فیزیولوژی ورزشی
میترا خادم الشریعه؛ اعظم ملانوروزی
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 15 فروردین 1403
چکیده
دیابت بارداری (GDM) یکی از شایع‌ترین عوارض بارداری و شیوع آن در سراسر جهان همراه با افزایش دیابت نوع دو در حال افزایش است. دیابت بارداری می‌تواند عوارض مختلفی را برای مادر و جنین به همراه داشته باشد. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر ۱۲ هفته تمرین ترکیبی بر مقادیر برخی آدیپوکین‌ها در زنان مبتلا به دیابت بارداری بود.
روش تحقیق: به این ...
بیشتر
دیابت بارداری (GDM) یکی از شایع‌ترین عوارض بارداری و شیوع آن در سراسر جهان همراه با افزایش دیابت نوع دو در حال افزایش است. دیابت بارداری می‌تواند عوارض مختلفی را برای مادر و جنین به همراه داشته باشد. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر ۱۲ هفته تمرین ترکیبی بر مقادیر برخی آدیپوکین‌ها در زنان مبتلا به دیابت بارداری بود.
روش تحقیق: به این منظور، از بین زنان باردار 25 تا 35 سال مبتلا به دیابت بارداری و سن بارداری 13 تا 14 هفته، 28 نفر به طور داوطلبانه برای انجام پژوهش انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه، گروه تجربی ( 14 نفر) و کنترل (14 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین ترکیبی ( هوازی و مقاومتی) در 12 هفته، هر هفته سه جلسه تمرینی بود. 24 ساعت قبل از شروع تمرینات و 24 ساعت پس از انجام آخرین جلسه تمرین، اندازه‌گیری‌های لازم و آزمایشات خونی، به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون آنووا با اندازه‌گیری‌های مکرر (repeated Measure ANOVA) استفاده شد. سطح معناداری 05/0p≤ در نظر گرفته شده و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: 12 هفته تمرینات ترکیبی، سبب افزایش معنادار هورمون آدیپونکتین (001/0= P) و کاهش معنادار هورمون ویسفاتین (001/0 = P) در گروه تجربی شد.
نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق فوق نشان داد که زنان باردار دیابتی می‌توانند با تمرین درست و اصولی، از مزایای بسیاری، از جمله بهبود ادیپونکتین و ویسفاتین ترشح شده از بافت چربی بهره‌مند شوند.
کودکان و نوزادان
اشرف صابر مشهدطرقی؛ نجمه تهرانیان؛ شیوا پورعلی رودبنه؛ متین السادات اسمعیل زاده
دوره 25، شماره 6 ، بهمن و اسفند 1397، ، صفحه 829-844
چکیده
مقدمه: بافت چربی با سنتز و آزاد‌‌سازی موادی به نام آدیپوکین‌ها با دیگر ارگان‌های مرکزی و محیط ارتباط برقرار می-کند. ویسفاتین (PBEF /Nampt) یک آدیپوسیتوکین و پروتئین پلیوتروپی است که عملکرد آن نه تنها به عنوان یک آنزیم، بلکه به عنوان یک آدیپوسیتوکین، فاکتور رشد و سایتوکین است. در طول سال‌های گذشته، نقش‌های جدیدی برای ویسفاتین در زمینه ...
بیشتر
مقدمه: بافت چربی با سنتز و آزاد‌‌سازی موادی به نام آدیپوکین‌ها با دیگر ارگان‌های مرکزی و محیط ارتباط برقرار می-کند. ویسفاتین (PBEF /Nampt) یک آدیپوسیتوکین و پروتئین پلیوتروپی است که عملکرد آن نه تنها به عنوان یک آنزیم، بلکه به عنوان یک آدیپوسیتوکین، فاکتور رشد و سایتوکین است. در طول سال‌های گذشته، نقش‌های جدیدی برای ویسفاتین در زمینه باروری و تولید‌مثل پدیدار شده است. اهدف این بررسی خلاصه کردن دانش فعلی در این موضوع است.روش کار: در این مطالعه، 137 مقاله خلاصه و کامل از طریق جستجوی الکترونیکی با وارد کردن کلید واژه های مورد نظر در بانک های اطلاعاتی PubMed، Science Direct، Google Scholar، Google از بازه زمانی 1993 تا 2016 به دست آمد که مورد نقد و بررسی قرار گرفتند.یافته ها: حاصل بررسی‌های متعدد از ارتباط قوی ویسفاتین با بیماری‌های مرتبط با مقاومت به انسولین نظیر دیابت تیپ 2، دیابت بارداری، پره اکلامپسی، PCOD حمایت می کند. علاوه بر آن با انحراف رشد جنین از سیر طبیعی ( محدودیت رشد جنین و ماکروزومی)، آغاز پروسه‌ی لیبر به واسطه تحریک پاسخ های التهابی، بلوغ جنسی (اسپرماتوژنز) در جنس مذکر، افزایش تعداد و کیفیت اووسیت در افراد مبتلا به PCOD تحت درمان ناباروری ارتباط دارد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه مروری، مؤید نقش ویسفاتین در تولید‌مثل و باروری است. تحقیقات بیشتری برای درک ارتباط ویسفاتین با اختلالات باروری و عوارض حاملگی، به منظور پیدا کردن درمان های پزشکی ممکن مورد نیاز است.واژگان کلیدی: ویسفاتین، باروری، تولید مثل
امیرحسین حقیقی؛ هادی یاراحمدی؛ ملیحه شجاعی
دوره 20، شماره 5 ، بهمن و اسفند 1392، ، صفحه 623-634
چکیده
زمینه و هدف: ویسفاتین، یک آدیپوکین شناخته شده جدید است که با چاقی افزایش می یابد. این موضوع مشخص نیست که آیا تمرینات استقامتی که تغییر در بافت چربی و لیپیدهای خون را تحریک می کند می تواند سطح ویسفاتین پلاسما را نیز کاهش دهد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر 9 هفته تمرین هوازی بر سطح ویسفاتین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق بود.
مواد ...
بیشتر
زمینه و هدف: ویسفاتین، یک آدیپوکین شناخته شده جدید است که با چاقی افزایش می یابد. این موضوع مشخص نیست که آیا تمرینات استقامتی که تغییر در بافت چربی و لیپیدهای خون را تحریک می کند می تواند سطح ویسفاتین پلاسما را نیز کاهش دهد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر 9 هفته تمرین هوازی بر سطح ویسفاتین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق بود.
مواد و روش ها: روش پژوهش نیمه تجربی است. 28 زن چاق داوطلب شدند و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (14 نفر با میانگین های وزن 2/10± 0/82 کیلوگرم و شاخص توده بدن 3/3±2/34 کیلوگرم بر متر مربع) و کنترل (14 نفر با میانگین های وزن 5/9± 9/79 کیلوگرم و شاخص توده بدن 9/3±0/34 کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. پروتکل تمرین هوازی به صورت 4 جلسه در هفته و به مدت 9 هفته بود. هر جلسه تمرین شامل دویدن نرم با شدت 65 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب و به مدت 15 دقیقه بود. برای پیروی از اصل اضافه بار، از هفته دوم به بعد، در هر جلسه نیم دقیقه به زمان دویدن افزوده شد تا این که در جلسه آخر، زمان دویدن به 31 دقیقه رسید. قبل و بعد از دوره ی تمرینی، خون گیری انجام و داده ها با استفاده از آزمون های t مستقل و آنالیز کوواریانس تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج کاهش معنادار ویسفاتین سرم (05/0P) را بین دو گروه کنترل و تجربی نشان داد ، همچنین انجام تمرینات هوازی باعث کاهش معنادار شاخص توده بدن، وزن بدن، نسبت محیط کمر به لگن، درصد چربی بدن و افزایش معنادار حداکثر اکسیژن مصرفی شد (05/0P