آناتومی، بافت و جنین
الهام حویزی؛ کیاوش هوشمندی
دوره 29، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1401، ، صفحه 330-343
چکیده
زمینه و هدف: در سال‌های اخیر، محققان به دلیل فعالیت بیولوژیکی بالاو سمیت کم، بر فعالیت ضدسرطانی کومارین تمرکز کرده اند که میتوانند عوارض جانبی ناشی از پرتودرمانی را خنثی کنند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیرات سیتوتوکسیک کومارین بر سلولهای سرطانی رده‌های HT-29 و A549 می باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، استوک ...
بیشتر
زمینه و هدف: در سال‌های اخیر، محققان به دلیل فعالیت بیولوژیکی بالاو سمیت کم، بر فعالیت ضدسرطانی کومارین تمرکز کرده اند که میتوانند عوارض جانبی ناشی از پرتودرمانی را خنثی کنند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیرات سیتوتوکسیک کومارین بر سلولهای سرطانی رده‌های HT-29 و A549 می باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، استوک کومارین تهیه و سلولها با غلظتهای 5، 10، 15، 20 و 25 میکرومولار آن تیمار شدند و در روزهای 1، 3 و 5 روز پس از تیمار، بقا و مورفولوژی سلولها ارزیابی شد. غلظت IC50 کومارین با استفاده از روش MTT در دو رده سلولی محاسبه گردید. همچنین بیان ژنهای درگیر درآپوپتوز همچون Bax, Bad و Bcl-2 با روش qRT_PCR ارزیابی شد. یافته ها با استفاده از روش آماری واریانس یک‌طرفه تحلیل گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که کومارین به‌صورت وابسته به دوزو زمان، میزان بقا و تکثیر سلولهای HT-29 و A549 را به‌طور معنی-داری (P≤0.001)کاهش می‌دهد همچنین درصد بقای سلولی در سلولهای تیمارشده در روز پنجم نسبت به گروه کنترل، به‌شدت کاهش یافت که نسبت به نمونه های روز اول و سوم هم کاهش معنی دار را نشان داد (P≤0.001). تغییرات موروفولوژی همچون کاهش تراکم سلولی، گردشدن و چروکیدکی سلولها نیز به‌طور محسوسی در سلولهای تیمار شده مشاهده شد. همچنین، نتایج مولکولی نشان داد که کومارین توانست سبب افزایش معنی دار بیان ژنهای Bax, Bad و کاهش بیان ژن Bcl-2 گردد که این تغییرات ژنی در سلولهای A549 به‌طور معنی داری بیشتر از HT-29 بود.
نتیجه‌گیری: کومارین قادر است فعالیت ضدتکثیری و القای آپوپتوزی مؤثری در برابر سلولهای سرطانی کولون و ریه داشته باشد.
فیزیولوژی ورزشی
سودابه رضایی؛ ندا خالدی
دوره 28، شماره 5 ، آذر و دی 1400، ، صفحه 688-699
چکیده
زمینه و هدف: افزایش بیان ژن FOXO1 در هیپوکمپ و همچنین عامل التهابی TNF-α در افراد دیابتی باعث بیان ژنهای درگیر در آپوپتوزشده و سبب تخریب عملکرد اجرایی آن می‌شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر 6 هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن FOXO1 در هیپوکمپ و میزان سرمی TNF-α موش‌های صحرایی دیابتی نر ویستار بود.مواد و روش‌ها: برای این مطالعه، تعداد ...
بیشتر
زمینه و هدف: افزایش بیان ژن FOXO1 در هیپوکمپ و همچنین عامل التهابی TNF-α در افراد دیابتی باعث بیان ژنهای درگیر در آپوپتوزشده و سبب تخریب عملکرد اجرایی آن می‌شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر 6 هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن FOXO1 در هیپوکمپ و میزان سرمی TNF-α موش‌های صحرایی دیابتی نر ویستار بود.مواد و روش‌ها: برای این مطالعه، تعداد 48 سر موش صحرایی نر ویستار (4 هفته‌ای) با وزن10±150 گرم در 4 گروه 12 تایی: موش‌های دیابتی، دیابت تمرین، کنترل و کنترل تمرین دسته‌بندی شدند. به‌منظور القای دیابت از روش تزریق صفاقی محلول STZ (50 mg/kg) استفاده گردید. پس از یک هفته آشناسازی با محیط و تمرین، پروتکل تمرین تناوبی شدید شامل 3 روز تمرین در هفته به مدت 6 هفته با شدت 50 تا 110 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی انجام شد. 24 ساعت بعد از اتمام تمرین، آزمون عملکردی گرفته شد و 48 ساعت پس از آزمون عملکردی، حیوانات تشریح شدند. بیان ژن FOXO1 با استفاده از تکنیک Real Time PCR ارزیابی گردید.یافته‌ها: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده تمرین تناوبی شدید باعث کاهش معنی‌دار بیان ژن FOXO1 در گروه‌های تمرین شد (P≤0/01 ). همچنین پروتئین TNF-α به‌طور معنی‌داری کاهش یافت (P≤0/05). افزایش وزن هیپوکمپ همراه با کاهش ژن FOXO1 در گروه دیابت تمرین تناوبی شدید مشاهده شد.نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش تمرین تناوبی شدید احتمالاً با کاهش عوامل آپوپتوزیFOXO1 و التهابی TNF-α از کاهش وزن بافت هیپوکمپ که بر اثر دیابت اتفاق می‌افتد، جلوگیری می‌کند.
فیزیولوژی ورزشی
مهدی یادگاری؛ سیمین ریاحی؛ شادمهر میردار؛ غلامرضا حمیدیان
دوره 26، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1398، ، صفحه 393-402
چکیده
زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 3 هفته کاهش بار تمرین در محیط هایپوکسی بر نسبت Bax/Bcl2 و جمعیت سلول های اپیتلیالی حبابچه های ریوی بود.مواد و روش ها: 35 سر موش صحرائی (سن 4 هفته، وزن 8± 72 گرم) به 5 گروه کنترل (6 هفته)، تمرین (6 هفته)، هایپوکسی (3 هفته)، هایپوکسی کاهش بار (3 هفته) و کنترل (9 هفته) تقسیم شدند. نمونه ها پس از 6 هفته تمرین تناوبی ...
بیشتر
زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 3 هفته کاهش بار تمرین در محیط هایپوکسی بر نسبت Bax/Bcl2 و جمعیت سلول های اپیتلیالی حبابچه های ریوی بود.مواد و روش ها: 35 سر موش صحرائی (سن 4 هفته، وزن 8± 72 گرم) به 5 گروه کنترل (6 هفته)، تمرین (6 هفته)، هایپوکسی (3 هفته)، هایپوکسی کاهش بار (3 هفته) و کنترل (9 هفته) تقسیم شدند. نمونه ها پس از 6 هفته تمرین تناوبی وارد هایپوکسی شده و 3 هفته در آنجا زندگی کردند. گروه دیگری همزمان با قرارگیری در محیط هایپوکسی، به اجرای تمرینات تناوبی با شدت کمتر( کاهش بار) پرداختند. نسبت Bax/Bcl2 حبابچه های ریه با روش ایمونوهیستوشیمی و جمعیت نموسیت-1 و نموسیت-2 حبابچه های ریوی با روش استریولوژی اندازه گیری شد.یافته ها: پس از 6 هفته تمرین تناوبی، نسبت Bax/Bcl2 و جمعیت نموسیت-2 افزایش و جمعیت نموسیت-1 کاهش یافت(05/0≥P). 3 هفته هایپوکسی سبب کاهش نسبت Bax/Bcl2 و کاهش جمعیت نموسیت-1 در مقایسه با گروه تمرین 6 هفته شد(05/0≥P). 3 هفته کاهش بار تمرین در گروه هایپوکسی، سبب کاهش نسبت Bax/Bcl2، کاهش نموسیت-2 و افزایش نموسیت-1 در مقایسه با گروه هایپوکسی شد (05/0≥P).نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین تناوبی شدید و هایپوکسی متعاقب آن می تواند آپوپتوز حبابچه های ریوی را افزایش دهد. همچنین به نظر می رسد تکنیک کاهش بار تمرین ابزاری کارآمد جهت کاهش آپوپتوز در ریه است.
فیزیولوژی ورزشی
قادر رحیم زاده؛ محمدعلی آذربایجانی؛ حسن متین همایی
دوره 26، شماره 2 ، خرداد و تیر 1398، ، صفحه 161-170
چکیده
چکیدهزمینه: امروزه استفاده از مکمل‌ها و عصاره‌های گیاهی مانند مرزنجوش برای مقابله با آپوپتوز ناشی از ورزش و بهبود سازگارهای‌های تمرینی رواج بسیاری یافته است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر همزمان تمرین هوازی و مکمل‌سازی عصاره گیاهی مرزنجوش بر بیان ژنی پروتئین‌های آپوپتوز میوکارد موش‌های صحرایی انجام شد. روش کار: ...
بیشتر
چکیدهزمینه: امروزه استفاده از مکمل‌ها و عصاره‌های گیاهی مانند مرزنجوش برای مقابله با آپوپتوز ناشی از ورزش و بهبود سازگارهای‌های تمرینی رواج بسیاری یافته است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر همزمان تمرین هوازی و مکمل‌سازی عصاره گیاهی مرزنجوش بر بیان ژنی پروتئین‌های آپوپتوز میوکارد موش‌های صحرایی انجام شد. روش کار: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (8 هفته‌ای) با میانگین وزنی (86/17± 129 گرم) به صورت تصادفی در پنج گروه همگن، پایه (8n= )، کنترل(8n= )، عصاره(8n= )، تمرین(8n= ) و تمرین - عصاره (8n= ) قرار گرفتند. گروه تمرین و تمرین-عصاره در یک برنامه 12 هفته‌ای(هر هفته 5 جلسهی 60-10 دقیقهای با شدت80-75 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه) دویدن روی نوارگردان حیوانی(شیب 15درصد و سرعت 33-24 متر بر دقیقه) شرکت کردند. همچنین، مکمل‌سازی مرزنجوش شامل دریافت عصاره اتانولی مزرنجوش بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، بخشی از بافت بطن چپ قلب موشها برداشته شد و بیان پروتئین‌هایBax، Bcl-2 و کاسپاز-9 با استفاده از روش RT-PCR بررسی شد. دادهها، با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دوراهه تجزیه و تحلیل شد(P
سیده المیرا یزدی روح الامینی؛ نسرین معتمد؛ محمد طهماسب؛ کبری امیدفر
دوره 23، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1395، ، صفحه 386-391
چکیده
اهداف سرطان‌های متاستاتیک مثل سرطان پستان، معمولاً به شیمی‌درمانی مقاوم هستند؛ لذا یافتن ترکیبات مؤثر و جدید برای درمان این نوع سرطان‌ها مدّنظر محققان قرار دارد. در این پژوهش اثر سمی‌سیلیبینین بر رشد و تکثیر رده سرطانی MCF-7 بررسی شده است.مواد و روش ها برای بررسی اثر مهاری سیلیبینین بر فعالیت متابولیکی سلولهای MCF-7 آزمایش MTT ...
بیشتر
اهداف سرطان‌های متاستاتیک مثل سرطان پستان، معمولاً به شیمی‌درمانی مقاوم هستند؛ لذا یافتن ترکیبات مؤثر و جدید برای درمان این نوع سرطان‌ها مدّنظر محققان قرار دارد. در این پژوهش اثر سمی‌سیلیبینین بر رشد و تکثیر رده سرطانی MCF-7 بررسی شده است.مواد و روش ها برای بررسی اثر مهاری سیلیبینین بر فعالیت متابولیکی سلولهای MCF-7 آزمایش MTT انجام شد. بدین منظور سلولها را در پلیت 96 خانه کشت کردیم، سپس در زمان‌های متفاوت 24 و 48 و 72 ساعت، درمعرض غلظتهای مختلف سیلیبینین 0 تا 350 میکروگرم بر میلی‌لیتر قرار دادیم و به این ترتیب درصد فعالیت متابولیکی سلولها را محاسبه کردیم. همچنین به‌منظور بررسی تأثیر سیلیبینین بر آپوپتوز آزمایش کاسپاز 3 و 7 را انجام دادیم.یافته ها نتایج این تحقیق نشان داد سیلیبینین موجب مهار فعالیت متابولیکی رده سلولی MCF-7 به‌صورت وابسته به دُز و زمان می‌شود، همچنین آپوپتوز را در این سلولها القا می‌کند.نتیجه گیری این تحقیق نشان داد که تیمار رده سلولی MCF-7 با سیلیبینین می‌تواند از طریق القای آپوپتوز، موجب مهار رشد و تکثیر آن شود. باتوجه‌به تأثیر مهاری معناداری که تیمار سلولها با سیلیبینین به‌دنبال دارد، به‌نظر می‌رسد زمینه تحقیقاتی مناسبی برای بهره‌برداری از گیاه خارمریم در کنترل و درمان سرطان‌ها وجود دارد.
تهمینه پیروی؛ شیوا روشن میلانی؛ سیامک سلامی؛ محمد قادری؛ علیرضا شمس
دوره 21، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1393، ، صفحه 461-476
چکیده
زمینه و هدف: هورمون آزادکننده گنادوتروپین (GnRH) علاوه بر هیپوتالاموس، در تخمدان هم تولید می شود و روی تمایز سلولی و ایجاد فولیکول های آترتیک تاثیر می گذارد. با توجه به این که مرگ سلول های گرانولوزا طی روند آترزی فولیکولی به واسطه پدیده آپوپتوز صورت می گیرد.ما در این مطالعه وقوع آپوپتوز در سلول های گرانولوزای فولیکول های تخمدان موش صحرایی ...
بیشتر
زمینه و هدف: هورمون آزادکننده گنادوتروپین (GnRH) علاوه بر هیپوتالاموس، در تخمدان هم تولید می شود و روی تمایز سلولی و ایجاد فولیکول های آترتیک تاثیر می گذارد. با توجه به این که مرگ سلول های گرانولوزا طی روند آترزی فولیکولی به واسطه پدیده آپوپتوز صورت می گیرد.ما در این مطالعه وقوع آپوپتوز در سلول های گرانولوزای فولیکول های تخمدان موش صحرایی را تحت تاثیر یکی از آگونیست هایGnRH یعنی بوسرلین استات مورد بررسی قرار می دهیم.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی موردی ـ شاهدی دوازده سر موش صحرایی نژاد ویستار ماده 25 روزه از خانه حیوانات به صورت غیر تصادفی و در دسترس تهیه و به دو گروه آزمایش و کنترل (6 n=) تقسیم شدند. موش های صحرایی گروه آزمایش و کنترل به ترتیب روزانه به مقدار mg/kg 2/0 بوسرلین و سرم فیزیولوژیک به مدت چهار روز دریافت کردند. 24 ساعت بعد از آخرین تزریق ، موش ها با دوز کشنده کلروفرم بیهوش ، سپس تخمدان ها خارج شدند .نمونه ها ابتدا در فرمالین 10% فیکس و پس از پاساژ با استفاده از میکروتوم دوار از آنها مقاطع پنج میکرونی تهیه شد. برای بررسی آپوپتوز در برش های بافتی از روش تانل پی او دی استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار Graphpad instant و آزمون independent t-test آنالیز شدند و سطح معنی داری 05/0p≤ در نظر گرفته شد.
نتایج: نتایج به دست آمده نشان داد میانگین درصد سلول های آپوپتوتیک در گروه کنترل (52/0 ±14/2 ) و در گروه آزمایش (71/1± 75/3) و (0001/0 ≥P) بود. از نظر آماری این اختلاف افزایش معنی دار بود.
نتیجه گیری: این یافته ها بیانگر این مطلبند که بوسرلین ، آپوپتوز را در سلول های گرانولوزای فولیکول های تخمدان افزایش می دهد .