علی محمدپور؛ مهدی بصیری مقدم؛ آرزو داوری نیا مطلق قوچان؛ سید جواد مجتبوی
دوره 24، شماره 5 ، آذر و دی 1396، ، صفحه 327-332
چکیده
اهداف درد از علایم آزاردهنده‌ای است که بیماران قبل از آپاندکتومی تجربه می‌کنند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر طب فشاری گوش بر شدت درد بیماران کاندید آپاندکتومی انجام گرفته است. مواد و روش‌هااین پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی یک‌سوکور سه گروهی است که روی 72 بیمار کاندید آپاندکتومی بستری در بخش جراحی بیمارستان بیدخت شهرستان گناباد ...
بیشتر
اهداف درد از علایم آزاردهنده‌ای است که بیماران قبل از آپاندکتومی تجربه می‌کنند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر طب فشاری گوش بر شدت درد بیماران کاندید آپاندکتومی انجام گرفته است. مواد و روش‌هااین پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی یک‌سوکور سه گروهی است که روی 72 بیمار کاندید آپاندکتومی بستری در بخش جراحی بیمارستان بیدخت شهرستان گناباد انجام شد. نمونه‌ها به‌روش در دسترس انتخاب شدند. سپس، به‌طور تصادفی به سه گروه مداخله، پلاسبو و کنترل تخصیص یافتند. هر سه گروه درمان‌های روتین بخش را دریافت می‌کردند. بیماران گروه مداخله طب فشاری را در نقاط صحیح (تالاموس) و گروه پلاسبو در نقاط دروغین، به‌مدت 15 دقیقه دریافت کردند. شدت درد با استفاده از معیار استاندارد دیداری شدت درد بلافاصله قبل، بعد و نیم ساعت بعد از مداخله در هر سه گروه اندازه‌گیری و مقایسه شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخة 19 و آزمون‌های آماری توصیفی- تحلیلی انجام شد. مقادیر p در سطح کمتر از 0/05 معنادار لحاظ گردید. یافتهها بر اساس نتایج پژوهش، اعمال طب فشاری در نقاط صحیح به‌طور معناداری باعث کاهش میانگین شدت درد در دقیقة 30 ((p=0/02 بعد از مداخله در گروه مداخله نسبت به دو گروه کنترل و پلاسبو شد. نتیجه‌گیریبه‌کارگیری طب فشاری در نقطة تالاموس گوش شدت درد بیماران کاندید عمل جراحی آپاندکتومی راکاهش می‌دهد.
بهنام ایزدی؛ سیده نیلوفر موسوی؛ ریحانه عسکری کچوسنگی
دوره 23، شماره 5 ، آذر و دی 1395، ، صفحه 782-787
چکیده
اهداف آپاندیسیت یکی از شایعترین و مهم‌ترین اورژانس‌های جراحی است. بیشتر این بیماران تحت عمل جراحی آپاندکتومی قرار می‌گیرند. تشخیص آپاندیسیت امری حساس است و ارزش تشخیصی آزمایش‌ها همواره مورد بحث و تبادل‌نظر بوده است. هدف این مطالعه تعیین ارزش تشخیصی افزایش پروتئین فعال سی در تشخیص آپاندیسیت حاد است.مواد و روش ها مطالعه حاضر ...
بیشتر
اهداف آپاندیسیت یکی از شایعترین و مهم‌ترین اورژانس‌های جراحی است. بیشتر این بیماران تحت عمل جراحی آپاندکتومی قرار می‌گیرند. تشخیص آپاندیسیت امری حساس است و ارزش تشخیصی آزمایش‌ها همواره مورد بحث و تبادل‌نظر بوده است. هدف این مطالعه تعیین ارزش تشخیصی افزایش پروتئین فعال سی در تشخیص آپاندیسیت حاد است.مواد و روش ها مطالعه حاضر از نوع توصیفی‌مقطعی بود. بدین منظور 105 نفر از مراجعه‌کنندگان به بخش اورژانس بیمارستان شهیدمطهری مرودشت در سال 1391 ارزیابی شدند. قبل از دریافت آنتی‌بیوتیک پیش از عمل، برای اندازه‌گیری سطح سرمی پروتئین فعال سی از آن‌ها نمونه خون گرفته شد. پس از جراحی ارتباط میان سطح سرمی پروتئین فعال سی با جواب پاتولوژی بافت آپاندیس و نظر جراح درباره نوع بافت بررسی شد. اطلاعات به‌دست‌آمده با نرم‌افزار SPSS نسخه 18 و آزمون تحلیل واریانس و آزمون توکی تجزیه‌وتحلیل شد.یافته ها 81 نفر از افراد مطالعه‌شده آپاندیسیت حاد و 24 نفر آپاندیسیت عادی داشتند. از میان افراد مبتلا به آپاندیسیت حاد، در 65 نفر سطح سرمی پروتئین فعال سی افزایش یافته و در 16 نفر سطح سرمی پروتئین فعال سی عادی بود. در این مطالعه حساسیت و ویژگی پروتئین فعال سی به ترتیب 80 درصد و 63 درصد بود.نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان داد سنجش سطح سرمی پروتئین فعال سی می‌تواند در تشخیص آپاندیسیت حاد سودمند باشد.
بهنام ایزدی؛ سیده نیلوفر موسوی؛ ریحانه عسکری کچوسنگی
دوره 23، شماره 2 ، خرداد و تیر 1395، ، صفحه 313-319
چکیده
زمینه و هدف: آپاندیسیت یکی از شایع ترین و مهم ترین اورژانس های جراحی است و بیشتر این بیماران تحت عمل جراحی آپاندکتومی قرار می گیرند. تشخیص آپاندیسیت امری حساس بوده و ارزش تشخیصی تست های آزمایشگاهی همواره مورد بحث و تبادل نظر بوده است. هدف از این مطالعه تعیین ارزش تشخیصی افزایش پروتئین فعالC (CRP) در تشخیص آپاندیسیت حاد است. مواد و روش ...
بیشتر
زمینه و هدف: آپاندیسیت یکی از شایع ترین و مهم ترین اورژانس های جراحی است و بیشتر این بیماران تحت عمل جراحی آپاندکتومی قرار می گیرند. تشخیص آپاندیسیت امری حساس بوده و ارزش تشخیصی تست های آزمایشگاهی همواره مورد بحث و تبادل نظر بوده است. هدف از این مطالعه تعیین ارزش تشخیصی افزایش پروتئین فعالC (CRP) در تشخیص آپاندیسیت حاد است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی-مقطعی بود. 105 نفر از مراجعه کنندگان به بخش اورژانس بیمارستان شهید مطهری مرودشت در سال 1391 مورد ارزیابی قرار گرفتند. قبل از دریافت آنتی بیوتیک پیش از عمل، نمونه خون جهت اندازه گیری سطح سرمی CRP تهیه شد .پس از جراحی ارتباط میان سطح سرمی CRP با جواب پاتولوژی بافت آپاندیس و نظر جراح در مورد نوع بافت بررسی شد. اطّلاعات بهدستآمدهتوسطنرمافزار SPSS نسخه 18 (آزمون تحلیل واریانس و آزمون توکی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها : 81 نفر از افراد مورد مطالعه مبتلا به آپاندیسیت حاد و24 نفر دارای آپاندیس نرمال بودند. از میان افراد مبتلا به آپاندیسیت حاد ،در 65 نفر سطح سرمی CRP افزایش یافته و در16 نفر سطح سرمی CRP نرمال بود. در این مطالعه حساسیت و ویژگی CRP به ترتیب، %80 و 63% بود.. نتیجه گیری :نتایج این مطالعه نشان داد که سنجش سطح سرمی CRP می تواند در تشخیص آپاندیسیت حاد ، مفید و سودمند باشد.
موسی الرضا تدین فر؛ مهدی آمدنی؛ علی تاج آبادی؛ یاسر تبرائی؛ حسین خسروجردی
دوره 23، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1395، ، صفحه 14-20
چکیده
زمینه و هدف:درد بعد از اعمال جراحی، به خصوص آپاندکتومی از شایع ترین علل نارضایتی بیماران می باشد. عوارض مسکن های رایج، محققین را بر آن داشت تا با جایگزینی داروهای مناسب تر، بتوانند بر درد این بیماران غلبه کنند. این پژوهش با هدف مقایسه اثر تسکینی پرومتازین و دیکلوفناک بر کنترل درد بیماران آپاندکتومی انجام شد. مواد و روش ها: این کارآزمایی ...
بیشتر
زمینه و هدف:درد بعد از اعمال جراحی، به خصوص آپاندکتومی از شایع ترین علل نارضایتی بیماران می باشد. عوارض مسکن های رایج، محققین را بر آن داشت تا با جایگزینی داروهای مناسب تر، بتوانند بر درد این بیماران غلبه کنند. این پژوهش با هدف مقایسه اثر تسکینی پرومتازین و دیکلوفناک بر کنترل درد بیماران آپاندکتومی انجام شد. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی سه سوکور در 60 بیمار تحت عمل آپاندکتومیبستری در بیمارستان امداد شهید دکتر بهشتی شهر سبزوار در سال 1391 انجام شد.واحدها به روش نمونه گیری آسان در دسترس انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی به دو گروه 30 نفره تقسیم شده، به گروه کنترل دیکلوفناک و مداخله پرومتازین به روش عضلانی عمیق و در عضله دورسوگلوتئال تزریق گردید. براساس مقیاس استاندارد عددی درد، ساعت اول پس از دریافت دارو، درد بیماران بررسی شد. اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و کای دو توسط نرم افزار SPSS نسخه 18 با سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: بین دو گروه در تسکین درد نیم ساعت بعد از عمل، اختلاف معنی داری مشاهده شد (018/0P=). به طوری که میانگین میزان درد بعد از تزریق دیکلوفناک (26/2) ±04/5 و پرومتازین(33/1)±96/3 بود. میانگین میزان درد یک ساعت بعد از تزریق دیکلوفناک (31/5)±59/4 و پرومتازین (33/1)±30/3 بود اما اختلاف معنی داری مشاهده نشد (177/0P=). نتیجه گیری: اثر تسکینی پرومتازین بیشتر از دیکلوفناک است. لذا برنامه ریزی اساسی جهت استفاده از فنوتیازین ها به جای مسکن های پر عارضه مثل ضد التهاب های غیر استروئیدی توصیه می شود.
موسی الرضا تدین فر؛ حسین خسروجردی؛ مهدی آمدنی؛ علی تاج آبادی؛ یاسر تبرائی
دوره 22، شماره 4 ، مهر و آبان 1394، ، صفحه 589-595
چکیده
زمینه و هدف: درد بعد از آپاندکتومی رایج ترین نارضایتی بیماران می باشد. شایعترین درمان آن، استفاده از مسکّن های مخدّر است. عوارض جانبی آن ها، محقّقین را بر آن داشت تا با جایگزینی داروهای مناسب تر بتوانند بر دردهای بعد از عمل این بیماران غالب گردند. این پژوهش با هدف مقایسه اثر تسکینی پرومتازین و مورفین در بیماران آپاندکتومی انجام شد. ...
بیشتر
زمینه و هدف: درد بعد از آپاندکتومی رایج ترین نارضایتی بیماران می باشد. شایعترین درمان آن، استفاده از مسکّن های مخدّر است. عوارض جانبی آن ها، محقّقین را بر آن داشت تا با جایگزینی داروهای مناسب تر بتوانند بر دردهای بعد از عمل این بیماران غالب گردند. این پژوهش با هدف مقایسه اثر تسکینی پرومتازین و مورفین در بیماران آپاندکتومی انجام شد. مواد و روشها: این کارآزمایی بالینی سه سوکور در 60 بیمار تحت عمل آپاندکتومی49 -15 ساله بستری در بیمارستان امداد شهید دکتر بهشتی شهر سبزوار در سال 1391 انجام شد.واحدها به روش نمونه گیری آسان انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی به دو گروه 30 نفره تقسیم شده، به گروه کنترل مسکّن مخدّر و به گروه مداخله پرومتازین تزریق گردید. براساس مقیاس استاندارد عددی درد، در ساعت اوّل پس از دریافت دارو، درد بیماران بررسی شد. اطّلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و کای دو توسّط نرم افزار SPSS نسخه 18 با سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل گردید. یافتهها: بین دو گروه در تسکین درد یک ساعت بعد از عمل، اختلاف معنی داری مشاهده شد (001/0P=). میزان درد بعد از تزریق پرومتازین 33/1±30/3 شد که کمتر از مورفین (23/1±07/6) بود. در تسکین درد نیم ساعت بعد از عمل نیز اختلاف معنی دار گردید (001/0p=) و میزان درد نیم ساعت بعد از تزریق پرومتازین 33/1± 96/3 شد که کم تر از مورفین (30/1±47/6) بود. نتیجهگیری: با توجّه به نتایج، برنامه ریزی های اساسی به منظور استفاده از فنوتیازین ها مانند پرومتازین به جای مخدّرها توصیه می شود.
موسی الرضا تدین فر؛ حسین خسروجردی؛ مهدی آمدنی؛ علی تاج آبادی؛ یاسر تبرائی
دوره 21، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1393، ، صفحه 379-385
چکیده
زمینه و هدف: درد بعد از آپاندکتومی، رایج‌ترین نارضایتی بیماران می‌باشد. شایعترین درمان آن، استفاده از مسکن‌های مخدر است. عوارض جانبی آن‌ها، محققان را بر آن داشت تا با جایگزینی داروهای مناسب‌تر، بتوانند بر دردهای بعد از عمل این بیماران غالب‌گردند. این پژوهش، با هدف مقایسه اثر تسکینی دیکلوفناک و مورفین در بیماران آپاندکتومی ...
بیشتر
زمینه و هدف: درد بعد از آپاندکتومی، رایج‌ترین نارضایتی بیماران می‌باشد. شایعترین درمان آن، استفاده از مسکن‌های مخدر است. عوارض جانبی آن‌ها، محققان را بر آن داشت تا با جایگزینی داروهای مناسب‌تر، بتوانند بر دردهای بعد از عمل این بیماران غالب‌گردند. این پژوهش، با هدف مقایسه اثر تسکینی دیکلوفناک و مورفین در بیماران آپاندکتومی انجام‌شد.
مواد و روشها: مطالعه‌ی حاضر، یک کارآزمایی بالینی است که بر روی 60 بیمار تحت عمل جراحی آپاندکتومی صورت‌گرفت. جامعه‌ی پژوهش، بیماران آپاندکتومی شده بین 49-15 سال بودند که درسال 1391 در بیمارستان امدادی شهید دکتر بهشتی شهرستان سبزوار بستری شده-بودند. جهت انجام پژوهش، واحدها در دو گروه 30 نفره به صورت تصادفی سه سوکور قرار گرفته و به گروه اول مسکن مخدر و به گروه دوم دیکلوفناک داده‌شد. براساس مقیاس استاندارد عددی درد، در ساعت اول پس از دریافت دارو، درد بیماران بررسی‌شد. اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و کای دو توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 18 با سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل‌گردید.
یافتهها: بین دو گروه دریافت‌کننده‌ی دیکلوفناک و مورفین در تسکین درد یک ساعت بعد از عمل، اختلاف معناداری مشاهده نشد (098/0p=)، ولی در نیم ساعت بعد آن، اختلاف معنادار بود (001/0p=)، به‌طوری که میزان درد، نیم ساعت بعد از تزریق دیکلوفناک (26/2) ± 04 /5 کمتر از آمپول مورفین (30/1) ± 47/6 بود.
نتیجهگیری: داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی در تسکین درد بعد از آپاندکتومی مؤثرترند. لذا برنامه‌ریزی‌های اساسی برای تغییر در این وضعیت و جایگزینی آن‌ها با اوپیوئیدها توصیه‌می‌شود.
محسن کوشان؛ محمدحسن رخشانی؛ محبوبه محبی؛ موسی الرضا تدین فر
دوره 20، شماره 5 ، بهمن و اسفند 1392، ، صفحه 681-688
چکیده
زمینه و هدف: بسیاری از بیمارانی که تحت بیهوشی و جراحی هستند، اضطراب و استرس درمان نشده‌ای را در روز جراحی تجربه‌می‌کنند که این امر، روی سطوح روانی و فیزیولوژیکی بیماران تأثیر می‌گذارد. مطالعه‌ی حاضر، با هدف بررسی تأثیر تجسم‌هدایت شده بر اضطراب بیماران تحت جراحی آپاندکتومی انجام شده است.
مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی ...
بیشتر
زمینه و هدف: بسیاری از بیمارانی که تحت بیهوشی و جراحی هستند، اضطراب و استرس درمان نشده‌ای را در روز جراحی تجربه‌می‌کنند که این امر، روی سطوح روانی و فیزیولوژیکی بیماران تأثیر می‌گذارد. مطالعه‌ی حاضر، با هدف بررسی تأثیر تجسم‌هدایت شده بر اضطراب بیماران تحت جراحی آپاندکتومی انجام شده است.
مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده، 60 بیمار کاندید عمل جراحی آپاندکتومی که درسال1392، در بیمارستان شهید بهشتی سبزوار بستری شده، به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم‌شده‌اند. مداخله به صورت 18 دقیقه سی‌دی صوتی تجسم‌هدایت شده و یک ساعت قبل از عمل صورت‌گرفته‌است. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS 20، تجزیه و تحلیل‌شده و از آزمون‌های مجذور کای، تی‌زوجی و تحلیل کواریانس استفاده‌گردیده‌است. سطح اطمینان، 95% در نظرگرفته شده است.
یافتهها: میانگین میزان اضطراب آشکار و پنهان قبل از مداخله، درگروه تجسم‌هدایت‌شده به‌ترتیب 88/7±90/51 و 43/8±76/42 بوده که بعد از مداخله به 48/6±53/38 و 88/7±70/40 کاهش‌یافته‌است. میانگین میزان اضطراب آشکار و پنهان قبل از مطالعه در گروه کنترل به‌ترتیب 49/6±03/52 و 29/8±86/43 بوده که در پایان مطالعه به 97/7±60 و 18/8±36/44 افزایش‌یافته‌است. آزمون آماری تی‌زوجی تفاوت آماری معناداری را بین میزان اضطراب آشکار قبل و بعد از مطالعه در هر گروه نشان داده‌است (001/0>p).
نتیجهگیری: یافته‌های این مطالعه نشان داده یک جلسه تجسم‌هدایت شده قبل از عمل می‌تواند اضطراب آشکار و پنهان قبل از عمل جراحی را در بیماران کاهش‌دهد.
سارا باغانی؛ علی خورسند وکیل زاده؛ موسی الرضا تدین فر؛ محمدحسن رخشانی؛ مهدی اسدی
دوره 20، شماره 5 ، بهمن و اسفند 1392، ، صفحه 696-705
چکیده
زمینه و هدف: آپاندیسیت، شایعترین علت شکمِ حاد در دنیا و دردِ پس از عملِ‌آن، همانند سایر اعمال جراحی، یکی‌از شایعترین مشکلات آن می باشد. امروزه، برای کاهش عوارض دارویی گرایش زیادی به سمت روش‌های غیردارویی و طب مکمل پیدا شده است. «رفلکسولوژی»، یکی از این درمان‌ها بوده که با اعمال فشار بر روی مناطق مشخص در کفِ دست، پا و گوش می‌تواند ...
بیشتر
زمینه و هدف: آپاندیسیت، شایعترین علت شکمِ حاد در دنیا و دردِ پس از عملِ‌آن، همانند سایر اعمال جراحی، یکی‌از شایعترین مشکلات آن می باشد. امروزه، برای کاهش عوارض دارویی گرایش زیادی به سمت روش‌های غیردارویی و طب مکمل پیدا شده است. «رفلکسولوژی»، یکی از این درمان‌ها بوده که با اعمال فشار بر روی مناطق مشخص در کفِ دست، پا و گوش می‌تواند استرس و درد را در نقاط خاصی از بدن کاهش دهد. هدف از این پژوهش، تعیین تأثیر این ماساژ بر کاهش درد پس از عمل جراحی آپاندکتومی می‌باشد.
مواد و روشها: این کارآزمایی بالینی در سال 1392 در بخش اورژانس جراحی بیمارستان امام‌رضا (ع) شهر مشهد انجام شده و در آن، میزان درد 105 بیمار، قبل، بلافاصله، یک‌ساعت، شش ساعت و 24 ساعت بعد مداخله، در سه گروه مداخله، پلاسبو و شاهد با هم مقایسه گردیده‌است. بیماران در هر سه گروه، بر اساس نیاز، مسکن دریافت می‌کرده‌اند. درگروه آزمون، پای راست در ناحیه ای مشخص، به مدت ده دقیقه، و بر روی نقطه شن من گوش به مدت یک دقیقه، فشار داده شده‌است. این فشار در بیماران گروه پلاسبو، بر روی پشت پای چپ و لاله گوش راست اعمال گردیده‌است. بیماران گروه شاهد نیز، تنها مراقبت‌های روتین را دریافت نموده‌اند. نتایج در سطح اطمینان 95% مورد بررسی قرار گرفته‌است. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS 21 صورت پذیرفته‌است.
یافتهها: میانگین میزان درد در ابتدای مطالعه در گروههای مختلف بر اساس آزمون آماری آنالیز واریانس داده‌های تکرارپذیر، تفاوت آماری معنی‌داری نداشته (439/0p=)، اما اختلاف میزان درد بین گروه مداخله با سایر گروه‌ها بعد ماساژ درمانی، معنی‌دار بوده‌است)001/0p ≤).
نتیجهگیری: «رفلکسولوژی»، پس از عمل جراحی آپاندیس، برکاهش درد موثراست. لذا به پرستاران پیشنهاد می‌شود از این روش به عنوان یک روش درمانی جهت کاهش درد در این بیماران استفاده کنند.