فیزیولوژی ورزشی
زهره میرزاوند؛ محمد فتحی؛ مصطفی بهرامی
دوره 31، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1403، ، صفحه 60-71
چکیده
زمینه و هدف: کم‌تحرکی در بروز دیابت و استرس اکسیداتیو بافت‌ها نقش دارد، هدف این مطالعه، بررسی تأثیر یک دوره تمرین هوازی بر مالون دی آلدهید، سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز بافت قلب رت‌های نر مبتلا به دیابت بود.
مواد و روشها: 44 رت نر نژاد ویستار (200 تا 250 گرم) بهصورت تصادفی به چهار گروه 10تایی سالم، دیابتی، تمرین هوازی ...
بیشتر
زمینه و هدف: کم‌تحرکی در بروز دیابت و استرس اکسیداتیو بافت‌ها نقش دارد، هدف این مطالعه، بررسی تأثیر یک دوره تمرین هوازی بر مالون دی آلدهید، سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز بافت قلب رت‌های نر مبتلا به دیابت بود.
مواد و روشها: 44 رت نر نژاد ویستار (200 تا 250 گرم) بهصورت تصادفی به چهار گروه 10تایی سالم، دیابتی، تمرین هوازی و دیابت+ تمرین هوازی تقسیم شدند. پس از 12 ساعت محرومیت از غذا، با تزریق درون صفاقی STZ القای دیابت برای گروههای دیابتی انجام شد. گروههای تمرینی (5 روز در هفته، به مدت 6 هفته) به تمرین هوازی پرداختند. 48 ساعت پس از اتمام پروتکل، حیوانات بیهوش شدند و بافت قلب خارج شد. از روش الایزا برای سنجش مقادیر سوپراکسیددیسموتاز، مالون دی آلدئید و گلوتاتیون پراکسید استفاده شد. با آزمون‌های آنوای یک‌طرفه، تعقیبی توکی، نرم‌افزار SPSS و GraphPad داده‌ها تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسید در گروه دیابت به‌طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل، تمرین و دیابت+تمرین بود (0/0001>p). سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسید در گروه دیابت+تمرین نسبت به گروه تمرین و کنترل به‌طور معنی‌داری بیشتر بود (0/0001>p). مالون دی آلدئید در گروه دیابت نسبت به گروه دیابت+تمرین، گروه تمرین و گروه کنترل به‌طور معنی‌داری بالاتر بود (0001/0>p). مالون دی آلدئید در گروه دیابت+تمرین نسبت به گروه دیابت و کنترل به‌طور معنی‌داری بیشتر بود (0001/0>p).
نتیجهگیری: انجام تمرین هوازی از طریق کاهش استرس اکسیداتیو میتواند تأثیر مطلوبی بر بافت قلب در رت‌های مبتلا به دیابت داشته باشد.
فیزیولوژی ورزشی
مهدی زارعی؛ رحیم گل محمدی؛ الهام ایزی؛ سیدمهدی بهشتی نصر
دوره 28، شماره 2 ، خرداد و تیر 1400، ، صفحه 165-172
چکیده
زمینه و هدف: در مورد ارزیابی تأثیر صرع بر لیپوپروتئین‌ها و آنزیم‌های کبدی و تغییرات آن به دنبال تمرینات ورزشی در موشهای صرعی شده گزارشی مشاهده نشده است. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 70 سر موش صحرایی نر، بهصورت تصادفی در 7 گروه قرار گرفتند. یک گروه سالم، سه گروه کیندل و سه گروه غیرکیندل که تزریقات پنتلین‌‌تترازول یا نرمال‌سالین ...
بیشتر
زمینه و هدف: در مورد ارزیابی تأثیر صرع بر لیپوپروتئین‌ها و آنزیم‌های کبدی و تغییرات آن به دنبال تمرینات ورزشی در موشهای صرعی شده گزارشی مشاهده نشده است. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 70 سر موش صحرایی نر، بهصورت تصادفی در 7 گروه قرار گرفتند. یک گروه سالم، سه گروه کیندل و سه گروه غیرکیندل که تزریقات پنتلین‌‌تترازول یا نرمال‌سالین را هر 48 ساعت یک‌بار تا کیندل شدن دریافت می‌کردند. 24 ساعت پس از کیندلینگ از حیوانات گروه سالم، یک گروه کیندل و یک گروه غیرکیندل خونگیری شد. یک گروه کیندل و یک گروه غیرکیندل از 4 گروه باقی‌مانده شش هفته تمرینات هوازی را اجرا کردند و دو گروه دیگر شش هفته بی‌تحرک بودند. بعد از دوره تمرین از چهار گروه خونگیری شد و پارامترهای خونی با گروههای کنترل مقایسه گردید. یافتهها: پس از 4 هفته دوره کیندلینگ، کلسترول تام، تری‌گلیسرید، لیپوپروتئین با چگالی پایین، آنزیم‌های کبدی (0/001<p) و ضریب آنتروژنیک (0/01<p) در گروه صرعی بطور معنی‌داری افزایش یافت. پس از شش هفته تمرین هوازی در موشهای کیندل، تری‌گلیسرید (0/001<p)، آنزیم‌های کبدی (0/01<p) و ضریب آنتروژنیک به‌طور معناداری کاهش و لیپوپروتئین با چگالی بالا به‌طور معناداری افزایش یافت (0/01<p). نتیجهگیری: نتایج نشان داد تمرینات هوازی در موشهای صرعی شده با پنتلین‌‌تترازول اختلال نیمرخ لیپیدی و افزایش آنزیم‌های کبدی ناشی از صرع را بهبود می‌بخشد.
فیزیولوژی و فارماکولوژی
معصومه حبیبیان؛ سعید امیرنیاشوبی؛ امام علی ذاکری خطیر
دوره 28، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1400، ، صفحه 134-142
چکیده
زمینه و هدف چاقی دوران کودکی با افزایش خطر عوارض بیماریهای قلبی- عروقی و متابولیکی از جمله هایپرلیپیدیما همراه است و به‌عنوان یک وضعیت التهابی مزمن با درجه کم در نظر گرفته می‌شود؛ از این رو هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر 8 هفته تمرین هوازی منظم بر سطوح فاکتور نکروزدهنده تومور آلفا (TNF-α) و نیمرخ لیپیدی دختران چاق بود. مواد و ...
بیشتر
زمینه و هدف چاقی دوران کودکی با افزایش خطر عوارض بیماریهای قلبی- عروقی و متابولیکی از جمله هایپرلیپیدیما همراه است و به‌عنوان یک وضعیت التهابی مزمن با درجه کم در نظر گرفته می‌شود؛ از این رو هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر 8 هفته تمرین هوازی منظم بر سطوح فاکتور نکروزدهنده تومور آلفا (TNF-α) و نیمرخ لیپیدی دختران چاق بود. مواد و روشها در این مطالعه نیمه‌تحربی، 14 دختر چاق با میانگین سنی 1/18± 9/9 سال و شاخص توده بدن 95 درصد یا بیشتر، انتخاب و به‌طور تصادفی به گروههای تمرین و کنترل تقسیم شدند. تمرین هوازی شامل حرکات ورزشی با شدت 50 تا 70 درصد ضربان قلب حداکثر، 3 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته بود. نمونه‌های خونی ناشتا قبل و 48 ساعت پس از آخرین مداخله جمع‌آوری شد. سطوح سرمی TNF-α، تری‌گلیسیرید، کلسترول تام، لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL-C) و لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL-C) اندازه‌گیری شد. از آزمون‌های t مستقل و زوجی برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد (0/05>p). یافتهها 8 هفته تمرین هوازی منجر به کاهش سطوح TNF-α، تری‌گلیسرید، کلسترول تام، LDL-C و افزایش سطوح HDL-C در دختران چاق شد (0/05>p). در مقایسه با گروه کنترل درصد تعییرات متغیرها در گروه تمرین بالاتر بود (0/05>p). نتیجهگیری فعالیت ورزشی هوازی به‌عنوان یک مداخله درمانی غیردارویی برای کودکان چاق میتواند منجر به کاهش عوامل خطرزای بیماریهای قلبی- عروقی و متابولیکی از طریق بهبود نیمرخ لیپیدی و کاهش التهاب سیستماتیک شود.
فیزیولوژی ورزشی
لادن حسینی ابریشمی؛ سید محمود حجازی؛ امیر رشیدلمیر
دوره 27، شماره 5 ، آذر و دی 1399، ، صفحه 710-718
چکیده
زمینه و هدف مولکول‌های چسبان، نشانگرهای سلولی شناسایی روند تشکیل پلاک آترواسکلروزی دیواره اندوتلیال عروق هستند. هدف، بررسی تغییرات سرمی E-selectin و P-selectin در مردان مبتلا به نارسایی قلبی، پس از هشت هفته تمرین هوازی تداومی و تناوبی بود.
مواد و روشها 42 مرد با نارسایی قلبی، نمونه‌گیری در دسترس انتخاب، به سه گروه مساوی (14 نفر) تمرین هوازی ...
بیشتر
زمینه و هدف مولکول‌های چسبان، نشانگرهای سلولی شناسایی روند تشکیل پلاک آترواسکلروزی دیواره اندوتلیال عروق هستند. هدف، بررسی تغییرات سرمی E-selectin و P-selectin در مردان مبتلا به نارسایی قلبی، پس از هشت هفته تمرین هوازی تداومی و تناوبی بود.
مواد و روشها 42 مرد با نارسایی قلبی، نمونه‌گیری در دسترس انتخاب، به سه گروه مساوی (14 نفر) تمرین هوازی تداومی، تناوبی و کنترل تقسیم شدند. تمرین تداومی (شدت 45 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه) و هوازی تناوبی (شدت 45 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه با استراحت 5 تا 10 دقیقهای بین هر تناوب) هشت هفته (سه روز در هفته) بود. نمونه خونی، قبل و پس از هشت هفته از آزمودنیها گرفته و متغیرها به روش الایزا اندازه‌گیری شدند. داده‌ها با تحلیل کوواریانس، سطح معنی‌داری 05/0≥P تحلیل شدند.
یافتهها مقایسه بین گروه‌ها در سطوح E-selectin در هر سه گروه، تفاوت معنی‌داری نشان داد. آزمون بنفرونی، در E-selectin تفاوت معنی‌داری بین گروه هوازی تناوبی و کنترل (0/005=P) و بین هوازی تداومی و کنترل (0/006=P) و P-selectin تفاوت معنی‌داری بین گروه هوازی تناوبی و کنترل (0/032=P) نشان داد ولی بین گروه هوازی تداومی و کنترل (0/083=P)، تغییر معنی‌داری مشاهده نشد. تفاوت معنی‌داری در متغیر‌های مورد مطالعه در دو گروه هوازی تناوبی و تداومی مشاهده نشد.
نتیجهگیری تمرین هوازی با کاهش سطوح مولکول‌های چسبان، احتمالاً نقش مؤثری در پیشگیری و کنترل بیماریهای قلبی- عروقی مردانی که مبتلا به نارسایی قلبی هستند دارد.
فیزیولوژی ورزشی
صابر ساعدموچشی؛ مرضیه ثاقب جو؛ ذکریا وهاب زاده؛ داریوش شیخ الاسلامی وطنی
دوره 27، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1399، ، صفحه 394-401
چکیده
زمینه اصلاح سبک زندگی، از جنبههای مهم پیشگیری از بیماریهای مختلف از جمله انواع سرطان میباشد. هدف B پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی و دریافت عصاره چای سبز بر سطوح فاکتور هستهای کاپا (NF COX ( 0- -)، سیکلواکسیژناز κB . در بافت پروستات موشهای سالم بود p53 -) و پروتئین سرکوبگر تومور 2 سر موش صحرایی نر بهصورت تصادفی در چهار گروه ...
بیشتر
زمینه اصلاح سبک زندگی، از جنبههای مهم پیشگیری از بیماریهای مختلف از جمله انواع سرطان میباشد. هدف B پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی و دریافت عصاره چای سبز بر سطوح فاکتور هستهای کاپا (NF COX ( 0- -)، سیکلواکسیژناز κB . در بافت پروستات موشهای سالم بود p53 -) و پروتئین سرکوبگر تومور 2 سر موش صحرایی نر بهصورت تصادفی در چهار گروه تمرین هوازی، عصاره 50 روش کار در این مطالعه تجربی، چای سبز، تمرین هوازی + عصاره چای سبز و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی شامل راه رفتن و دویدن 0 دقیقهای با تناوب استراحتی 93 متر در دقیقه، سه نوبت 5-96 روی نوارگردان با شدت کم تا متوسط (سرعت میلیلیتر از محلولی با 9/5 دقیقهای در هر جلسه، پنج جلسه در هفته) بود. عصاره چای سبز نیز روزانه بهمیزان میلیلیتر به گروههای مربوطه گاواژ گردید (سه جلسه در هفته). چهل و هشت ساعت 966 میلیگرم در 96غلظت پس از پایان مداخله، بافتبرداری انجام شد. روشهای آماری آنالیز کوواریانس و آنالیز واریانس یکراهه برای تحلیل نتایج استفاده شد. )، اما P = 6/60 نسبت به گروه کنترل شد ( NF-κB یافتهها تمرین هوازی، سبب افزایش معنادار سطح پروتئین NF ترکیب تمرین هوازی و مصرف عصاره چای سبز، تغییر معناداری در سطح پروتئین - ایجاد نکرد. سطوح κB COX پروتئینهای 6/63 نیز متعاقب تمرین هوازی و مصرف عصاره چای سبز، تغییر معناداری نداشت ( p53 - و 2 <P ). متعاقب تمرین هوازی را تعدیل NF-κB نتیجهگیری بهنظر میرسد مصرف مکمل چای سبز میتواند سطح پروتئین کند که نشاندهنده اثرات ضدالتهابی چای سبز و نقش احتمالی آن در پیشگیری از سرطان پروستات میباشد.
فیزیولوژی ورزشی
فاطمه رستمی؛ رامین شعبانی
دوره 26، شماره 2 ، خرداد و تیر 1398، ، صفحه 185-193
چکیده
زمینه و هدف: به نظر می رسد که فعالیت بدنی بتواند از طریق افزایش تولید سطوح در گردش آیریزین، بر بهبود هموستاز گلوکز و چربی های خونی موثر باشد. لذا، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر سطح سرمی آیریزین، هموستاز گلوکز و چربی های خون دختران تمرین نکرده بود. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی در 20 زن داوطلب یکی از دانشگاه ...
بیشتر
زمینه و هدف: به نظر می رسد که فعالیت بدنی بتواند از طریق افزایش تولید سطوح در گردش آیریزین، بر بهبود هموستاز گلوکز و چربی های خونی موثر باشد. لذا، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر سطح سرمی آیریزین، هموستاز گلوکز و چربی های خون دختران تمرین نکرده بود. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی در 20 زن داوطلب یکی از دانشگاه های شهر رشت در دو گروه انجام شد. گروه کنترل فعالیت های معمول روزمره خود را انجام دادند، اما گروه تجربی در تمرینات هوازی 65 دقیقه ای، سه جلسه در هفته به مدت مدت هشت هفته متوالی شرکت کردند. چربی های خونی، هموستاز گلوکز و آیریزین در گردش در ابتدا و بعد از 8 هفته مداخله ارزیابی شدند. بررسی داده توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح معناداری 05/0P< انجام شد. یافته ها: در گروه تمرینی، بعد از هشت هفته مداخله انسولین (02/0=p) و HOMA (04/0=p) کاهش و HDL-C (00/0=p) افزایش یافت، اما میزان قند خون ناشتا، تری گلیسرید، کلسترول، LDL-C و آیریزین تغییر معنی داری را نشان نداد (05/0p>). در گروه کنترل، به دنبال دوره هشت هفته ای مطالعه قند خون ناشتا (04/0=p)، انسولین (01/0=p)، HOMA (00/0=p)، تری گلیسرید (03/0=p) و آیریزین (03/0=p) افزایش یافتند. بعد از مداخله، شرکت کنندگانی که تمرینات ورزشی را انجام داده بودند، میزان کلسترول (00/0=p)، تری گلیسرید (02/0=p)، انسولین (00/0=p) و HOMA (00/0=p) کمتر و HDL-C (00/0=p) بالاتری در مقایسه با گروه کنترل داشتند. نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین هوازی در زنان بی تحرک با بهبود هموستاز گلوکز و HDL-C به صورت مستقل از تغییرات آیریزین همراه است.
آناتومی، بافت و جنین
بهروز یحیایی؛ مهناز نوری؛ مائده رمضانی
دوره 25، شماره 6 ، بهمن و اسفند 1397، ، صفحه 885-894
چکیده
مقدمه: داروهای استروئیدی آنابولیک امروزه بطور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند ولی از آنجائیکه عوارض آنها بطور کامل مشخص نیست لذا این تحقیق با هدف مطالعه تأثیرات ناشی از مصرف استروئید آنابولیک بولدنون همراه با هشت هفته تمرین هوازی بر تغییرات بافت مخچه موش های صحرایی نر نژاد ویستار انجام شده است. روش کار: این مطالعه بر روی موش های ...
بیشتر
مقدمه: داروهای استروئیدی آنابولیک امروزه بطور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند ولی از آنجائیکه عوارض آنها بطور کامل مشخص نیست لذا این تحقیق با هدف مطالعه تأثیرات ناشی از مصرف استروئید آنابولیک بولدنون همراه با هشت هفته تمرین هوازی بر تغییرات بافت مخچه موش های صحرایی نر نژاد ویستار انجام شده است. روش کار: این مطالعه بر روی موش های صحرایی نر نژاد ویستار انجام گردید. تعداد 49 سر موش صحرایی به 7 گروه کنترل، شم، بدون تمرین با دوز mg/kg2 بولدنون، بدون تمرین با دوز mg/kg5 بولدنون، تمرین هوازی، تمرین همراه با دوز mg/kg2 بولدنون و تمرین همراه با دوز mg/kg5 بولدنون تقسیم شدند. موش ها تحت شرایط یکسان و با تغذیه مشابه نگهداری شده و فعالیت استقامتی طبق پروتکل برای آنها انجام و داروی بولدنون نیز به گروه های مداخله تزریق شد. در پایان هفته هشتم موشها بیهوش شده و نمونه بافتی از مخچه آنها تهیه گردید.یافته ها: بین گروه های تحت درمان با بولدنون با ورزش با گروه بدون ورزش و کنترل اختلاف مورفولوژیک وجود داشت. در گروه بولدنون همراه با ورزش مقدار و میزان تغییرات بافت مخچه به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود. و حتی بین دو گروه بولدنون با دوزهای مختلف که تحت فعالیت استقامتی هم قرار گرفته بودند تفاوت دیده شد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که فعالیت استقامتی و هوازی به مدت 8 هفته می تواند تا حدود زیادی تاثیرات داروی بولدنون بر بافت مخچه موش های صحرایی را کاهش داده ولی با افزایش دوز بولدنون بروز این تغییرات اجتناب ناپذیر می باشد.
ناهید بیژه؛ فهیمه سادات جمالی؛ فاطمه نجاتی؛ محبوبه لطفعلی زاده
دوره 25، شماره 5 ، آذر و دی 1397، ، صفحه 706-714
چکیده
زمینه و هدف: چاقی در بیماران، کاهش عملکرد کلیه را به دنبال دارد و در افراد سالم، منجر به آسیب‌های کلیوی می‌گردد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی در آب با و بدون مصرف چای سبز بر عملکرد کلیوی زنان یائسه غیرفعال میباشد.مواد و روشها: از بین 60 داوطلب، 29زن یائسه غیر فعال که دارای شاخص توده بدنی بالاتر از 25 کیلوگرم بر متر ...
بیشتر
زمینه و هدف: چاقی در بیماران، کاهش عملکرد کلیه را به دنبال دارد و در افراد سالم، منجر به آسیب‌های کلیوی می‌گردد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی در آب با و بدون مصرف چای سبز بر عملکرد کلیوی زنان یائسه غیرفعال میباشد.مواد و روشها: از بین 60 داوطلب، 29زن یائسه غیر فعال که دارای شاخص توده بدنی بالاتر از 25 کیلوگرم بر متر مربع بودند، به طور تصادفی به سه گروه تمرین، مکمل و تمرین+مکمل تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی به‌مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هرجلسه 45 دقیقه با شدت 75-65% ضربان قلب بیشینه اجرا شد. گروه مکمل، روزانه 6 گرم پودر خشک چای سبز را در 600 میلیلیتر آب تقریبا جوش ( 80درجه سانتی‌گراد)، یک ساعت قبل از وعده‌های غذایی به‌مدت 8 هفته مصرف کردند. گروه ترکیبی به‌طور هم‌زمان به تمرین و مصرف چای سبز پرداختند.یافتهها: در گروه چای سبز، کراتینین سرم (048/0=p) کاهش معنی‌دار یافت؛ در‌حالی‌که هیچ یک از متغیرها در گروههای تمرین (اسیداوریک(432/0=p)، اوره (681/0=p) و کراتینین (1=p)) و تمرین+مکمل (اسیداوریک (597/0=p)، اوره (270/0=p) و کراتینین (235/0=p) تغییر معنی‌داری نداشت. تغییرات بینگروهی نیز در هیچ یک از متغیرها معنی‌دار نبود.نتیجهگیری: تمرینات هوازی در آب به مدت هشت هفته به تنهایی و همراه با مصرف چای سبز تأثیری در بهبود عملکرد کلیوی افراد چاق و داری اضافه وزن نداشت، در حالی‌که مصرف چای سبز به تنهایی باعث کاهش سطوح کراتینین و بهبود عملکرد کلیوی گردید.
فیزیولوژی ورزشی
رامبد خواجه ای؛ امیر حسین حقیقی؛ محمدرضا حامدی نیا؛ امیر رشیدلمیر
دوره 25، شماره 4 ، مهر و آبان 1397، ، صفحه 507-517
چکیده
زمینه و هدف:رایج‌ترین فعالیت ورزشی مورد استفاده در مراکز بازتوانی قلبی برنامه تمرین هوازی است که جهت افزایش توان هوازی و کاهش توده چربی بیماران قلبی عروقی شدیداً توصیه شده است.هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر بیان ژن LXR و سطوح نیمرخ لیپیدی در مردان میانسال پس از جراحی عروق کرونری میباشد.مواد و روشها:آزمودنی‌های ...
بیشتر
زمینه و هدف:رایج‌ترین فعالیت ورزشی مورد استفاده در مراکز بازتوانی قلبی برنامه تمرین هوازی است که جهت افزایش توان هوازی و کاهش توده چربی بیماران قلبی عروقی شدیداً توصیه شده است.هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر بیان ژن LXR و سطوح نیمرخ لیپیدی در مردان میانسال پس از جراحی عروق کرونری میباشد.مواد و روشها:آزمودنی‌های را20مرد میانسال که قبلاً عمل CABG انجام داده بودند،تشکیل دادند که به‌طور تصادفی به دو گروه کنترل(10نفر) و تمرین هوازی(10نفر) تقسیم شدند.گروه تمرینی، تمرینات هوازی را به مدت هشت هفته/ سه جلسه در هفته/ با شدت60 تا 80 درصد ضربان قلب انجام دادند.48ساعت قبل از شرو ع تمرین و48ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی از تمامی آزمودنیها خونگیری به‌عمل آمد و پس از جداسازی پلاسما و مونوسیت‌ها، اندازه‌گیری شاخص‌های مورد مطالعه انجام شد.تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های پارامتریک و ناپارامتریک درسطح معنی‌داری 05/0p≤ انجام گردید.یافتهها: افزایش معنی‌دار بیان ژن LXR و HDL و کاهش معنی دار مقادیر پلاسمایی کلسترول تام، نسبت آپوB به آپوA، LDL و تری‌گلیسرید در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل و افزایش معنی دار بیان ژن LXR و HDL و کاهش معنادار سطوح LDL، تری‌گلیسرید، کلسترول تام و نسبت آپوB به آپوA را نسبت به پیش‌آزمون در گروه تجربی مشاهده شد .نتیجهگیری: بهبود سطوح نیمرخ لیپیدی و افزایش بیان ژن LXR متعاقب هشت هفته تمرینات هوازی، آن را به عنوان بخشی از مراحل بازتوانی قلبی که میتواند در کاهش روند آترواسکلروز و پیشگیری از عود مجدد بیماری مثمرثمر باشد مطرح می کند.
فیزیولوژی ورزشی
پروین فرزانگی؛ میرعبداله طهرآموزی
دوره 25، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1397، ، صفحه 327-333
چکیده
زمینه و هدف: بیماری مزمن کلیوی بعنوان یک فاکتور خطرزای مهم با برخی از اختلالات از جمله پرفشار‌خونی و نارسایی قلبی همراه است، که از دلایل اصلی مرگ و ناتوانی در افراد پیر میباشد. از اینرو، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر دو نوع تمرین هوازی منظم بر سطوح آپلین وگیرنده آن در بافت قلب موشهای پیر مبتلا به بیماری مزمن کلیوی بود.مواد و روشها: ...
بیشتر
زمینه و هدف: بیماری مزمن کلیوی بعنوان یک فاکتور خطرزای مهم با برخی از اختلالات از جمله پرفشار‌خونی و نارسایی قلبی همراه است، که از دلایل اصلی مرگ و ناتوانی در افراد پیر میباشد. از اینرو، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر دو نوع تمرین هوازی منظم بر سطوح آپلین وگیرنده آن در بافت قلب موشهای پیر مبتلا به بیماری مزمن کلیوی بود.مواد و روشها: در این تحقیق تجربی، 28سر موش صحرایی نر ویستار پیر (48 تا50 هفته) انتخاب و بطور تصادفی به 4 گروه کنترل، دوکسوروبیسین، دوکسوروبیسین- تمرین 30 دقیقه و دوکسوروبیسین-تمرین 60 دقیقه تقسیم شدند. بیماری مزمن کلیوی با یک بار تزریق زیر جلدی دوکسوروبیسین (5/8 میلی گرم بر کیلوگرم وزن) القا شد. برنامه تمرینی شنا شامل3 روز در هفته، روزی 30 دقیقه و 60 دقیقه برای مدت 8 هفته بود. سطوح آپلین و گیرنده آن در بافت قلب به روش الایزا سنجیده شد. از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه برای تحلیل داده‌ها استفاده شد (05/0>p).یافتهها: نتایج نشان داد القای بیماری مزمن کلیوی با کاهش سطوح قلبی آپلین و گیرنده آن در رت‌های پیر همراه است. همچنین 8 هفته شنا، در هر دو تمرین بطور معنی‌داری این تغییرات را معکوس نمود. به علاوه تفاوت معنی‌داری بین تأثیرهر کدام ازین دو زمان متفاوت تمرین در رت‌های پیر مبتلا به بیماری مزمن کلیوی مشاهده نشد.نتیجهگیری: نتایج حاصل ازکارپیشنهاد می‌دهدکه استفاده از شیوه‌‌های درمانی غیر دارویی تمرین ورزشی حتی کوتاه مدت میتواند در افزایش سطوح آپلین قلب و گیرنده‌ی کاهش یافته ناشی از بیماری مزمن کلیوی درافراد مسن موثر باشد.
محمود نیک سرشت؛ عبدالحسین طاهری کلانی
دوره 25، شماره 2 ، خرداد و تیر 1397، ، صفحه 205-215
چکیده
زمینه و هدف: تمرین ورزشی منظم به عنوان یک راهکار مهم در کاهش نشانگرهای التهابی پذیرفته شده است. اما هنوز مشخص نیست که چه نوع تمرینی مطلوب‌تر است. هدف اصلی مطالعۀ حاضر مقایسه اثر تمرین مقاومتی غیرخطی و هوازی تناوبی بر سطح سرمی اینترلوکین-18 (IL-18) و پروتئین واکنشی-C (CRP) در مردان جوان چاق بود. هدف دیگر، مقایسه این نشانگرها در مردان چاق با ...
بیشتر
زمینه و هدف: تمرین ورزشی منظم به عنوان یک راهکار مهم در کاهش نشانگرهای التهابی پذیرفته شده است. اما هنوز مشخص نیست که چه نوع تمرینی مطلوب‌تر است. هدف اصلی مطالعۀ حاضر مقایسه اثر تمرین مقاومتی غیرخطی و هوازی تناوبی بر سطح سرمی اینترلوکین-18 (IL-18) و پروتئین واکنشی-C (CRP) در مردان جوان چاق بود. هدف دیگر، مقایسه این نشانگرها در مردان چاق با مردان غیرچاق برای تعیین اثر چاقی بود. مواد و روشها: سی و هشت مرد جوان و چاق (سن=2/5±4/31 سال و چربی بدن= 5/1±3/27 درصد) به‌طور تصادفی در گروههای مقاومتی غیرخطی (14 نفر)، هوازی تناوبی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. یک گروه از مردان غیرچاق (سن=9/5±0/32 سال، چربی بدن=0/2±5/16 درصد، 15 نفر) برای مقایسه با گروه چاق انتخاب شدند. از آزمون‌های t مستقل و تحلیل واریانس دو طرفه با اندازه‌گیری مکرر برای تحلیل داده‌ها استفاده شد.یافتهها: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری در غلظت پایه IL-18 (17/0P = )، CRP (77/0P = ) و اکسیژن مصرفی اوج (24/0P= ) بین گروه چاق با غیرچاق مشاهده نشد. پس از تمرین، اکسیژن مصرفی اوج در گروههای مقاومتی غیرخطی (03/0P= ) و هوازی تناوبی (001/0P= ) در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت، اما این افزایش در گروه هوازی تناوبی بالاتر از مقاومتی غیرخطی بود (02/0P = ). در مقایسه با گروه کنترل، دو گروه تمرین به‌طور مشابه و معناداری در کاهش تودۀ چربی (001/0P = ) مؤثر بودند. هرچند، تغییر معناداری در IL-18 (26/0P = ) و CRP (15/0P = ) پس از برنامه‌های تمرین مشاهده نشد. نتیجهگیری: غلظت مشابه CRP و IL-18 در مردان جوان چاق و غیرچاق را می‌توان به وضعیت مشابه در سن یا آمادگی هوازی آنها نسبت داد. علاوه بر این، بهنظر میرسد که 12 هفته تمرین مقاومتی غیرخطی و هوازی تناوبی برای کاهش معناداری این نشانگرها در مردان چاق کافی نباشد.
فیزیولوژی ورزشی
رامبد خواجه ای؛ امیر حسین حقیقی؛ محمدرضا حامدی نیا؛ امیر رشیدلمیر
دوره 24، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1396، ، صفحه 79-88
چکیده
اهدافبازتوانی قلبی از مهم‌ترین اقدامات جهت اثربخشی عمل جراحی قلب و کاهش عوارض آن در بیماران قلبی- عروقی است. تمرینات ورزشی به سبب کم‌هزینه و جذاب بودن مشوقی برای شرکت بیماران در این برنامه‌هاست. فعالیت ورزشی روی ترکیبات سلول خونی، به‌ویژه تعداد گلبول‌های سفید خون، سوخت‌وساز، متابولیت‌ها، پپتید و بیان ژن در انواع مختلف اثر دارد؛ ...
بیشتر
اهدافبازتوانی قلبی از مهم‌ترین اقدامات جهت اثربخشی عمل جراحی قلب و کاهش عوارض آن در بیماران قلبی- عروقی است. تمرینات ورزشی به سبب کم‌هزینه و جذاب بودن مشوقی برای شرکت بیماران در این برنامه‌هاست. فعالیت ورزشی روی ترکیبات سلول خونی، به‌ویژه تعداد گلبول‌های سفید خون، سوخت‌وساز، متابولیت‌ها، پپتید و بیان ژن در انواع مختلف اثر دارد؛ لذا، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بربیان ژن ABCG5 مونوسیت‌ها در مردان میانسال پس از عمل بای‌پس قلبی است. مواد و روش‌هاجامعة آماری را 20 مرد بیمار میانسال تشکیل دادند که قبلاً عمل بای‌پس عروق کرونر انجام داده بودند. این افراد، پس از انتخاب، به‌طور تصادفی به دو گروه کنترل (10 نفر) و تمرین هوازی (10 نفر) تقسیم شدند. قبل و بعد از جلسه‌های تمرینی از آزمودنی‌های دو گروه خونگیری به‌عمل آمد. جداسازی مونوسیت‌ها به‌روش سانتریفیوژ و تخلیص m-RNA به‌وسیلة Real-Time PCR انجام شد. داده‌ها با آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری (نرم‌افزار SPSS نسخة 16) تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌هاگروه تجربی در نتیجة هشت هفته تمرین هوازی افزایش معناداری در بیان mRNA ژن ABCG5 در مقایسه با گروه کنترل تجربه کردند. نتیجه‌گیریبه‌نظر میرسد تمرین ورزشی به‌عنوان بخشی از مراحل بازتوانی قلبی در بیماران تحت عمل پیوند بای‌پس شریان کرونر با تحت تأثیر قراردادن بیان ژن ABCG5 که در سوخت‌وساز چربی درگیر است، فرایند انتقال معکوس کلسترول را بهبود می‌بخشد.
فتاح مرادی؛ سوران حیدری؛ اکبر پژهان
دوره 23، شماره 4 ، مهر و آبان 1395، ، صفحه 714-723
چکیده
اهداف کم‌تحرکی و چاقی به‌طور مستقیم با افزایش نشانگرهای التهابی درگیر در بیماریهای آترواسکلروزیس و شریان کرونری و دیابت نوع دو مرتبط است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر دوازده هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی اینترلوکین -18 و پروتئین واکنشگر C با حساسیت بالا در مردان چاق کم‌تحرک است.مواد و روش ها پس از اعلام فراخوان در یک کارآزمایی ...
بیشتر
اهداف کم‌تحرکی و چاقی به‌طور مستقیم با افزایش نشانگرهای التهابی درگیر در بیماریهای آترواسکلروزیس و شریان کرونری و دیابت نوع دو مرتبط است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر دوازده هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی اینترلوکین -18 و پروتئین واکنشگر C با حساسیت بالا در مردان چاق کم‌تحرک است.مواد و روش ها پس از اعلام فراخوان در یک کارآزمایی بالینی نیمه‌تجربی 21 مرد چاق کم‌تحرک به‌طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی (10 نفر، 2/3±8/27 سال، 4/3±7/31درصد چربی بدن، 5/3±0/32 کیلوگرم بر متر مربع) و کنترل (11 نفر، 6/2±7/26 سال، 2/3±4/31درصد چربی بدن، 8/2±3/32 کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. شاخص‌های آنتروپومتریکی، حداکثر اکسیژن مصرفی، سطوح سرمی اینترلوکین-18 و hsCRP (متعاقب 12 ساعت ناشتا) پیش و پس از دوره تمرین ارزیابی شد. تمرین هوازی به مدت دوازده هفته (سه جلسه تمرین در هفته، با شدت 60 تا 70درصد ضربان قلب ذخیره، به مدت 20 تا 40 دقیقه در هر جلسه) اجرا شد. داده‌ها با استفاده از نسخه 16 نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل واریانس دوعاملی با اندازه‌گیری‌های مکرر تجزیه‌وتحلیل شد. سطح معناداری 05/0>P در نظر گرفته شد.یافته ها دوازده هفته تمرین هوازی باعث کاهش معنادار غلظت اینترلوکین-18 و hsCRP سرم مردان چاق کم‌تحرک شد، اما تغییر معناداری در گروه کنترل مشاهده نشد.نتیجه گیری بهنظر میرسد تمرین هوازی میتواند از طریق اثر بر شاخص‌های اینترلوکین-18 و hsCRP نقش مهمی در کاهش وقوع آترواسکلروزیس، بیماری شریان کرونری و دیابت نوع دو در مردان چاق کم‌تحرک داشته باشد.
خاطره کمالی؛ آسیه عباسی دلویی؛ احمد عبدی؛ سید جواد ضیاء الحق؛ علیرضا براری
دوره 22، شماره 5 ، آذر و دی 1394، ، صفحه 823-831
چکیده
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر استئوکلسین غیرکربوکسیله، پروتئین واکنشدهندهی C و مقاومت انسولینی در زنان دارای اضافه وزن بود. موادّ و روشها: 16 زن دارای اضافه وزن (وزن 28/2±19/73 کیلوگرم، سن 66/3±38/39 سال، قد 04/0±61/1 متر و شاخص توده‌ی بدنی 36/4±19/28 کیلوگرم بر متر مربع) به ...
بیشتر
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر استئوکلسین غیرکربوکسیله، پروتئین واکنشدهندهی C و مقاومت انسولینی در زنان دارای اضافه وزن بود. موادّ و روشها: 16 زن دارای اضافه وزن (وزن 28/2±19/73 کیلوگرم، سن 66/3±38/39 سال، قد 04/0±61/1 متر و شاخص توده‌ی بدنی 36/4±19/28 کیلوگرم بر متر مربع) به طور تصادفی به گروههای کنترل و تمرین تقسیم شدند. خونگیری 48 ساعت قبل از پیش آزمون و پس از هشت هفته فعّالیّت از آزمودنیها گرفته شد. برنامه‌ی تمرینی هشت هفته و سه جلسه در هفته با شدّت 70-65 درصد ضربان قلب ذخیره انجام شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری تی همبسته برای تعیین تفاوتهای درونگروهی و تی مستقل برای تعیین تفاوتهای بینگروهی تجزیه و تحلیل شدند. تفاوت معنی‌دار در سطح 05/0 p<پذیرفته شد. یافتهها: یافتههای پژوهش حاضر نشان داد که سطح استئوکلسین غیرکربوکسیله در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشته است(01/0p=). همچنین سطح hs-CRP (083/0p=) و مقاومت انسولینی (158/0p=) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری را نشان نداد. نتیجهگیری: هشت هفته تمرین منظم هوازی افزایش معناداری را در سطوح استئوکلسین غیرکربوکسیله نشان داد که با تأثیر احتمالی بر سلول‌های بتا، می تواند بهبود در فاکتورهای مؤثّر در مقاومت انسولینی مانند افزایش ترشّح انسولین و کاهش سطح گلوکز را موجب شود.
ناهید بیژه؛ علیرضا دلپسند؛ کیوان حجازی
دوره 21، شماره 6 ، آذر و دی 1393، ، صفحه 1163-1172
چکیده
زمینه و هدف: تمرین هوازی میتواند در درمان سندرم تخمدان پلی‌کیستیک که یکی ازاختلالات شایع آندوکرینی درزنان است، اثرگذار باشد. گفتنی‌است شدت‌های متفاوت تمرین هوازی دردرمان این بیماری در هاله‌ای از ابهام قراردارد. هدف ازاین تحقیق، بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی با شدت‌های متفاوت بر سطوح انسولین گلوکز ناشتا و مقاومت انسولینی موشهای ...
بیشتر
زمینه و هدف: تمرین هوازی میتواند در درمان سندرم تخمدان پلی‌کیستیک که یکی ازاختلالات شایع آندوکرینی درزنان است، اثرگذار باشد. گفتنی‌است شدت‌های متفاوت تمرین هوازی دردرمان این بیماری در هاله‌ای از ابهام قراردارد. هدف ازاین تحقیق، بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی با شدت‌های متفاوت بر سطوح انسولین گلوکز ناشتا و مقاومت انسولینی موشهای ماده‌ی مبتلا به سندرم پلی کیستیک تخمدان میباشد.
مواد و روشها: در این مطالعه‌ی تجربی، تعدادچهل موش بالغ هشت هفته‌ای نژاد ویستار (گرم 22±185)پس ازالقای سندرم پلی‌کیستیک به چهار گروه کنترل سالم، کنترل پلی‌کیستیک، شدت کم و شدت متوسط تقسیم‌شدندو هشت هفته برنامه‌ی تمرین هوازی را با شدت 45% حداکثر اکسیژن مصرفی (معادل سرعت15 متر/دقیقه) و 65% حداکثراکسیژن مصرفی (معادل سرعت25 متر/دقیقه)، درمدت سه روز در هفته ودر دو وهله 35 دقیقه ای با 10 دقیقه استراحت مابین وهله ها انجام‌دادند. با استفاده از نرم‌افزار SPSS ویرایش16نتایج از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه (ANOVA) برای مقایسه‌ی بین گروه‌ها انجام وبرای آزمون فرضیه‌ها سطح معناداری 05/0>p درنظرگرفته‌شد.
یافتهها: نتایج نشان‌دادکه در هیچ گروهی تفاوت معناداری در مقادیر انسولین و گلوکز وجود ندارد. مقاومت انسولینی گروه شدت متوسط در مقایسه با گروه کنترل پلی‌کیستیک کاهش معنادار داشت(035/0P=).
نتیجهگیری: براساس نتایج به دست‌آمده، به‌نظرمی‌رسد که تمرین هوازی با شدت متوسط همراه با کاهش مقاومت به انسولین میتواند به-عنوان یک شیوه‌ی درمانی غیردارویی جهت بهبودی بیماران سندرم پلی‌کیستیک باشد.
امیرحسین حقیقی؛ هادی یاراحمدی؛ ملیحه شجاعی
دوره 20، شماره 5 ، بهمن و اسفند 1392، ، صفحه 623-634
چکیده
زمینه و هدف: ویسفاتین، یک آدیپوکین شناخته شده جدید است که با چاقی افزایش می یابد. این موضوع مشخص نیست که آیا تمرینات استقامتی که تغییر در بافت چربی و لیپیدهای خون را تحریک می کند می تواند سطح ویسفاتین پلاسما را نیز کاهش دهد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر 9 هفته تمرین هوازی بر سطح ویسفاتین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق بود.
مواد ...
بیشتر
زمینه و هدف: ویسفاتین، یک آدیپوکین شناخته شده جدید است که با چاقی افزایش می یابد. این موضوع مشخص نیست که آیا تمرینات استقامتی که تغییر در بافت چربی و لیپیدهای خون را تحریک می کند می تواند سطح ویسفاتین پلاسما را نیز کاهش دهد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر 9 هفته تمرین هوازی بر سطح ویسفاتین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق بود.
مواد و روش ها: روش پژوهش نیمه تجربی است. 28 زن چاق داوطلب شدند و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (14 نفر با میانگین های وزن 2/10± 0/82 کیلوگرم و شاخص توده بدن 3/3±2/34 کیلوگرم بر متر مربع) و کنترل (14 نفر با میانگین های وزن 5/9± 9/79 کیلوگرم و شاخص توده بدن 9/3±0/34 کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. پروتکل تمرین هوازی به صورت 4 جلسه در هفته و به مدت 9 هفته بود. هر جلسه تمرین شامل دویدن نرم با شدت 65 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب و به مدت 15 دقیقه بود. برای پیروی از اصل اضافه بار، از هفته دوم به بعد، در هر جلسه نیم دقیقه به زمان دویدن افزوده شد تا این که در جلسه آخر، زمان دویدن به 31 دقیقه رسید. قبل و بعد از دوره ی تمرینی، خون گیری انجام و داده ها با استفاده از آزمون های t مستقل و آنالیز کوواریانس تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج کاهش معنادار ویسفاتین سرم (05/0P) را بین دو گروه کنترل و تجربی نشان داد ، همچنین انجام تمرینات هوازی باعث کاهش معنادار شاخص توده بدن، وزن بدن، نسبت محیط کمر به لگن، درصد چربی بدن و افزایش معنادار حداکثر اکسیژن مصرفی شد (05/0P