نسرین فاضل؛ حمیده یزدیمقدم؛ فاطمه الحانی؛ اکبر پژهان؛ محسن کوشان؛ محمدرضا قاسمی؛ فهیمه ریواده
دوره 24، شماره 2 ، خرداد و تیر 1396، ، صفحه 97-106
چکیده
اهداف: آموزش بالینی پرهزینهترین عنصر برنامة پرستاری و یکی از ارکان مهم آموزش پرستاری است. دورة آموزش بالینی از مقاطع مهم آموزش پرستاری است که طی آن توانمندیهای اولیه و حرفهای دانشجویان پایهریزی میشود. لذا، این پژوهش کیفی با هدف تبیین تجارب پرستاران از آموزش بالینی در بخش اورژانس انجام شد. مواد و روشها: این تحقیق مطالعهای ...
بیشتر
اهداف: آموزش بالینی پرهزینهترین عنصر برنامة پرستاری و یکی از ارکان مهم آموزش پرستاری است. دورة آموزش بالینی از مقاطع مهم آموزش پرستاری است که طی آن توانمندیهای اولیه و حرفهای دانشجویان پایهریزی میشود. لذا، این پژوهش کیفی با هدف تبیین تجارب پرستاران از آموزش بالینی در بخش اورژانس انجام شد. مواد و روشها: این تحقیق مطالعهای کیفی با رویکرد تحلیل محتواست. فرایند جمعآوری دادهها مشتمل بر بیست مصاحبة نیمهساختاریافته و عمیقباپرستاران در بخش اورژانس (شش دانشجوی پرستاری، دو پرستار مسئول بخش، چهار مربی پرستاری و هشت پرسنل پرستاری) همراه با یادداشتهای عرصه است. مصاحبة عمیق براساس تجربههایواقعیپرستاراندرمحیطبالینیباپاسخبهسؤالهایباز و در موارد لزوم سؤالهایکاووشی جمعآوری شد. تحلیل دادهها به روش آنالیزمحتوی کیفی انجامگرفت. یافتهها:تحلیل دادهها منجر به استخراج نه طبقه وسه درونمایه شد که بیانگر تجربه و درک پرستاران اورژانس از آموزش بالینی است، شامل محیط (ارتباطات، امنیت محیط و تجهیزات محیط) آموزش (آموزش به بیمار، آموزش پرسنل و آموزش دانشجو) و عملکرد مسئول بخش نقش مدیریت بخش اورژانس در آموزش، نقش و عملکرد متون در آموزش، و نقش و عملکرد پرسنل عرضهکنندة خدمات. نتیجهگیری: یافتههای پژوهش بیانگر وجود برخی فاکتورهای مؤثر در کسب تجربههای مثبت بود، مثل آموزش چهرهبهچهره به بیمار، حضور مؤثر مربی در بخش و برخی تجربههای منفی مانند عدم بهکارگیری فنهای آموختهشدة دانشجویان در محیط آموزشی با کیفیت بالا در شرایط بالینی، و کمبود تجهیزات و حجم کار زیاد کارکنان. با درنظرگرفتن مجموع نظرات چنین برداشت میشود که با شناخت نارساییهای آموزش بالینی مسئولان قادر خواهند بود که برنامههای آموزشی مطلوب را طرحریزی کنند و سبب ارتقای کیفیت آموزش بالینی خواهد شد.
هاجر صادقی؛ زهرا طالبی؛ مریم جدید میلانی؛ سید جمال میرموسوی
دوره 22، شماره 2 ، خرداد و تیر 1394، ، صفحه 506-515
چکیده
زمینهوهدف: آموزش پرستاری و توجه به جنبههای کمّی و کیفی آن و ارتقای خودکارآمدی، از اهمّیّت ویژهای در آموزش پرستاری برخوردار است. شرایط محیط باید به گونهای باشد که دانشجو، مهارت حرفهای لازم را کسبنموده و به تفکر نقادانه از مفاهیم پرستاری برسد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط کمّیت محیط بالینی و خودکارآمدی بالینی از دیدگاه ...
بیشتر
زمینهوهدف: آموزش پرستاری و توجه به جنبههای کمّی و کیفی آن و ارتقای خودکارآمدی، از اهمّیّت ویژهای در آموزش پرستاری برخوردار است. شرایط محیط باید به گونهای باشد که دانشجو، مهارت حرفهای لازم را کسبنموده و به تفکر نقادانه از مفاهیم پرستاری برسد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط کمّیت محیط بالینی و خودکارآمدی بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری بود.
موادّ و روش ها: این مطالعهی تحلیلی - همبستگی در سال تحصیلی 91- 92، به روش سرشماری و بر روی کلیهی دانشجویان سال سوم و چهارم پرستاری (103 نفر) در دانشگاه علومپزشکیسبزوار انجامگردید. ابزار پرسشنامه شامل سه قسمت: اطلاعات فردی،DREEM (ابزار تناسب محیط بالینی داندی) و خودکارآمدی بالینیبود. تجزیه و تحلیل دادهها ازطریق نرمافزار SPSS نسخه 18 و آمار توصیفی، همبستگی پیرسون و آزمون تی مستقل و با تعیین سطح معناداری 05/0 انجامگردید.
یافتهها: میانگین و انحراف معیارخودکارآمدی بالینی 19/16±42/50 بود. بیشترین امتیاز حیطهی "بررسی بیمار( 97/16±59/53)» بود و حیطهی «برنامهریزی مراقبتی» دارای کمترین امتیاز(90/20±05/46) بود. با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون بین خودکارآمدی و حیطههای محیط آموزشیارتباط معناداری وجودنداشت، اما همبستگی مستقیم و معنادار بین تمامی حیطههای کمّیت محیط آموزشی وجود داشت (0001/0>p).
نتیجهگیری: بین خودکارآمدی و محیط آموزشی و حیطههای آن ارتباط معناداری وجود ندارد، اما باتوجه به اینکه محیط آموزشی در ایجاد انگیزش تحصیلی دانشجویان که آغاز فعالیت اجتماعی آنها در محیط دانشگاه میباشد، نقش مهمی دارد و انگیزش تحصیلی میتواند سبب خودکارآمدی دانشجو گردد، بنابراین باید مسؤولین پرستاری در حوزههای آموزش، پژوهش و مدیریت پرستاری به کمّیت محیط آموزشی و جوّ روانی و تأثیر آن در انگیزش پرستاری توجهنمایند.