سید ابراهیم حسینی؛ سارا حمزوی؛ حیدر آقا بابا
دوره 22، شماره 4 ، مهر و آبان 1394، ، صفحه 557-564
چکیده
زمینه وهدف: استرس واضطراب که از اختلالات مهم و شایع در جوامع انسانی می باشند، زمینه ساز بسیاری از بیماریهای دیگر به حساب می آیند. با توجه به عوارض نسبتا زیاد داروهای آرامبخش و ضد اضطراب شیمیایی، تمایل به استفاده از داروهای گیاهی در درمان اختلالات اضطرابی رو به افزایش است و این مطالعه نیز با هدف بررسی اثر عصارهی الکلی ...
بیشتر
زمینه وهدف: استرس واضطراب که از اختلالات مهم و شایع در جوامع انسانی می باشند، زمینه ساز بسیاری از بیماریهای دیگر به حساب می آیند. با توجه به عوارض نسبتا زیاد داروهای آرامبخش و ضد اضطراب شیمیایی، تمایل به استفاده از داروهای گیاهی در درمان اختلالات اضطرابی رو به افزایش است و این مطالعه نیز با هدف بررسی اثر عصارهی الکلی شقایق وحشی بر میزان اضطراب در مدل ماز صلیبی، سطح پلاسمایی کورتیکوسترون و وزن در موشهای صحرایی انجام گرفت. مواد و روشها: دراین مطالعه ی تجربی از 56 سرموش صحرایی نر بالغ استفاده شد که به صورت تصادفی به 7گروه 8 تایی شامل گروه های کنترل (فاقد تیمار)، شاهد1 (دریافت کننده آب مقطر)، شاهد2(قرارگیری در مازصلیبی) و سه دسته ی تجربی دریافت کننده ی درون صفاقی دوزهای 100،200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره ی الکلی شقایق وحشی تقسیم شدند. جهت سنجش اضطراب از تست ماز صلیبی استفاده شد و تعداد دفعات حضور موش ها در بازوهای باز و بسته ی ماز، مشخص و میزان پلاسمایی و وزن حیوانات اندازه گیری گردید و نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی 18 و با کمک آزمونهای آماری تجزیه واریانس یکطرفه و تست پیگیری توکی و در سطح معناداری 5 صدم مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند . یافته ها: داده های این بررسی نشان داد که عصارهی الکلی در تمام دوزهای مصرفی باعث افزایش تعداد دفعات ورود به بازوی باز و ماز و افزایش وزن حیوانات در سطح 5 صدم میگردد و تنها دردوزهایmg/kg 200 و 400 باعث کاهش سطح پلاسمایی کورتیکوسترون در سطح 05/ می شود. نتیجه گیری: عصارهی الکلی گیاه شقایق وحشی احتمالا باعث کاهش سطح اضطراب و کورتیکوسترون و افزایش وزن حیوانات میگردد.
حسین شیروانی؛ فاطمه رستم خانی؛ حمیرا زردوز
دوره 21، شماره 5 ، آذر و دی 1393، ، صفحه 819-828
چکیده
زمینه و هدف: استرس به خصوص نوع روانی مزمن موضوع مهم جامعه مدرن ما است. در این راستا در مطالعه حاضر اثر استرس روانی مزمن بر پارامترهای متابولیکی، هورمونی و رفتاری بررسی شده است.
مواد و روش ها: نوع مطالعه حاضر مداخله ای تجربی می باشد. حیوانات به گروه های کنترل و آزمایش و سپس هر گروه به دو زیر گروه 15 و 30 روزه (در هر زیرگروه 7 سر) تقسیم شدند. ...
بیشتر
زمینه و هدف: استرس به خصوص نوع روانی مزمن موضوع مهم جامعه مدرن ما است. در این راستا در مطالعه حاضر اثر استرس روانی مزمن بر پارامترهای متابولیکی، هورمونی و رفتاری بررسی شده است.
مواد و روش ها: نوع مطالعه حاضر مداخله ای تجربی می باشد. حیوانات به گروه های کنترل و آزمایش و سپس هر گروه به دو زیر گروه 15 و 30 روزه (در هر زیرگروه 7 سر) تقسیم شدند. استرس توسّط دستگاه جعبه ارتباطی القا شد. این دستگاه شامل 9 اتاقک است که در 5 اتاقک آن حیوانات شوک الکتریکی دریافت می کنند و در 4 اتاقک دیگر حیوانات در معرض استرس روانی هستند. استرس به صورت مزمن به مدّت 15 و 30 روز ( h/day1) اعمال شد. خون گیری با روش سوراخ کردن پشت حدقه انجام شد. سطح های پلاسمایی گلوکز، کلسترول، تری گلیسیرید، انسولین، و کورتیکوسترون اندازه گیری شد. به علاوه، میزان مصرف آب و غذا، تأخیر در شروع مصرف غذا و آب، وزن بدن و غدد فوق کلیه تعیین شد. جهت تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازه‌گیری‌های مکرّر درون گروه های کنترل و آزمایش و اندازه گیری مستقل بین دو گروه به کمک نرم افزاراس.پی.اس.اس نسخه 16 استفاده شد. سطح معنی داری کم تر از 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها: استرس روانی مزمن (15 و 30 روزه) کورتیکوسترون (41/0=P)، انسولین (45/0=P)، گلوکز (47/0=P)، تری گلیسرید (07/0=P) و کلسترول (26/0=P) پلاسما را به طور معنی داری تغییر نداد. 30 روز استرس مزمن به طور معنی داری میزان مصرف غذا را در مقایسه با گروه کنترل افزایش داد (01/0=P). در حالی که میزان مصرف آب(07/0=P)، تأخیر در شروع مصرف غذا (70/0=P) و آب (08/0=P) در گروه آزمایش تغییر معنی داری نداشت. 30 روز قرار گرفتن در معرض استرس در هر دو گروه کنترل و آزمایش وزن بدن (به ترتیب 002/0=P و 004/0=P) و غدد فوق کلیه (به ترتیب 01/0=P و 04/0=P) را به طور معنی داری در مقایسه با روز 15 افزایش داد.
نتیجه گیری: اعمال استرس روانی مزمن کوتاه و میان مدّت تغییر معنی داری در پارامترهای هورمونی و متابولیک ایجاد نکرد؛ در حالی که میزان مصرف غذا را به طور معنی داری افزایش داد. با این وجود تفاوت معنی داری در وزن حیوانات استرس دیده در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد.