حسن مفیدپور؛ مختار جعفرپور؛ علیرضا ابراهیم زاده
دوره 12، شماره 3 ، مهر و آبان 1384، ، صفحه 6-10
چکیده
زمینه و هدف: مطالعات متعددی در مورد اثرات اتانول بر بیضه انجام گرفته است ولی تغییرات میکروسکوپی ناشی از مصرف الکل، کمتر مورد توجه محققین بوده است. لذا هدف از این پژوهش، ارزیابی اثرات اتانول بر ساختمان میکروسکوپی بافت بیضه موش بود و این که آیا تغییرات احتمالی در ناحیه خاصی از بیضه ایجاد می شود و یا این که تمام آن را در بر می گیرد.
مواد ...
بیشتر
زمینه و هدف: مطالعات متعددی در مورد اثرات اتانول بر بیضه انجام گرفته است ولی تغییرات میکروسکوپی ناشی از مصرف الکل، کمتر مورد توجه محققین بوده است. لذا هدف از این پژوهش، ارزیابی اثرات اتانول بر ساختمان میکروسکوپی بافت بیضه موش بود و این که آیا تغییرات احتمالی در ناحیه خاصی از بیضه ایجاد می شود و یا این که تمام آن را در بر می گیرد.
مواد و روش ها: به منظور انجام این پژوهش تعداد 40 راس موش نر نژاد Balb/c، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم گردیدند. گروه آزمایش روزانه به میزان یک میلی گرم اتانول به ازای هر گرم وزن بدن، به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت نموده و گروه کنترل نیز به همین میزان، سرم فیزیولوژیک دریافت کردند. در ادامه نیمی از موش ها پس از یک ماه تزریق، و نیمه دیگر پس از دو ماه تزریق، در هر دو گروه آزمایش و کنترل تحت بیهوشی قرار گرفتند و بلافاصله بیضه های آن ها از بدن خارج گردیده و پس از شستشو با نرمال سالین، در فرمالین فیکس گردید. پس از پاساژ بافتی در پارافین قالب گیری، برش هایی به ضخامت 10 میکرون تهیه و با هماتوکسیلین – ائوزین رنگ آمیزی شدند. لام های آماده شده با میکروسکوپ نوری مورد بررسی و تصویربرداری قرار گرفت.
یافته ها: تغییرات تخریبی در بافت بیضه موش هایی که یک ماه اتانول دریافت کرده بودند، رخ داده و این تغییرات تخریبی در بافت بیضه گروهی که به مدت دو ماه اتانول دریافت کرده بودند، با وسعت بیشتری بخصوص در ساختار لوله های منی ساز مشاهده گردید. این در حالی است که در گروه کنترل، هیچ گونه تغییر غیر طبیعی و یا تخریبی مشاهده نگردید.
نتیجه گیری: اتانول تزریقی اثر تخریبی پیشرونده بر ساختمان بافتی بیضه بخصوص لوله های منی ساز و دودمان سلول های جنسی دارد به طوری که هر قدر زمان تزریق بیشتر باشد، میزان این تغییرات تخریبی نیز بیشتر خواهد بود.
محمدرضا خان محمدی خرمی؛ مهدی ثمری؛ غلام رضا حسن زاده؛ بابک رجبلو
دوره 12، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1384، ، صفحه 11-14
چکیده
زمینه و هدف: این مطالعه با هدف تعیین اثرات طلا بعنوان یک فلز گران قیمت و غیر قابل جذب در اسپرماتوژنز انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است. 36 موش صحرایی نر به سه گروه تقسیم شدند. پس از بیهوشی حیوانات، در پشت گردن یک گروه قطعه ای طلا به ابعاد 1× 2 سانتی متر و در پشت گردن گروه دوم قطعه ای پلاستیک غیر قابل جذب به همان ابعاد ...
بیشتر
زمینه و هدف: این مطالعه با هدف تعیین اثرات طلا بعنوان یک فلز گران قیمت و غیر قابل جذب در اسپرماتوژنز انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است. 36 موش صحرایی نر به سه گروه تقسیم شدند. پس از بیهوشی حیوانات، در پشت گردن یک گروه قطعه ای طلا به ابعاد 1× 2 سانتی متر و در پشت گردن گروه دوم قطعه ای پلاستیک غیر قابل جذب به همان ابعاد قرار داده شد؛ در گروه سوم بدون قرار دادن هیچ فلز یا عنصری محل برش، بخیه شد. پس از ماه های اول تا سوم حیوانات بیهوش شدند و از بیضه های آنها مقطع گیری شده با رنگ آمیزی H&E نمونه ها رنگ آمیزی شدند و نرم افزار Image too1 2 به بررسی ساختمان توبول های اسپرم ساز پرداخته شد.
یافته ها: تغییر قابل توجهی در ساختمان توبول های اسپرم ساز در سه گروه دیده نشد و بافت بینابینی نیز تغییرات قابل توجهی نداشت.
نتیجه گیری: یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد که طلا اثری بر روی اسپرماتوژنز ندارد.