معصومه سلیمی؛ غلامحسین واعظی؛ حمید کلالیان مقدم؛ مهناز مصری پور علویجه
دوره 19، شماره 4 ، آذر و دی 1391، ، صفحه 354-363
چکیده
زمینه و هدف: بیماری دیابت منجر به بروز اختلالات یادگیری و حافظهای گردیده و بربرینهیدروکلراید، آلکالوئیدی با آثار متعدد ضددیابتی و آنتیاکسیدان میباشد. لذا این مطالعه با هدف تأثیر بربرین هیدروکلراید بر اختلالات یادگیری و حافظه فضایی در موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین طراحی گردید مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، ...
بیشتر
زمینه و هدف: بیماری دیابت منجر به بروز اختلالات یادگیری و حافظهای گردیده و بربرینهیدروکلراید، آلکالوئیدی با آثار متعدد ضددیابتی و آنتیاکسیدان میباشد. لذا این مطالعه با هدف تأثیر بربرین هیدروکلراید بر اختلالات یادگیری و حافظه فضایی در موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین طراحی گردید مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بهطور تصادفی انتخاب و به پنج گروه مساوی: کنترل، غیردیابتی تیمارشده با بربرینهیدروکلراید ( mg/kg100)، دیابتی و دیابتی تیمارشده با بربرینهیدروکلراید (mg/kg 100 ،50) تقسیم شدند. دیابت با تزریق درونصفاقی استرپتوزوتوسین با دوز (mg/kg 55) بهصورت درون صفاقی القاء گردید. یک هفته پس از تزریق استرپتوزوتوسین، تیمار با بربرینهیدروکلراید با دوز mg/kg/day 100 ،50 به مدت شش هفته بهصورت خوراکی انجام گردید. قند خون در هفتههای 1، 3، 5، 7 با خونگیری از سیاهرگ دمی سنجش و در پایان گروهها با آزمونهای رفتاری شناخت فضایی (spatial recognition) و شناخت اشیاء (objective recognition) مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافتهها: گروه دیابتی تیمارشده با بربرینهیدروکلراید ( mg/ kg100 ،50) بهبودی قابل توجهی را بهصورت وابسته به دوز با گروه کنترل دیابتی در آزمونهای شناخت فضایی و آزمون شناخت شئ نشان دادند. نتیجهگیری: تجویز بربرینهیدروکلراید بهمدت شش هفته منجر به بهبودی اختلالات شناختی از جمله حافظه و یادگیری در موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین میشود.