فهیمه کیوانلو؛ شهین جلالی؛ محسن کوشان؛ محمد سیداحمدی؛ محسن غفرانی؛ معصومه شجاعی؛ نعیمه طاهری
دوره 19، شماره 2 ، خرداد و تیر 1391، ، صفحه 181-189
چکیده
زمینه و هدف: تأثیرات روانی- فیزیولوژیکی موسیقی در دهه اخیر به یک حوزه جذاب پژوهشی ورزشی تبدیل شده است، لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرگذاری موسیقی مهیج، آرام‌بخش و دلخواه بر ویژگی‌های خُلقی و دقت پرتاب ورزشکاران بسکتبالیست بود. مواد و روش ها: جامعه آماری این تحقیق نیمه تجربی را بازیکنان ماهر و نیمه ماهر تشکیل دادند. بدین منظور، 72 بسکتبالیست ...
بیشتر
زمینه و هدف: تأثیرات روانی- فیزیولوژیکی موسیقی در دهه اخیر به یک حوزه جذاب پژوهشی ورزشی تبدیل شده است، لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرگذاری موسیقی مهیج، آرام‌بخش و دلخواه بر ویژگی‌های خُلقی و دقت پرتاب ورزشکاران بسکتبالیست بود. مواد و روش ها: جامعه آماری این تحقیق نیمه تجربی را بازیکنان ماهر و نیمه ماهر تشکیل دادند. بدین منظور، 72 بسکتبالیست دختر (36 بازیکن ماهر و 36 بازیکن نیمه‌ماهر) به‌عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفی در گروه های 24 نفری (موسیقی مهیج، موسیقی آرام‌بخش و موسیقی دلخواه) جای گرفتند. روز اول پس از 10 دقیقه گرم کردن ویژگی‌های خُلقی (توسط مقیاس خُلقی برونل با اعتبار 712/0 و روایی 89/0) و دقت پرتاب (توسط مقیاس پنج ارزشی زاچری با اعتبار 85/0 و روایی 91/0) مورد ارزیابی قرار گرفت. در روز دوم در حین 10 دقیقه گرم کردن موسیقی مربوط به هر گروه پخش و سپس اندازه‌گیری‌های موردنظر صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با سنجش‌های مکرر و آزمون تعقیبی (LSD) توسط نرم‌افزار آماری 15 SPSS صورت گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس بیانگر آن است که ویژگی های خُلقی شرکت کننده ها در اثر گوش دادن به موسیقی به‌طور معناداری بهبود یافته است (0.012=P و2.845=F). از طرفی موسیقی دلخواه نسبت به موسیقی مهیج و آرام‌بخش تأثیر بیشتری بر بهبود ویژگی‌های خُلقی داشته است (0.05>P). به علاوه، دقت پرتاپ افراد صرف نظر از سطح مهارت و نوع موسیقی تجویز شده، در اثر موسیقی بهبود یافت.(پیش آزمون 0.93±2.58 در مقایسه با پس آژمون 0.77±2.88).نتیجه گیری: نتایج در مجموع نشان‌دهنده بهبود وضعیت خُلقی در اثر موسیقی است. همچنین دقت پرتاب بازیکنان در اثر موسیقی بهبود می یابد.
شهرام آهن جان؛ مصطفی اکبری؛ مرتضی اکبری
دوره 13، شماره 4 ، آذر و دی 1385، ، صفحه 178-184
چکیده
زمینه و هدف: آسیب های مچ پا یکی از شایع ترین آسیب های اسکلت‍‍‍‍‍‍ی عضلان‍‍‍‍‍‍ی در فعالیت های ورزشی است که به طور کل‍‍‍‍‍‍ی 10 الی 15 درصد از کل آسیب ها را شامل می شود. احتمال بروز پیچ خوردگی پای ورزشکار در یک دوره 45 درصد می باشد که 10 الی 30 درصد از آسیب های مچ پا متاسفانه به ...
بیشتر
زمینه و هدف: آسیب های مچ پا یکی از شایع ترین آسیب های اسکلت‍‍‍‍‍‍ی عضلان‍‍‍‍‍‍ی در فعالیت های ورزشی است که به طور کل‍‍‍‍‍‍ی 10 الی 15 درصد از کل آسیب ها را شامل می شود. احتمال بروز پیچ خوردگی پای ورزشکار در یک دوره 45 درصد می باشد که 10 الی 30 درصد از آسیب های مچ پا متاسفانه به فرم مزمن تبدیل می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی ناپایداری مفصل مچ پا در ورزشکاران تیم های ملی فوتبال، کشتی آزاد و فرنگی و بسکتبال که ب‍‍‍‍‍‍یشترین فشار را بر روی مچ پا دارند، انجام گرفته است.
مواد و روش ها: این پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی مقطعی بر روی 229 نفر از ورزشکاران تیم های ملی رشته های فوتبال، کشتی آزاد، فرنگی و بسکتبال که به اردوی تیم ملی دعوت شده بودند انجام گرفت. م‍‍‍‍‍‍یانگ‍‍‍‍‍‍ین سن و قد این ورزشکاران به ترتیب 23 سال و 185 سانت‍‍‍‍‍‍یمتر بود. جهت بررسی نتایج این تحقیق در ورزشکاران آسیب دیده رشته های مختلف، از آزمون مجذور کای استفاده شد. همچنین تشخ‍‍‍یص آسیب مچ پا با معاینات بال‍‍‍ین‍‍‍ی و برای تایید آن از تست گراف‍‍‍ی ortise view استفاده گردید.
یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش، ناپایداری مفصل مچ پا درکشتی گیران آزاد 8.6 درصد، کشتی گیران فرنگی 5.9 درصد، فوتبال‍‍‍یست ها 14.7 درصد دربسکتبالیست ها 7.3 درصد بود. همچنین ارتباط معنی داری بین ناپایداری مفصل مچ پا و ضربه و پیچ خوردگی به دست آمد (P