مجتبی اکرمیان فرد؛ امیر مقدم احمدی؛ فاطمه ایوبی؛ حسن نکیسا؛ زهرا حدادیان؛ محمد شعبانی؛ محمد الله توکلی؛ علی شمسی زاده
دوره 22، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1394، ، صفحه 36-44
چکیده
زمینه و هدف: استرس‌های اکسیداتیو در تخریب نورون‌های واقع در جسم سیاه و ایجاد پارکینسون دخالت دارند. گزارش‌شده گیاه بومادران دارای اثرات آنتی‌اکسیدانی و محافظت نورونی است. در این مطالعه، اثر محافظتی عصاره‌ی آبی گیاه بومادران بر ضایعه‌ی القاء‌شده توسط تزریق داخل بطنی 6-هیدروکسی دوپامین (6-OHDA) در موش‌های صحرایی نر بررسی‌شد.
مواد ...
بیشتر
زمینه و هدف: استرس‌های اکسیداتیو در تخریب نورون‌های واقع در جسم سیاه و ایجاد پارکینسون دخالت دارند. گزارش‌شده گیاه بومادران دارای اثرات آنتی‌اکسیدانی و محافظت نورونی است. در این مطالعه، اثر محافظتی عصاره‌ی آبی گیاه بومادران بر ضایعه‌ی القاء‌شده توسط تزریق داخل بطنی 6-هیدروکسی دوپامین (6-OHDA) در موش‌های صحرایی نر بررسی‌شد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعهی تجربی، 60 سر موش‌های صحرایی نر بهصورت تصادفی به 6 گروه کنترل، پارکینسونی، و گروههای پارکینسونی تحت تیمار با عصاره تقسیمشدند. القاء پارکینسون با تزیق داخل بطنی تک دوز 6-OHDA انجام‌شد. عصاره‌ی آبی بومادران با دوزهای 4/1 و 8/2 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم به دو روش مکرر (روزانه و بهمدت 14 روز قبل و 14 روز پس از تزریق 6-OHDA) و یا حادّ (روز 13 پس از تزریق 6-OHDA) گاواژشد. ارزیابی پارکینسون با استفاده از تست روتارود و Wire grasping چهارده روز پس از تزریق 6-OHDA انجام‌شد.
یافته‌ها: یافتههای این مطالعه نشان‌داد که گاواژ مکرر دوزهای 4/1 و 8/2 میلیگرم عصاره‌ی بومادران فعالیتهای حرکتی و قدرت عضلانی را متعاقب تزریق 6-OHDA در موش صحرایی بهبود بخشیدهاست (p
زهرا صانعی؛ ماریه حسین پور؛ احسان کاظم نژاد لیلی؛ انوش دهنادی مقدم؛ شاهرخ یوسف زاده چابک؛ زهرا محتشم امیری
دوره 21، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1393، ، صفحه 485-491
چکیده
زمینه و هدف: صدمه ناشی از آسیب ترومایی مغز (TBI) به میزان آسیب های اولیه و ثانویه بستگی دارد، آسیب های ثانویه سبب القای التهاب سیستم عصبی با واسطه آزادسازی سیتوکین های پیش و ضدالتهابی و کموکین ها می شوند. اندازه گیری سطح سرمی اینترلوکین-6 به عنوان یک سیتوکین پیش التهابی در پیش بینی پیامد بیماران ترومایی با آسیب سرمی تواند مفید باشد.
مواد ...
بیشتر
زمینه و هدف: صدمه ناشی از آسیب ترومایی مغز (TBI) به میزان آسیب های اولیه و ثانویه بستگی دارد، آسیب های ثانویه سبب القای التهاب سیستم عصبی با واسطه آزادسازی سیتوکین های پیش و ضدالتهابی و کموکین ها می شوند. اندازه گیری سطح سرمی اینترلوکین-6 به عنوان یک سیتوکین پیش التهابی در پیش بینی پیامد بیماران ترومایی با آسیب سرمی تواند مفید باشد.
مواد و روش ها: در طی یک مطالعه توصیفی-مقطعی, 44 بیمار با 8≤GCS (معیار کمای گلاسکو) و سن بالای 14 سال پذیرش شده در بیمارستان پورسینای رشت وارد مطالعه شدند، نمونه خون بیماران در 6 ساعت اول پس از حادثه جمع آوری و سرم توسط روش ELISA برای تعیین سطح اینترلوکین-6 آزمایش گردید.پیامد بیمار بر اساس معیار پیامد گلاسکو ((GOS در 6 ماه پس از آسیب سر ، به دو صورت پیامد بد (4 > GOS ) و خوب (4≤GOS ) تقسیم بندی گردید .تحلیل آماری با کمک نرم افزار SPSS ورژن 18و از طریق آزمون های ضریب همبستگی اسپیرمن، تی مستقل، دقیق فیشر و من ویتنی انجام شد.
یافته ها: مقایسه سطح سرمی اینترلوکین-6 در دو گروه با پیامد خوب و بد در 6 ماه پس از آسیب نشان داد که میانگین سطح سرمی آن در گروه با پیامد خوب (6/51 ± 2/85) نسبت به گروه با پیامد بد (1/141±3/162) مقدار کم تری را نشان می دهد (03/0P
هاشم حقدوست یزدی؛ حسن اژدری زرمهری؛ طاهره درگاهی؛ محمد صوفی آبادی
دوره 21، شماره 2 ، خرداد و تیر 1393، ، صفحه 271-282
چکیده
زمینه و هدف: 4-آمینوپیریدین (4-AP) و تترااتیل آمونیوم (TEA) دو مهار کننده کانال های پتاسیمی می باشند؛ که اثرات سودمندی در درمان برخی بیماری های نورولوژیک همچون مولتیپل اسکلروزیس، اتاکسیا و الزایمر نشان داده اند. در این مطالعه اثر تجویز حادّ 4-AP و TEA در درمان علایم رفتاری پارکینسونیسم القا شده با سم 6- هیدروکسی دپامین (6-OHDA) درموش های صحرایی ...
بیشتر
زمینه و هدف: 4-آمینوپیریدین (4-AP) و تترااتیل آمونیوم (TEA) دو مهار کننده کانال های پتاسیمی می باشند؛ که اثرات سودمندی در درمان برخی بیماری های نورولوژیک همچون مولتیپل اسکلروزیس، اتاکسیا و الزایمر نشان داده اند. در این مطالعه اثر تجویز حادّ 4-AP و TEA در درمان علایم رفتاری پارکینسونیسم القا شده با سم 6- هیدروکسی دپامین (6-OHDA) درموش های صحرایی نر مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: سم 6-هیدروکسی دپامین به وسیله جراحی استرئوتاکسیک و از طریق سرنگ هامیلتون به درون ناحیه دسته مغز جلویی میانی نیمکره چپ موش ها تزریق شد. سپس در هفته سوم پس از جراحی موش ها در دو مرحله قبل و پس از کاربرد داروها تحت آزمون رفتاری چرخش القا شده با اپومرفین قرار گرفتند. در هفته چهارم آزمون روتارد درحضور مهار کننده ها در شش روز متوالی انجام گرفت.
یافته ها: 4-AP دردوزهای g/kgμ 200 و 500 اثر قابل ملاحظه ای نداشت؛ امّا، در دوز g/kgμ 1000 سبب بهبود معنی دار علایم رفتاری پارکینسونیسم در آزمون چرخشی گردید. از طرف دیگر این دارو سبب تضعیف اجرای حرکتی موش ها در آزمون روتارد شد. TEA در دوز mg/kg 1 بی اثر بود. در دوز mg/kg2 سبب کاهش معنی دار و در دوز mg/kg5 سبب افزایش معنی دار تعداد چرخش ها شد. TEA اثری بر یادگیری حرکتی در آزمون روتارد نداشت.
نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که 4-AP و TEA به صورت وابسته به دوز برخی علایم رفتاری پارکینسونیسم را تضعیف می کنند. امّا، ممکن است برخی علایم دیگر را تشدید نمایند.
مجتبی میرسعیدی؛ سیدرضا عطارزاده حسینی؛ احسان میر؛ کیوان حجازی
دوره 21، شماره 2 ، خرداد و تیر 1393، ، صفحه 283-292
چکیده
زمینه و هدف: خطر بروز بیماری‌های دیابت و قلبی - عروقی در افراد مسن، چاق و کم‌تحرک زیاداست. تمرین ورزشی، اختلالات متابولیکی مرتبط با این بیماری‌ها را بهبودمی‌بخشد. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی برسطوح سرمی پروتئین واکنش گر C، اینترلوکین-6 و شاخص‌های لیپیدی مردان میان‌سالِ غیرفعال می‌باشد.
مواد و روش‌ها: این ...
بیشتر
زمینه و هدف: خطر بروز بیماری‌های دیابت و قلبی - عروقی در افراد مسن، چاق و کم‌تحرک زیاداست. تمرین ورزشی، اختلالات متابولیکی مرتبط با این بیماری‌ها را بهبودمی‌بخشد. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی برسطوح سرمی پروتئین واکنش گر C، اینترلوکین-6 و شاخص‌های لیپیدی مردان میان‌سالِ غیرفعال می‌باشد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه‌تجربی و در سال 1391 در شهرستان ساری انجام‌شد. در این تحقیق، 24 آزمودنی در دو گروه تجربی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) به‌روش نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. برنامه‌ی تمرین مقاومتی درهشت هفته و در هرهفته، سه جلسه به-مدت 90 دقیقه باشدت 60 تا 70 درصد یک تکرار بیشینه انجام‌شد. نمونه‌ی خونی پیش از شروع و پس از پایان مداخله‌ی تمرینی جمع‌آوری‌شد. با استفاده از نرم‌افزار SPSS، ویرایش 15 مقایسه‌ی میانگین‌های درون‌گروهی و بین‌گروهی انجام و برای آزمون فرضیه‌ها، سطح معناداری 05/0>p در نظرگرفته‌شد.
یافته‌ها: نتایج نشان‌داد در گروه مقاومتی سطوح CRP،IL-6، درصدچربی بدن به‌ترتیب به‌میزان 14/19، 00/11 و 55/9 درصد کاهش معناداری یافت(05/0P).
نتیجه‌گیری: هشت هفته تمرین مقاومتی از طریق کاهش معنادار CRPو IL-6، دو عامل خطر جدید قلبی- عروقی، می‌تواند در کاهش خطر بیماری آترواسکلروز و بهبود سلامت قلب و عروق موثر باشد.
بهرام رشیدخانی؛ تیرنگ رضانیستانی؛ شاهین رسولی؛ آتنا رمضانی؛ فریده طاهباز
دوره 17، شماره 4 ، آذر و دی 1389، ، صفحه 236-247
چکیده
زمینه و هدف: تغییر و افزایش سطوح عوامل التهابی و گلیسمی یکی از مشکلات بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 است، لذا این مطالعه به منظور بررسی تاثیر مصرف آب هویج غنی شده با بتاکاروتن بر سطوح نشانگرهای التهابی CRP،IL-6 و گلوکز ناشتا در این بیماران طراحی گردید.
مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسو کور کنترل شده بر روی 44 بیمار مبتلا به دیابت ...
بیشتر
زمینه و هدف: تغییر و افزایش سطوح عوامل التهابی و گلیسمی یکی از مشکلات بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 است، لذا این مطالعه به منظور بررسی تاثیر مصرف آب هویج غنی شده با بتاکاروتن بر سطوح نشانگرهای التهابی CRP،IL-6 و گلوکز ناشتا در این بیماران طراحی گردید.
مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسو کور کنترل شده بر روی 44 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 صورت گرفت. ابتدا بیماران به صورت طبقه بندی شده تصادفی بر حسب جنس و BMI به دو گروه دریافت کننده 200 میلی لیتر آب هویج غنی شده با 10 میلی گرم بتاکاروتن (گروه الف) و آب هویج معمولی (گروه ب) تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت 8 هفته، هر روز 200 میلی لیتر آب هویج در وعده ناهار (به جای یک واحد غلات) دریافت نمودند. یاد آمد 24 ساعته خوراک در 3 روز متوالی و 6 روز غیر متوالی در ابتدا و انتهای مطالعه گرفته شد. همچنین مقادیرCRP، IL-6، گلوکز ناشتا و بتاکاروتن سرم در نمونه های خون ناشتا در شروع و پایان هفته هشتم اندازه گیری شدند. در نهایت داده های بررسی مصرف با نرم افزار Nutritionist IV آنالیز و برای آزمون های آماری از نرم افزار SPSS 11.5 استفاده شد.
یافته ها: در هر گروه 22 بیمار (شامل 11 مرد و 11 زن مبتلا به دیابت نوع 2) قرار گرفتند. سطح بتاکاروتن سرم به طور معناداری در گروه دریافت کننده آب هویج غنی شده با بتاکاروتن در مقایسه با گروه ب افزایش یافت (به ترتیب 64.9±111.9 در ابتدا و 43.9±72 در پایان مطالعه، P=0.02) و سطح CRP سرم در گروه الف، نسبت به گروه ب، کاهش یافت (به ترتیب 2172.6±-996.9 و 1412.4±-537.3، p=0.098) ولی این میزان کاهش به لحاظ آماری معنادار نبود و همچنین کاهش سطح IL-6 سرم نیز در گروه الف، نسبت به گروه ب، نیز به لحاظ آماری معنادار نبود (به ترتیب 2.1±-0.8 و 2.4±-0.6، p=0.085) و همچنین گلوکز ناشتا نیز در این تحقیق در هر دو گروه طی مطالعه تحت تاثیر قرار نگرفت.
نتیجه گیری: مصرف روزانه 200 میلی لیتر آب هویج غنی شده با 10 میلی گرم بتاکاروتن به مدت 8 هفته بدون تاثیر معنادار بر مقدار گلوکز سرم و شاخص های التهابی، سبب بهبود سطوح آنتی اکسیدانی سرم از قبیل افزایش سطح بتاکاروتن در بیماران دیابتی نوع 2 می گردد.