سمانه میرزایی؛ نورالدین کریمی؛ فرشته قراط؛ رباب صحاف؛ علی صمدی؛ مصطفی رحیمی؛ مصطفی قلی صابریان
دوره 21، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1393، ، صفحه 402-415
چکیده
زمینه و هدف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر کوتاهمدت تمرین ویبریشن همراه با مکملسازی کراتین بر برخی از عوامل آمادگی جسمانی و عملکرد عصبی- عضلانی زنان سالمند بود.
مواد و روشها:جامعهی آماری زنان سالمند بالای 60 سال بودند که بدین منظور، 22 نفر زن سالمند سالم انتخاب و بهصورت تصادفی به سه گروه تمرین ویبریشن و مکمل کراتین (8n=)، ...
بیشتر
زمینه و هدف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر کوتاهمدت تمرین ویبریشن همراه با مکملسازی کراتین بر برخی از عوامل آمادگی جسمانی و عملکرد عصبی- عضلانی زنان سالمند بود.
مواد و روشها:جامعهی آماری زنان سالمند بالای 60 سال بودند که بدین منظور، 22 نفر زن سالمند سالم انتخاب و بهصورت تصادفی به سه گروه تمرین ویبریشن و مکمل کراتین (8n=)، تمرین ویبریشن و دارونما (7n=) و کنترل (7n=) تقسیم شدند. گروه تمرین ویبریشن و کراتین تمرینات را که شامل 6 وضعیت بدنی بود، بهمدت 10 روز و براساس اصل اضافه بار با فرکانس 35-30 هرتز و دامنهی 5 میلیمتر انجامدادند و همزمان، 20 گرم کراتین در روز در 5 روز اول و 5 گرم کراتین در روز در 5 روز بعدی مصرفکردند. گروه تمرین ویبریشین و دارونما بهجای کراتین از دکستروز استفادهکردند. عوامل مورد ارزیابی شامل قدرت ایستای دست و پا (دینامومتر)، قدرت پویای پا (دستگاه بازکردن زانو)، تعادل ایستا (ایستادن روی یک پا) و پویا (بلندشدن و راه رفتن)، عملکرد پایین تنه (30 متر راه رفتن، تاندم گیت و بلندشدن و نشستن روی صندلی) و انعطافپذیری (نشستن و رساندن) بود. از آزمونهای آماری تحلیل واریانس یک راهه و تحلیل کواریانس برای بررسی اثر اصلی و آزمونهای تعقیبی Tukey و Sidak برای مقایسهی دو به دوی گروهها استفادهشد (05/0≥P).
یافتهها: نتایج آزمون آنوا نشانداد در قدرت ایستای دست (89/0p=)، عملکرد پایین تنه در آزمون تاندم گیت (25/0p=) و انعطافپذیری (59/0p=) تفاوت معناداری در بین گروهها وجودنداشت، ولی قدرت ایستای پا و عملکرد در آزمون راه رفتن 30 متر در گروه تمرین و مکمل کراتین در مقایسه با گروه کنترل بهطورمعناداری بهتر بود، به ترتیب (016/0p=) و (020/0p=). به علاوه، نتایج آزمون کواریانس نشان داد تفاوت معناداری در متغیرهای تعادل ایستا (11/0p=) و عملکرد نشستن و برخاستن (68/0p=) بین گروهها وجودنداشت، اما هر دو گروه تمرین ویبریشن و مکمل کراتین و تمرین ویبریشن و دارونما در مقایسه با گروه کنترل در تعادل پویا (به ترتیب (001/0p=) و (009/0p=)) و قدرت پویای پا (به ترتیب (001/0p=) و (001/0p=)) عملکرد بهتری داشتند.
نتیجهگیری:بر اساس نتایج پژوهش حاضر، بهنظرمیرسد تمرین ویبریشن همراه با مکملسازی کراتین در کوتاهمدت، میتواند باعث بهبود معنا-دار قدرت ایستا و پویای پاها، تعادل پویا و عملکرد راه رفتن 30 متر در زنان سالمندشود. بهعلاوه، بهنظرمیرسد که مصرف مکمل کراتین در کنار تمرین ویبریشن کل بدن، ممکن است تأثیر مضاعفی بر قدرت ایستای پا و عملکرد راه رفتن 30 متر داشتهباشد.
سیدمهدی رضوی؛ احمد باشتنی؛ شکرالله زرقانی؛ یاسر تبرائی
دوره 20، شماره 5 ، بهمن و اسفند 1392، ، صفحه 766-772
چکیده
مقدمه: اختلالات اسکلتی– عضلانی یکی از مهم ترین موضوعات سلامت شغلی در دنیای امروز می باشد وتقریبا در تمام مشاغل شیوع بالایی دارد. کشاورزی یکی از بخش های مهم در عرصه تولید کشور است که علاوه بر نقش اشتغال زایی، توجه همه جانبه به این بخش می تواند به رونق اقتصادی، استقلال و خودکفایی کشور نیز کمک نماید.کارگران بخش کشاورزی به عنوان افرادی ...
بیشتر
مقدمه: اختلالات اسکلتی– عضلانی یکی از مهم ترین موضوعات سلامت شغلی در دنیای امروز می باشد وتقریبا در تمام مشاغل شیوع بالایی دارد. کشاورزی یکی از بخش های مهم در عرصه تولید کشور است که علاوه بر نقش اشتغال زایی، توجه همه جانبه به این بخش می تواند به رونق اقتصادی، استقلال و خودکفایی کشور نیز کمک نماید.کارگران بخش کشاورزی به عنوان افرادی شناخته می شوند که کار فیزیکی سخت انجام می دهند، بنابراین بیش تر در معرض ابتلاء به اختلالات اسکلتی- عضلانی قرار دارند. تحقیق حاضر با هدف تعیین شیوع اختلالات اسکلتی– عضلانی و علل مرتبط با آن در کشاورزان شهرستان سبزوار انجام گردید.
روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی – تحلیلی بوده است که به صورت مقطعی در 400 نفر از کشاورزان حوزه زراعت شهرستان سبزوار انجام گردید . ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه استاندارد نوردیک بود که به صورت حضوری توسط پرسش گران آموزش دیده تکمیل گردید. داده های جمع آوری شده توسط آزمون های آماری در نرم افزار spss16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: میزان شیوع اختلالات اسکلتی – عضلانی در اندام های یک یا هر دو زانو ، کمر و یک یا هر دو پا قوزک پا در یکسال گذشته به ترتیب 52% ، 5/46% و 27% است . نتایج نشان داد که بین درد ناحیه کمر و وزن (033/0P=) ، بین درد در یک یا هر دو زانو و سن (0001/0P=)، بین درد دریک یا هر دو زانو و قد (036/0P=) و درد ناحیه شانه و سن (028/0 P=) در یک سال گذشته ارتباط معنی داری وجود داشت.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد بین اختلالات اسکلتی - عضلانی در کشاورزان حوزه زراعت شهرستان سبزوار با مشخصات دموگرافیک مانند وزن ، سن وقد ارتباط معنی داری وجود دارد.
مجید فلاحی؛ سیدمهدی رضوی؛ علی اصغر خسروآبادی؛ آرش اکابری
دوره 17، شماره 3 ، مهر و آبان 1389، ، صفحه 218-223
چکیده
زمینه و هدف: اختلالات اسکلتی-عضلانی یکی از مهم ترین موضوع های سلامت شغلی در دنیای امروز می باشد. با توجه به این که وزارت بهداشت متولی امر سلامت جامعه است و ارایه هر چه بهتر خدمات سلامت نیازمند نیروی کار سالم می باشد، تحقیق حاضر با هدف تعیین شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی سبزوار در سال 1386 انجام گردید.
مواد ...
بیشتر
زمینه و هدف: اختلالات اسکلتی-عضلانی یکی از مهم ترین موضوع های سلامت شغلی در دنیای امروز می باشد. با توجه به این که وزارت بهداشت متولی امر سلامت جامعه است و ارایه هر چه بهتر خدمات سلامت نیازمند نیروی کار سالم می باشد، تحقیق حاضر با هدف تعیین شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی سبزوار در سال 1386 انجام گردید.
مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی به صورت نمونه گیری در دسترس بر روی 364 نفر از پرسنل گروه های پیراپزشکی، بهداشت و درمان دانشگاه علوم پزشکی سبزوار در سال 1386 انجام شده است. در این مطالعه اختلالات اسکلتی-عضلانی از طریق پرسشنامه نوردیک که شامل بررسی اختلالات در 9 عضو بدن در یک هفته گذشته، یک سال گذشته و بازماندگی از کار به علت اختلالات می باشد، بررسی گردید. داده های جمع آوری شده با آزمون های تی مستقل و ضریب همبستگی در نرم افزار SPSS 13 تحلیل گردید.
یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن و سابقه کارکنان به ترتیب 6.88±32.81 سال و 7±9.36 سال می باشد. بیشترین شیوع اختلالات در یک سال گذشته در کل افراد مورد بررسی در نواحی کمر، زانو و پشت به ترتیب 57.8 درصد، 44 درصد و 42.6 درصد بود ولی در گروه درمان به ترتیب 61.6 درصد، 9/46 درصد و 48.6 درصد بود. در گروه پیراپزشکی، شیوع اختلالات در ناحیه شانه 29.7 درصد و در گروه بهداشت در ناحیه مچ دست 28.4 درصد بوده است.
نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه شیوع اختلالات کارکنان دانشگاه بالا بوده و بیشترین شیوع اختلال در نواحی کمر و زانو می باشد. اختلال در ناحیه پشت، کمر و زانو در گروه درمان و اختلال ناحیه گردن در گروه بهداشت بیشتر بود.