مهدی گل افروز؛ هاجر صادقی؛ سیدقاسم موسوی؛ یاسر تبرائی
دوره 21، شماره 4 ، مهر و آبان 1393، ، صفحه 655-664
چکیده
زمینه و هدف: افراد مبتلا به دیابت، مدت زمان خواب کمتری نسبت به میزان طبیعی خواب در افراد سالم جامعه دارند که این امر، منجربه کاهش‌کیفیت زندگی می‌گردد. باتوجه به ماهیّت مزمن بیماری، لزوم پی‌گیری متناسب با وضعیت این بیماران ضروری‌است. ازاین‌رو، مطالعه‌ی حاضر به‌بررسی تاثیر به‌کارگیری مدل مراقبتِ پی‌گیر بر کیفیت خواب افراد مبتلا ...
بیشتر
زمینه و هدف: افراد مبتلا به دیابت، مدت زمان خواب کمتری نسبت به میزان طبیعی خواب در افراد سالم جامعه دارند که این امر، منجربه کاهش‌کیفیت زندگی می‌گردد. باتوجه به ماهیّت مزمن بیماری، لزوم پی‌گیری متناسب با وضعیت این بیماران ضروری‌است. ازاین‌رو، مطالعه‌ی حاضر به‌بررسی تاثیر به‌کارگیری مدل مراقبتِ پی‌گیر بر کیفیت خواب افراد مبتلا به دیابت انجام‌گردید.
مواد و روش‌ها: دراین مطالعه‌ی تجربی، 80 فرد مبتلا به دیابت به‌روش نمونه‌گیری آسان از بین بیماران داوطلب تحت پوشش کلینیک دیابت شهر سبزوار در سال 1391 انتخاب و به‌روش‌تصادفی در دوگروه آزمون و کنترل قرارگرفتند. جمع‌آوری اطلاعات با پرسش‌نامه‌ی اطلاعات فردی و مقیاس کیفیت خواب پیتس بورگ قبل و بعد از مداخله انجام شد. مداخله، اجرای مدل مراقبت پی‌گیر درگروه آزمون به‌مدت ۱۲ هفته بود. تجزیه‌و تحلیل اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون کای دو، آزمون تی‌تست ، رگرسیون و تحلیل کوواریانس) از طریق نرم‌افزار SPSS نسخه 18 انجام‌شد.
یافته‌ها: دو گروه قبل ازمداخله ازنظر متغیرهای جمعیت‌شناختی و میانگین امتیازات کیفیت خواب، همگن بودند و بین نمره‌ی کیفیت خواب دو گروه اختلاف آماری معنا‌دار نبود. پس از مداخله براساس آزمون تی مستقل، بین دو گروه ازنظرمیانگین امتیازات کیفیت خواب اختلاف معنا‌دارنشان-داده‌شد(001/0 =p). بین میانگین امتیازات کیفیت خواب درگروه تجربی قبل وبعد ازمداخله نیزاختلاف معنا‌دار وجودداشت، درحالی‌که این اختلاف درگروه کنترل معنادارنبود.
نتیجه‌گیری: اجرای مدل مراقبتِ پی‌گیر، بر افزایش کیفیت خواب بیماران دیابتی مؤثراست. پیشنهادمی‌شود اجرای این مدل مراقبتی در سایرکلینیک‌های دیابت نیز آزمون‌شود.