فیزیولوژی ورزشی
پریسا قاسمی؛ فرزاد ناظم؛ مسعود اعتمادی‌فر؛ حسین ساکی
دوره 29، شماره 2 ، خرداد و تیر 1401، ، صفحه 231-242
چکیده
زمینه: افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس احتمالا با اختلال در راه رفتن و تعادل فیزیکی مواجه هستند. نقش فعالیت ورزشی به عنوان یک روش غیردارویی برای توانبخشی این بیماران موثرگزارش شده است. بنابراین، هدف از این مطالعه، بررسی مداخله تمرینات ورزشی تعلیقی (Total-Body Resistant Exercise, TRX) و پیلاتس بر پارامترهای تعادل و ظرفیت‌های عملکردی بیماران مبتلا ...
بیشتر
زمینه: افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس احتمالا با اختلال در راه رفتن و تعادل فیزیکی مواجه هستند. نقش فعالیت ورزشی به عنوان یک روش غیردارویی برای توانبخشی این بیماران موثرگزارش شده است. بنابراین، هدف از این مطالعه، بررسی مداخله تمرینات ورزشی تعلیقی (Total-Body Resistant Exercise, TRX) و پیلاتس بر پارامترهای تعادل و ظرفیت‌های عملکردی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس است.روش‌کار: در این مطالعه،30 زن بیمار مبتلا به MS درشهر اصفهان با میانگین سنی (57/7 ±41/37) سال و سابقه بیماری (77/3 ± 31/11) سال و درجه ناتوانی (EDSS) 84/0± 81/1 در سه گروه تصادفی 10 نفره قرار گرفتند. گروه کنترل، گروه‌های تمرین کرده TRX و پیلاتس ظرف هشت هفته و هفته‌ای سه جلسه فعالیت داشتند. متغیرهای تعادل و ظرفیت‌های عملکردی با تست‌های استاندارد اندازهگیری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها در سطح 5 درصد با آزمون تحلیل کواریانس انجام گرفت.یافتهها: نتایج نشان داد هر دو برنامه ورزشی موجب تفاوت معناداری در میانگین پارامترهای تعادل برگ (005/0=P) ، سرعت راه رفتن (000/0=P) و اجرای آزمون TUG یا تعادل پویا (000/0=P) و مسافت آزمون شش دقیقه پیاده‌روی در دو گروه تمرینی و بصورت بارزتر در گروه TRX نسبت به گروه کنترل گردید (004/0=P) اما در آزمون 2 دقیقه پیاده‌روی تفاوت معناداری بین گروه‌ها مشاهده نشد (147/0=P).نتیجهگیری: مداخلات هر دو برنامه ورزش TRXو پیلاتس به مدت 8 هفته، به بهبود شاخص های منتخب ظرفیت عملی وتعادل بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجامیده است. به نظر می‌رسد الگوی ورزشی TRX برتغییرات میانگین متغیرهای وابسته قابل توجه بود.
سیدحسین حسینی؛ احمد حسینی؛ احمد اله ابادی؛ ابوالفضل رحمانی ثانی؛ زکیه مجرد
دوره 22، شماره 5 ، آذر و دی 1394، ، صفحه 879-892
چکیده
زمینه وهدف:با وجود اهمیت اندازهگیری عناصر رادیو اکتیو در نمونههای زیست محیطی، اغلب روشهای دستگاهی، حساسیت کافی برای این اندازهگیریها را ندارند. پیشتغلیظ و جداسازی عناصر از ماتریکس نمونهها بهترین و اغلب تنها روش عملی برای حل مشکل فوق بوده و هدف این تحقیق، استخراج فاز جامد اورانیم و توریم با استفاده از یک جاذب مناسب ...
بیشتر
زمینه وهدف:با وجود اهمیت اندازهگیری عناصر رادیو اکتیو در نمونههای زیست محیطی، اغلب روشهای دستگاهی، حساسیت کافی برای این اندازهگیریها را ندارند. پیشتغلیظ و جداسازی عناصر از ماتریکس نمونهها بهترین و اغلب تنها روش عملی برای حل مشکل فوق بوده و هدف این تحقیق، استخراج فاز جامد اورانیم و توریم با استفاده از یک جاذب مناسب و گزینشپذیر و اندازهگیری غلظتهای ناچیز آنها در نمونههای زیست محیطی است.
موادّ و روشها:در این پژوهش رزین آمبرلیت XAD-7 بارورشده با کلایتون زرد برای تغلیظ و اندازهگیری اورانیم و توریم در نمونههای زیست محیطی مورد استفاده قرارگرفت و پس از بهدست آوردنشرایط بهینهی متغیرهایpH و قدرت یونی، مطالعهی جنبههای تعادلی فرایند جذب انجام شده واندازهگیری اورانیل و توریم پس از تغلیظ به روش ستونی با استفاده از روش آرسنازو III انجام شد. در روش ستونی نیز متغیرهای سرعت جریان نمونه، نوع شوینده و غلظت آن، سرعت شویش، حجم شوینده و غلظت تحمل شدهی یونهای مزاحم بهدقت بهینهسازی شدند.
یافتهها:آزمایشهانشانداد که جذب همزمان توریم و اورانیل در pH=5 قابل انجام است. برازش ایزوترمهای جذب تعادلی با مدل لانگمویر (9999 دهمR2=) از مدلهای فریندلیچ (8979 دهمR2≤) و تمکین (9705 دهمR2≤) بهتر بود و ظرفیت جذب ماکزیمم رزین بارورشده جدید بهترتیب برای توریم و اورانیل مقدار 571 دهم و mmol.g-1 609 دهم بود. جذب و واجذب جریانی هر دو یون از سرعت مناسبی برخورداربود. مطالعات شویش نشان داد که با کمک محلول کربنات سدیم و با غلضت (w/v)5 صدم درصد، میتوان اورانیم را شسته و جداسازی نمود و در مرحلهی بعد میتوان برای واجذب یون Th(IV) از محلول HCl با غلظتی بالاتر از M0/2 استفاده کرد. RSD محاسبه شد و بهترتیب مقادیر 9/2 و %1/3 برای توریم و اورانیم بهدست آمدند. نتایج نشان داد که یونهای مزاحم در پیشتغلیظ مزاحمت جدی ایجادنمیکردند. روش پیش تغلیظ و اندازهگیری ارایه شده برای اندازهگیری اورانیل و توریم در چند نمونهی واقعی زیست محیطی بهکارگرفته شد که درستی و دقت بهدست آمده از این اندازهگیریها رضایتبخش بود.
نتیجهگیری:رزین XAD-7 بارورشده با کلایتون زرد برای تغلیظ و اندازهگیری اورانیم و توریم مناسب بوده و با استفاده از آن میتوان غلظتهای ناچیز این دو فلز رادیو اکتیو را در نمونههای آبی زیست محیطی با موفقیت اندازهگیری نمود.
محمد سیداحمدی؛ فهیمه کیوانلو؛ حمیدرضا طاهری؛ اکبر پژهان؛ جواد طاهرزاده
دوره 17، شماره 4 ، آذر و دی 1389، ، صفحه 256-265
چکیده
زمینه و هدف: بیماری پارکینسون یکی از علل شایع ناتوانی در سالمندان است. این بیماری به واسطه اختلال در هسته های قاعده ای مغز که کنترل حرکاتی مثل تعادل و راه رفتن را بر عهده دارد، به وجود می آید. هدف از تحقیق حاضر، بررسی و مقایسه اثر سه شیوه تمرینی (تمرین ریتمیک، تمرین با توپ طبی و تمرینات کششی-نرمشی) بر روی تعادل بیماران پارکینسون است.
مواد ...
بیشتر
زمینه و هدف: بیماری پارکینسون یکی از علل شایع ناتوانی در سالمندان است. این بیماری به واسطه اختلال در هسته های قاعده ای مغز که کنترل حرکاتی مثل تعادل و راه رفتن را بر عهده دارد، به وجود می آید. هدف از تحقیق حاضر، بررسی و مقایسه اثر سه شیوه تمرینی (تمرین ریتمیک، تمرین با توپ طبی و تمرینات کششی-نرمشی) بر روی تعادل بیماران پارکینسون است.
مواد و روش ها: این پژوهش از نوع تجربی است و جامعه پژوهش را کلیه بیماران مرد مبتلا به پارکینسون شهرستان های کاشان و آران و بیدگل تشکیل می داد. تعداد 35 بیمار پارکینسون مرد با میانگین سنی 3±61 سال و شدت بیماری متوسط (مرحله 3 مقیاسY&H ) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه شامل گروه تمرین ریتمیک (N=11)، گروه تمرین با توپ طبی (N=12)، و گروه تمرینات کششی-نرمشی(N=12) تقسیم شدند. همه بیماران در حین تحقیق داروهای خود را تحت کنترل پزشک متخصص مصرف می کردند. هر گروه یک دوره تمرینی را به مدت 10 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه یک ساعت انجام دادند. برای اندازه گیری داده ها از مقیاس تعادل برگ (BBS) و جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تی وابسته، آزمون آنالیز واریانس یک سویه و آزمون پیگیری LSD استفاده گردید. تجزیه و تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 16 صورت گرفت.
یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که سه شیوه تمرینی (تمرینات ریتمیک، توپ طبی و حرکات کششی-نرمشی) به ترتیب به طور معناداری موجب 15.7 درصد، 5.58 درصد و 4.28 درصد بهبودی در تعادل بیماران شده اند (p=0.0001). نتایج این تحقیق نشان داد که ورزش ریتمیک اثر بیشتری نسبت به دو شیوه تمرین با توپ طبی(p=0.03) و تمرینات کششی-نرمشی(p=0.008) در بهبود تعادل بیماران پارکینسونی دارد. میزان اثر دو شیوه تمرین با توپ طبی و حرکات کششی-نرمشی روی تعادل بیماران تقریبا مشابه بود و تفاوت معناداری با هم نداشتند(p=0.530) .
نتیجه گیری: روش تمرین ریتمیک نسبت به دو روش دیگر، اثر بیشتری بر بهبود تعادل بیماران پارکینسون دارد.