محمدحسن رخشانی؛ رویا اکبرزاده؛ محسن کوشان؛ سیدمرتضی هاشمی نیک
دوره 21، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1393، ، صفحه 492-450
چکیده
زمینه و هدف: بیماری‌های قلبی‌عروقی، فاکتور اصلی در کاهش میزان خواب و افزایش بیداری‌های شبانه می‌باشند. با توجه به عوارض داروهای خواب آور، استفاده از روش‌های غیر‌دارویی که بتوانند باعث بهبود کیفیت خواب بیماران مزمن قلبی شوند، لازم به نظر می‌رسد، لذا این مطالعه با هدف تأثیر روش آرام‌سازی بنسون بر کیفیت خواب بیماران مزمن قلبی، ...
بیشتر
زمینه و هدف: بیماری‌های قلبی‌عروقی، فاکتور اصلی در کاهش میزان خواب و افزایش بیداری‌های شبانه می‌باشند. با توجه به عوارض داروهای خواب آور، استفاده از روش‌های غیر‌دارویی که بتوانند باعث بهبود کیفیت خواب بیماران مزمن قلبی شوند، لازم به نظر می‌رسد، لذا این مطالعه با هدف تأثیر روش آرام‌سازی بنسون بر کیفیت خواب بیماران مزمن قلبی، انجام گرفت.
مواد و روش‌ها: طرح مطالعه، کارآزمایی بالینی تصادفی شده می‌باشد. جامعه پژوهش را 60 بیمار مزمن قلبی مراجعه کننده به بیمارستان واسعی شهر سبزوار تشکیل می‌دهند که به روش تصادفی ساده به دو گروه کنترل (30 نفر) و مداخله (30 نفر) تقسیم شدند. گروه مداخله، تمرینات آرام‌سازی بنسون را به مدت 20 دقیقه دو بار در روز طی مدت یک ماه انجام دادند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و کیفیت خواب پیتس‌برگ بود که در دو نوبت قبل از مداخله و بعد از مداخله در دو گروه تکمیل گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری من-ویتنی، کای اسکوئر، دقیق فیشر، ویلکاکسون و تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 11.5 و با سطح معنی داری 05/0 ˂ P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار کیفیت خواب در گروه مداخله قبل از آرام‌سازی بنسون 41/4± 33/10 بود که بعد از مداخله به 01/4± 50/7 کاهش یافت. تجزیه و تحلیل داده ها بین میانگین کیفیت خواب واحدهای پژوهش قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله، تفاوت معنا‌داری را نشان داد (001/0> P).
نتیجه‌گیری: آرام‌سازی بنسون بر کیفیت خواب بیماران مزمن قلبی، مؤثر است لذا می‌تواند به عنوان درمان مکمل برای بهبود کیفیت خواب در این بیماران، استفاده گردد.
محسن کوشان؛ محمدحسن رخشانی؛ محدثه محسن پور؛ نرجس حشمتی فر
دوره 20، شماره 5 ، بهمن و اسفند 1392، ، صفحه 757-765
چکیده
زمینه و هدف: بسیاری از بیماران مبتلا به نارسایی کلیه در اثر فرآیند مزمن بیماری و درمان طولانی مدت دیالیز دچار خستگی می‌شوند. با توجه به مشکلات و عوارض زیاد ناشی از دارو درمانی، استفاده از روش های غیر دارویی که بتوانند باعث کاهش خستگی بیماران همودیالیزی شوند، منطقی به نظر می‌رسد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آرام‌سازی بنسون بر میزان ...
بیشتر
زمینه و هدف: بسیاری از بیماران مبتلا به نارسایی کلیه در اثر فرآیند مزمن بیماری و درمان طولانی مدت دیالیز دچار خستگی می‌شوند. با توجه به مشکلات و عوارض زیاد ناشی از دارو درمانی، استفاده از روش های غیر دارویی که بتوانند باعث کاهش خستگی بیماران همودیالیزی شوند، منطقی به نظر می‌رسد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آرام‌سازی بنسون بر میزان خستگی بیماران همودیالیزی انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر، یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده شاهد دار است. جامعه پژوهش را 65 بیمار همودیالیزی مراجعه کننده به بیمارستان واسعی شهر سبزوار تشکیل می دهند. بیماران بر اساس معیارهای ورود و خروج به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و سپس با استفاده از روش تخصیص تصادفی به دو گروه کنترل (32نفر) و مداخله (33 نفر) تقسیم شدند. گروه مداخله تمرینات آرام سازی بنسون را به مدت 15 دقیقه دو بار در روز طی مدت یک ماه انجام دادند. ابزار گردآوری داده ها فرم مشخصات جمعیت شناختی و پرسش نامه خلاصه شده سنجش خستگی (BFI) بود، در سه نوبت قبل از مداخله، 2 هفته بعد و در پایان هفته چهارم در دو گروه تکمیل گردید. داده ها با استفاده از آزمون‌های آماری من ویتنی، کای اسکوئر و تی مستقل و معادلات برآورد تعمیم یافته با نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 5/11 و SAS نسخه 9.1 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: میانگین و انحراف معیار خستگی در گروه مداخله قبل از آرام‌سازی بنسون84/0± 97/6، دو هفته بعد07/1±25/5 و چهار هفته بعد11/1± 92/3 بوده است. تجزیه و تحلیل داده ها بین میانگین امتیازات خستگی نمونه‌های پژوهش قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون تفاوت معنی‌داری را نشان داد(01/0p