شدند. خونگیری 48 ساعت قبل از پیش آزمون و پس از هشت هفته فعّالیّت از آزمودنیها گرفته شد. برنامهی تمرینی هشت هفته و سه جلسه در هفته با شدّت 70-65 درصد ضربان قلب ذخیره انجام شد. دادهها با استفاده از روش آماری تی همبسته برای تعیین تفاوتهای درونگروهی و تی مستقل برای تعیین تفاوتهای بینگروهی تجزیه و تحلیل شدند. تفاوت معنیدار در سطح 05/0 p<پذیرفته شد. یافتهها: یافتههای پژوهش حاضر نشان داد که سطح استئوکلسین غیرکربوکسیله در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشته است(01/0p=). همچنین سطح hs-CRP (083/0p=) و مقاومت انسولینی (158/0p=) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری را نشان نداد. نتیجهگیری: هشت هفته تمرین منظم هوازی افزایش معناداری را در سطوح استئوکلسین غیرکربوکسیله نشان داد که با تأثیر احتمالی بر سلولهای بتا، می تواند بهبود در فاکتورهای مؤثّر در مقاومت انسولینی مانند افزایش ترشّح انسولین و کاهش سطح گلوکز را موجب شود.