سمانه میرزایی؛ نورالدین کریمی؛ فرشته قراط؛ رباب صحاف؛ علی صمدی؛ مصطفی رحیمی؛ مصطفی قلی صابریان
دوره 21، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1393، ، صفحه 402-415
چکیده
زمینه و هدف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر کوتاه‌مدت تمرین ویبریشن همراه با مکمل‌سازی کراتین بر برخی از عوامل آمادگی جسمانی و عملکرد عصبی- عضلانی زنان سالمند بود.
مواد و روش‌ها:جامعه‌ی آماری زنان سالمند بالای 60 سال بودند که بدین منظور، 22 نفر زن سالمند سالم انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه تمرین ویبریشن و مکمل کراتین (8n=)، ...
بیشتر
زمینه و هدف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر کوتاه‌مدت تمرین ویبریشن همراه با مکمل‌سازی کراتین بر برخی از عوامل آمادگی جسمانی و عملکرد عصبی- عضلانی زنان سالمند بود.
مواد و روش‌ها:جامعه‌ی آماری زنان سالمند بالای 60 سال بودند که بدین منظور، 22 نفر زن سالمند سالم انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه تمرین ویبریشن و مکمل کراتین (8n=)، تمرین ویبریشن و دارونما (7n=) و کنترل (7n=) تقسیم شدند. گروه تمرین ویبریشن و کراتین تمرینات را که شامل 6 وضعیت بدنی بود، به‌مدت 10 روز و براساس اصل اضافه بار با فرکانس 35-30 هرتز و دامنه‌ی 5 میلی‌متر انجام‌دادند و همزمان، 20 گرم کراتین در روز در 5 روز اول و 5 گرم کراتین در روز در 5 روز بعدی مصرف‌کردند. گروه تمرین ویبریشین و دارونما به‌جای کراتین از دکستروز استفاده‌کردند. عوامل مورد ارزیابی شامل قدرت ایستای دست و پا (دینامومتر)، قدرت پویای پا (دستگاه بازکردن زانو)، تعادل ایستا (ایستادن روی یک پا) و پویا (بلندشدن و راه رفتن)، عملکرد پایین تنه (30 متر راه رفتن، تاندم گیت و بلندشدن و نشستن روی صندلی) و انعطاف‌پذیری (نشستن و رساندن) بود. از آزمون‌های آماری تحلیل واریانس یک راهه و تحلیل کواریانس برای بررسی اثر اصلی و آزمون‌های تعقیبی Tukey و Sidak برای مقایسه‌ی دو به دوی گروه‌ها استفاده‌شد (05/0≥P).
یافته‌ها: نتایج آزمون آنوا نشان‌داد در قدرت ایستای دست (89/0p=)، عملکرد پایین تنه در آزمون تاندم گیت (25/0p=) و انعطاف‌پذیری (59/0p=) تفاوت معناداری در بین گروه‌ها وجودنداشت، ولی قدرت ایستای پا و عملکرد در آزمون راه رفتن 30 متر در گروه تمرین و مکمل کراتین در مقایسه با گروه کنترل به‌طورمعناداری بهتر بود، به ترتیب (016/0p=) و (020/0p=). به علاوه، نتایج آزمون کواریانس نشان داد تفاوت معناداری در متغیرهای تعادل ایستا (11/0p=) و عملکرد نشستن و برخاستن (68/0p=) بین گروه‌ها وجودنداشت، اما هر دو گروه تمرین ویبریشن و مکمل کراتین و تمرین ویبریشن و دارونما در مقایسه با گروه کنترل در تعادل پویا (به ترتیب (001/0p=) و (009/0p=)) و قدرت پویای پا (به ترتیب (001/0p=) و (001/0p=)) عملکرد بهتری داشتند.
نتیجه‌گیری:بر اساس نتایج پژوهش حاضر، به‌نظرمی‌رسد تمرین ویبریشن همراه با مکمل‌سازی کراتین در کوتاه‌مدت، می‌تواند باعث بهبود معنا-دار قدرت ایستا و پویای پاها، تعادل پویا و عملکرد راه رفتن 30 متر در زنان سالمندشود. به‌علاوه، به‌نظرمی‌رسد که مصرف مکمل کراتین در کنار تمرین ویبریشن کل بدن، ممکن است تأثیر مضاعفی بر قدرت ایستای پا و عملکرد راه رفتن 30 متر داشته‌باشد.
محمد صفری؛ محمدرضا حامدی نیا؛ سید علیرضا حسینی کاخک
دوره 18، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1390، ، صفحه 55-66
چکیده
زمینه و هدف: سلامتی انسان تا حدود زیادی بستگی به وضعیت عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با تندرستی و به ویژه اضافه وزن یا کاهش وزن دارد. دوره نوجوانی از این حیث منحصر به فرد و ویژه می باشد، اما اطلاعات در مورد آمادگی جسمانی به خصوص در نوجوانان محدود می باشد. لذا هدف این مطالعه بررسی عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با تندرستی با تاکید بر اضافه و کاهش ...
بیشتر
زمینه و هدف: سلامتی انسان تا حدود زیادی بستگی به وضعیت عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با تندرستی و به ویژه اضافه وزن یا کاهش وزن دارد. دوره نوجوانی از این حیث منحصر به فرد و ویژه می باشد، اما اطلاعات در مورد آمادگی جسمانی به خصوص در نوجوانان محدود می باشد. لذا هدف این مطالعه بررسی عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با تندرستی با تاکید بر اضافه و کاهش وزن در نوجوانان پسر شهر سبزوار می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی، جامعه تحقیق شامل کلیه دانش آموزان پسر 14-12 ساله شهر سبزوار بود. بر اساس فرمول محاسبه حجم نمونه و به روش طبقه بندی تصادفی خوشه ای تعداد 368 دانش آموز پسر سنین 12 تا 14 سال انتخاب شدند. پس از انجام معاینات پزشکی و تکمیل فرم رضایت نامه، عوامل آنتروپومتریک و آمادگی جسمانی شامل قد، وزن، توان هوازی (آزمون 20 متر شاتل ران)، قدرت (با استفاده از داینامومتر)، توان انفجاری (با استفاده از پرش سارجنت)، انعطاف پذیری (به کمک جعبه انعطاف پذیری)، چابکی (با استفاده از آزمون ایلی نویز) و ترکیب بدنی (با استفاده از کالیپر و ضخامت چربی زیر پوستی) مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 11.5 و با محاسبه شاخص های گرایش مرکزی و پراکندگی و آزمون ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد. سطح معناداری 05/0>p در نظر گرفته شد.
یافته ها: نتیجه تحقیق حاکی از آن بود که بر اساس شاخص توده بدنی به دست آمده، 7/17 درصد آزمودنی ها لاغر، 2/69 درصد دارای وزن طبیعی، 2/9 درصد اضافه وزن و 7/3 درصد چاق بودند. همچنین بر اساس شاخص «نسبت دور کمر به لگن» محاسبه شده، 1/11 درصد آزمودنی ها در معرض خطر زیاد و 7/5 درصد در معرض خطر خیلی زیاد قرار داشتند. بر اساس درصد چربی بدن نیز 9/13 درصد از نمونه های پژوهش درصد چربی بدنی زیاد و 13 درصد، درصد چربی خیلی زیاد داشتند. میانگین توان هوازی پسران 12 تا 14 سال سبزوار 6/50 (میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) به دست آمد که در مقایسه با مقادیر مرجع 10 درصد آزمودنی ها از توان هوازی کمتر از میانگین برخوردار بودند.
نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان می دهد که درصد مهمی از نوجوانان شهر سبزوار از کمبود وزن از یک سو و اضافه وزن از سوی دیگر رنج می برند. همچنین وضعیت آمادگی جسمانی در برخی عوامل در شرایط مطلوبی نیست.