ایمنی شناسی و بیوشیمی
حسن رامشینی
دوره 28، شماره 2 ، خرداد و تیر 1400، ، صفحه 232-241
چکیده
زمینه و هدف رسوب تجمعات آمیلوئیدی در مغز، باعث بیماریهای متعدد تحلیل‌برنده سیستم عصبی می‌گردد. نانوذرات گوناگونی برای درمان این گونه بیماری‌ها موردمطالعه قرار گرفته است. خواص نانوذرات فلزی، از طریق ساخت ذراتی با دو فلز گوناگون به جای ذراتی که منحصراً از یک ذره تشکیل شده می‌تواند به‌صورت مؤثری بهبود پیدا کند. در مطالعه حاضر، ...
بیشتر
زمینه و هدف رسوب تجمعات آمیلوئیدی در مغز، باعث بیماریهای متعدد تحلیل‌برنده سیستم عصبی می‌گردد. نانوذرات گوناگونی برای درمان این گونه بیماری‌ها موردمطالعه قرار گرفته است. خواص نانوذرات فلزی، از طریق ساخت ذراتی با دو فلز گوناگون به جای ذراتی که منحصراً از یک ذره تشکیل شده می‌تواند به‌صورت مؤثری بهبود پیدا کند. در مطالعه حاضر، تأثیر نانوذرات دو فلزی طلا- نقره بر تجمع آمیلوئیدیپروتئین لیزوزیم تخممرغ که یک پروتئین مدل تشکیل‌دهنده آمیلوئید است بررسی شد. مواد و روشها در این مطالعه تجربی، برای القای تشکیل آمیلوئید، از دمای بالا و pH اسیدی استفاده شد. لیزوزیم سفیده تخممرغ به میزان 2 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر در بافر گلایسین 50 میلی‌مولار حل شد و در دمای 57 درجه سانتی‌گراد برای دوره‌های مشخصی انکوبه گردید. تأثیر مهاری این نانوذرات بر فیبری شدن لیزوزیم با استفاده از روش‌های سنجش آمیلوئید مثل تیوفلاوین T، قرمز کنگو و سنجش MTT مطالعه شد. یافتهها مطالعه سنجش ThT نشان داد که این نانوذرات، قادر به مهار تشکیل تجمع آمیلوئیدی با الگوی مهار وابسته به غلظت معکوس میباشد و بهترین غلظت مهاری نیز 0/01میکروگرم بر میلی‌لیتر به‌دست آمد. مطالعه سینیتیک تجمع نشان داد که نانوذرات طلا- نقره بر فاز تأخیری فیبری شدن، تأثیری ندارند ولی فاز تعادلی آن به‌طور معنی‌داری کاهش می‌یابد. همچنین تأثیرات سمیت تجمعات لیزوزیم در حضور نانو ذرات نقره- طلا به‌طور معنی‌داری کاهش یافت (05/p˂0). نتیجهگیری پیش‌بینی می‌شود که براساس بینش‌های به‌دست‌آمده در طراحی نانوذرات جدید دو فلزی، ایده استفاده از روش‌های درمانی مبتنی بر نانوذرات جدید دوفلزی برای درمان بیماریهای تحلیل‌برنده عصبی، چشم‌انداز واقع‌بینانه داشته باشد.
طب داخلی
حسن رامشینی؛ افسانه کفاش
دوره 27، شماره 6 ، بهمن و اسفند 1399، ، صفحه 852-859
چکیده
زمینه و هدف بیماری کرونا ویروس 2019 (COVID-19) یا سندرم حاد تنفسی شدید، در حال حاضر به یک معضل بهداشتی در تمام دنیا تبدیل شده است. این بیماری، ابتدا در حدود دسامبر سال 2019 در ووهان چین ظاهر شد و به دلیل ماهیت مسری بالای آن در تقریباً 216 کشور گسترش یافت. بنابراین سازمان بهداشت جهانی، اخیراً پاندمی شدن این بیماری را اعلام کرد. ویروس SARS-CoV-2 که ...
بیشتر
زمینه و هدف بیماری کرونا ویروس 2019 (COVID-19) یا سندرم حاد تنفسی شدید، در حال حاضر به یک معضل بهداشتی در تمام دنیا تبدیل شده است. این بیماری، ابتدا در حدود دسامبر سال 2019 در ووهان چین ظاهر شد و به دلیل ماهیت مسری بالای آن در تقریباً 216 کشور گسترش یافت. بنابراین سازمان بهداشت جهانی، اخیراً پاندمی شدن این بیماری را اعلام کرد. ویروس SARS-CoV-2 که از لحاظ ژنتیکی مشابه SARS-CoV و سندرم حاد تنفسی خاور میانه (MERS) است، ویروسی پوشش‌دار، دارای یک RNA تک‌رشته‌ای شامل 29891 نوکلئوتید و دارای 12 ژن برای سنتز پروتئین‌های ساختاری و غیرساختاری ویروس است و به لحاظ پروتئینی، بسیار مشابه پروتئین‌های SARS-CoV و MERS-CoV میباشد. در حال حاضر، درمان ثابت و مشخصی برای این بیماری وجود ندارد. به همین دلیل مقالات موجود در مورد بیماری Coronavirus 2019 (COVID-19) از نظر اپیدمیولوژی، پاتوفیزیولوژی، تشخیص و درمان بررسی شده است. مواد و روشها با توجه به تحقیقات متعددی که در رابطه با این ویروس صورت گرفته است (15928 مقاله در بانک اطلاعاتی MEDLINE تا تاریخ 26 می 2020 وجود دارد) و داده‌های بالینی ارائه شده توسط تعداد زیادی آزمایشگاه، پزشکان برای درمان این بیماری به شواهد دقیقی نیاز دارند. بنابراین در این بررسی، پایگاه داده‌های MEDLINE ، SCIENCEDIRECT و Scopus برای مقالات مربوطه جستجو شدند. یافتهها از زمان پیدایش این بیماری، دانشمندان زیادی علاقه‌مند به کشف راهکاری مناسب برای مهار آن می‌باشند. ما مطالعات آزمایشگاهی، حیوانی و انسانی ارائه شده در مقالات موجود در بانک‌های اطلاعاتی، در مورد راهکارهای مقابله با این ویروس را بررسی کردیم. در این مقاله، تصویری از یافته‌های فعلی در مورد اپیدمیولوژی، ویژگی‌های بالینی، تشخیص، مدیریت و پیشگیری از COVID-19 ارائه شده است. نتیجهگیری همه‌گیری COVID-19 نشان‌دهنده بزرگ‌ترین بحران بهداشت عمومی جهانی است. آزمایش‌های بالینی که برای بررسی روش‌های درمانی بالقوه برای COVID-19 آغاز شده است بسیار بالاست ولی متأسفانه تاکنون منجر به تولید داروی مؤثری نشده است. بنابراین برای مقابله با این ویروس، اقدامات اضطراری پیشگیرانه و هماهنگ بین همه کشورها مورد نیاز است.
ایمنی شناسی و بیوشیمی
حسن رامشینی؛ شهریار سعیدیان؛ لیلا ناظمیان
دوره 27، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1399، ، صفحه 55-63
چکیده
زمینه و هدف: بیماریهای تحلیل برنده سیستم عصبی به دلیل عواملی چون افزایش جمعیت سالمندان، افزایش طول عمر و فقدان داروهای موثر یک معضل جهانی می باشد. به نظر می رسد مولکولهای دارای حلقه های آروماتیک بوسیله مهار یا تغییر تجمع آمیلوئیدی و مانع شدن از ایجاد الیگومرها و فیبریلها که عامل بوجود آورنده این بیماریهاست نقش محافظت کننده از نورونها ...
بیشتر
زمینه و هدف: بیماریهای تحلیل برنده سیستم عصبی به دلیل عواملی چون افزایش جمعیت سالمندان، افزایش طول عمر و فقدان داروهای موثر یک معضل جهانی می باشد. به نظر می رسد مولکولهای دارای حلقه های آروماتیک بوسیله مهار یا تغییر تجمع آمیلوئیدی و مانع شدن از ایجاد الیگومرها و فیبریلها که عامل بوجود آورنده این بیماریهاست نقش محافظت کننده از نورونها ایفا می کنند. در مطالعه حاضر اثرات مهاری 1و3و5 تری فنیل بنزن به عنوان یک مولکول آروماتیک روی تجمع و سمیت لیزوزیم مورد مطالعه قرار گرفتمواد و روشها: لیزوزیم با غلظت 2 میلی گرم بر میلی لیتر در بافر گلایسین 50 میلی مولار و شرایط اسیدی حل شدو سپس در دمای 57 درجه برای مدت مشخصی در حضور یا غیاب تری فنیل بنزن قرار داده شد.اثر مهاری این ترکیب روی لیزوزیم با استفاده از تکنیکهایی مثل میکروسکوپ نیروی اتمی، تیوفلاوین T ، قرمز کنگو و سنجش MTT مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها: داده های ما نشان داد که این ترکیب قادر به مهار تجمع لیزوزیم بصورت وابسته به غلظت و با IC50 برابر 1/0 میکرو مولار می باشد. مطالعه سینتیکی این ترکیب باعث طولانی شدن فاز تاخیر و کاهش فاز تعادل گردیدو همچنین سمیت تجمعات لیزوزیم در حضور این ترکیب کاهش معنی داری(025/0 p= ) یافت.نتیجه گیری: این مشاهدات نشان داد که تری فنیل بنزن قادر به وارد شدن به بخش مستعد تولید آمیلوئید در مراحل اولیه تشکیل تجمع بوده و باعث مهار تشکیل آن می شود.
حسن رامشینی؛ عبداله مهرآبادی؛ علیرضا مسلم
دوره 23، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1395، ، صفحه 183-195
چکیده
زمینه و هدف:تجمعات پروتئین آمیلوئید بتا (Aβ) که سازنده اصلی پلاکهای سنیل میباشد یکی از عوامل مهم پاتولوژیکی است که منجر به بیماری آلزایمر می گردد. ترکیباتی که قادر به مهار تشکیل فیبرهای Aβ بشود و یا باعث کاهش سمیت ناشی از این فیبرها گردند ممکن است ارزش درمانی برای بیماری آلزایمر داشته باشند. در حالیکه انتظار میرود کورکومین ...
بیشتر
زمینه و هدف:تجمعات پروتئین آمیلوئید بتا (Aβ) که سازنده اصلی پلاکهای سنیل میباشد یکی از عوامل مهم پاتولوژیکی است که منجر به بیماری آلزایمر می گردد. ترکیباتی که قادر به مهار تشکیل فیبرهای Aβ بشود و یا باعث کاهش سمیت ناشی از این فیبرها گردند ممکن است ارزش درمانی برای بیماری آلزایمر داشته باشند. در حالیکه انتظار میرود کورکومین بهعنوان یک دارو در درمان آلزایمر تجویز شود اما بهعلت پایداری پایین آن این امر میسر نشده است. در مطالعه حاضر اثر مهاری 2, 6-bis(3,4-dimethoxybenzylidene)-1- cyclohexanone که یک مشتق جدید و پایدار از کورکومین است روی تجمع و سمیت لیزوزیم تخممرغ (HEWL) و همچنین روی یادگیری و حافظه فضایی موش صحرایی بررسی شده است. مواد و روشها: تعداد 30 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با وزن 250-280 گرم به 5 گروه کنترل، دریافتکننده اسکوپولامین، دریافتکننده فیبرهای لیزوزیم، دریافتکننده فیبرهای لیزوزیم تشکیل شده در حضور کورکومین و یا مشتق کورکومین تقسیم شدند. تمام موشها به کمک ماز آبی تحت آزمون یادگیری و حافظه فضایی قرار گرفتند. یافتهها: نتایج نشان داد که گروههای دریافتکننده تجمعات لیزوزیم تشکیل شده در حضور کورکومین و یا مشتق آن سکوی پنهان را نسبت به گروه کنترل در زمان کمتر و با طی مسافت کمتری پیدا کردند. تزریق تجمعات آمیلوئیدی لیزوزیم به هیپوکامپ موش صحرایی باعث کاهش حافظه فضایی موش صحرایی شد. در حالی که در حضور کورکومین و مشتق آن تجمعات لیزوزیم تشکیل یافته، غیر سمی بوده و در اثر تزریق به موش صحرایی روی یادگیری و حافظه فضایی تأثیر ندارند. نتیجهگیری: این مشاهدات پیشنهاد میکند که کورکومین و یا مشتق آن ممکن است با نفوذ در محل تولید پلاک آمیلوئیدی باعث مهار تشکیل فیبرهای آمیلوئیدی گردد. از طرفی این مطالعه اهمیت استفاده از پروتئین مدل را بهعنوان یک ابزار قوی برای مطالعه بیماری آلزایمر نشان میدهد.
ابوالفضل راد؛ سیدمهدی یهشتی نصر؛ حسن رامشینی
دوره 21، شماره 5 ، آذر و دی 1393، ، صفحه 711-718
چکیده
زمینه و هدف: مینوسیکلین، دارای اثرات ضد التهابی و محافظت نورونی است. ازآنجایی که بین مرگ سلولی و تشنج، رابطه وجوددارد و ازطرفی بیان گیرنده‌ی NMDA به‌دنبال کیندلینگ افزایش‌می یابد، هدف ازاین مطالعه، بررسی اثر مینوسیکلین بر میزان بیان ژن گیرنده‌ی NMDA درنواحی هیپوکمپ و پیریفورم مغزی، درطی روند کیندلینگ آمیگدال در موش صحرایی میباشد.
مواد ...
بیشتر
زمینه و هدف: مینوسیکلین، دارای اثرات ضد التهابی و محافظت نورونی است. ازآنجایی که بین مرگ سلولی و تشنج، رابطه وجوددارد و ازطرفی بیان گیرنده‌ی NMDA به‌دنبال کیندلینگ افزایش‌می یابد، هدف ازاین مطالعه، بررسی اثر مینوسیکلین بر میزان بیان ژن گیرنده‌ی NMDA درنواحی هیپوکمپ و پیریفورم مغزی، درطی روند کیندلینگ آمیگدال در موش صحرایی میباشد.
مواد و روشها: در این مطالعهی تجربی، 3 گروه موش صحرایی نژاد ویستار (24 سر) پس از جراحی استرئوتاکسیک و یک هفته دورهی بهبودی، تحریکات کیندلینگ (2 بار در روز با فاصلهی زمانی شش ساعت) را دریافتمیکردند. در گروه اول (8=n) حیوانات هیچگونه تحریکی را دریافتنمیکردند. به حیوانات گروه دوم (8=n) روزانه سالین (1 ml/kg) و گروه سوم (8=n) مینوسیکلین با غلظت 25 میلی‌گرم بهازای یک کیلوگرم حیوان (mg/kg) به‌صورت داخل صفاقی (60 دقیقه قبل از هر تحریک) تزریقشد. دو ساعت بعد ازآخرین تحریک، مغز حیوانات خارجشده و بیان ژن گیرنده NMDA در نواحی هیپوکمپ و پیریفورم این سه گروه با یکدیگر مقایسهشدند. برای تحلیل دادهها از آزمون آنالیز واریانس یک-طرفه وتست تعقیبی Tukey در سطح معناداری 05/0 p
سیدمهدی بهشتی نصر؛ محمد محمدزاده؛ حسن رامشینی
دوره 21، شماره 2 ، خرداد و تیر 1393، ، صفحه 352-361
چکیده
مقدمه: مینوسیکلین دارای اثرات ضد تشنجی است. از آن جایی که برخی داروهای ضد تشنجی باعث افزایش میانجی عصبی گابا در مغز می شوند، لذا هدف از این مطالعه بررسی میزان بیان ژن گیرنده GABAA در نواحی هیپوکمپ و پیریفورم مغزی، به دنبال تزریق مینوسیکلین در طی روند کیندلینگ آمیگدال در موش صحرایی می باشد.
روشها: در این مطالعه تجربی 3 گروه موش صحرایی ...
بیشتر
مقدمه: مینوسیکلین دارای اثرات ضد تشنجی است. از آن جایی که برخی داروهای ضد تشنجی باعث افزایش میانجی عصبی گابا در مغز می شوند، لذا هدف از این مطالعه بررسی میزان بیان ژن گیرنده GABAA در نواحی هیپوکمپ و پیریفورم مغزی، به دنبال تزریق مینوسیکلین در طی روند کیندلینگ آمیگدال در موش صحرایی می باشد.
روشها: در این مطالعه تجربی 3 گروه موش صحرایی نژاد ویستار(24 سر) پس از جراحی استرئوتاکسیک و یک هفته دوره بهبودی، تحریکات کیندلینگ (2 بار در روز با فاصله زمانی شش ساعت) را دریافت میکردند. در گروه اول (8=n) حیوانات هیچ گونه تحریکی را دریافت نمی کردند، به حیوانات گروه دوم (8=n) روزانه سالین (1 ml/kg)، و گروه سوم (8=n) مینوسیکلین با غلظت 25 میلی‌گرم به ازای یک کیلوگرم حیوان (mg/kg) به صورت داخل صفاقی (60 دقیقه قبل از هر تحریک) تزریق شد. دو ساعت بعد از آخرین تحریک مغز حیوانات خارج شده و بیان ژن گیرنده های GABAA در نواحی هیپوکمپ و پیریفورم این سه گروه با یکدیگر مقایسه شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه وتست تعقیبی Tukey در سطح معناداری 05/0 p
حسن رامشینی
دوره 19، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1391، ، صفحه 238-248
چکیده
زمینه و هدف: در سرطان‌های مغز، منبع اصلی انرژی از مسیر گلیکولیز تأمین می‌شود. آنزیم شروع‌کننده این مسیر نیز هگزوکیناز نوع یک (HKI) میباشد. این آنزیم در دو جایگاه متفاوت به غشای خارجی میتوکندری متصل می‌شود. آنزیم متصل به جایگاه A به‌وسیله محصولش یعنی گلوکز 6-فسفات (G6P) از جایگاه خود آزاد می‌گردد. آنزیم متصل به جایگاه B به G6P غیرحساس است ...
بیشتر
زمینه و هدف: در سرطان‌های مغز، منبع اصلی انرژی از مسیر گلیکولیز تأمین می‌شود. آنزیم شروع‌کننده این مسیر نیز هگزوکیناز نوع یک (HKI) میباشد. این آنزیم در دو جایگاه متفاوت به غشای خارجی میتوکندری متصل می‌شود. آنزیم متصل به جایگاه A به‌وسیله محصولش یعنی گلوکز 6-فسفات (G6P) از جایگاه خود آزاد می‌گردد. آنزیم متصل به جایگاه B به G6P غیرحساس است ولی به‌وسیله غلظت بالایی از نمک کائوتروپ KSCN از جایگاه خود رها می‌گردد. در مطالعه حاضر تغییرات احتمالی این جایگاه‌ها در سلول‌های سرطانی مغز انسان مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی برای رهاسازی آنزیم از جایگاه A از G6P 2 میلی‌مولار و جایگاه B از مخلوط 45 میلی مولار KSCN و KCl استفاده شد. همچنین برای مسدود کردن جایگاه A از دی سیکلو هگزیل کربودی ایمید (DCCD) استفاده گردید. یافتهها: نتایج نشان داد DCCD که در میتوکندری مغز طبیعی با اتصال به گلوتامات 72 پورین میتوکندریایی، مانع اتصال هگزوکیناز به آن می‌گردد، در سلول‌های سرطانی گلیوما و آستروسایتوما قادر به اتصال به گلوتامات 72 نیست. براساس یافته‌های این پژوهش احتمالاً به دو دلیل، DCCD قادر نیست جایگاه A را در سلول‌های سرطانی مسدود نماید: 1- محل گلوتامات 72 پورین غشای خارجی میتوکندری در اثر سرطانی شدن تغییر کرده است و احتمالاً از یک محیط آب گریز به یک محیط آب دوست جابه‌جا شده است. بنابراین، DCCD قادر به مسدود‌کردن آن در محیط جدید نیست.2- با توجه به این‌که مطالعات نشان میدهد در غشای خارجی میتوکندری سلول‌های سرطانی نسبت به نوع طبیعی آن میزان خیلی زیادی کلسترول رسوب میکند؛ لذا سیالیت آن کاهش یافته و DCCD قادر به نفوذ در غشا نمی‌باشد. نتیجهگیری: در مجموع هر دو استدلال بالا نشان میدهد که غشای خارجی میتوکندری سلول‌های سرطانی نسبت به سلول‌های طبیعی هم به لحاظ میزان سیالیت آن و هم به لحاظ محل اتصال آنزیم هگزوکیناز دچار تغییر شده است.
حسن رامشینی
دوره 18، شماره 2 ، خرداد و تیر 1390، ، صفحه 71-81
چکیده
زمینه و هدف: تشکیل رسوبات پروتئینی آمیلوئیدی از ویژگی های مشترک گروهی از بیماری های وابسته به آمیلوئید از جمله آلزایمر، پارکینسون، دیابت نوع II و پریون می باشد. نوع تجمعات تشکیل شده در شرایط مختلف و مکانیزم تخریب عملکرد سلولی توسط این تجمعات، هنوز کاملاً مشخص نیست. در مطالعه حاضر توانایی هگزوکیناز نوع B مخمر (YHKB) برای تشکیل تجمعات منظم ...
بیشتر
زمینه و هدف: تشکیل رسوبات پروتئینی آمیلوئیدی از ویژگی های مشترک گروهی از بیماری های وابسته به آمیلوئید از جمله آلزایمر، پارکینسون، دیابت نوع II و پریون می باشد. نوع تجمعات تشکیل شده در شرایط مختلف و مکانیزم تخریب عملکرد سلولی توسط این تجمعات، هنوز کاملاً مشخص نیست. در مطالعه حاضر توانایی هگزوکیناز نوع B مخمر (YHKB) برای تشکیل تجمعات منظم آمیلوئیدی و یا بی شکل در شرایط گوناگون و سمیت این تجمعات روی سلول ها مورد بررسی قرار گرفته است.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی برای القای آمیلوئید از سه روش مرسوم ایجاد آمیلوئید استفاده شد. این روش ها شامل قرار دادن (1) YHKB در pH اسیدی، دمای 55 درجه ولی با هم زدن مداوم، (2) در pH اسیدی در حضور نمک و در دمای آزمایشگاه بدون هم زدن مداوم و (3) در حضور تری فلوئور و اتانول (TFE) بودند. نوع تجمعات تشکیل یافته در شرایط فوق به وسیله توانایی شان برای اتصال با رنگ تیوفلاوین T (شاخص آمیلوئید) و شکل تجمعات با عکس برداری به وسیله میکروسکوپ نیروی اتمی بررسی شد. همچنین سمیت تجمعات تشکیل یافته در شرایط ذکر شده، به وسیله اثر دادن آن ها روی سلول های نروبلاستومای انسانی SH-SY5Y و از طریق روش احیای MTT مقایسه شد.
یافته ها: تجمعات ایجاد شده در هر سه شرایط، توانایی اتصال به تیوفلاوین T (ThT) را داشتند ولی میزان اتصالشان متفاوت بود. عکس های میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) و الکترونی عبوری (TEM) نیز نشان داد که ساختارهای ایجاد شده از نظر ظاهری کاملاً با هم متفاوتند. تجمعات بی شکل و نامنظم این آنزیم هم برای مقایسه با تجمعات منظم به دست آمد. سنجش سمیت به وسیله روش احیای MTT نشان داد که تجمعات بی شکل در مقایسه با کنترل سمیتی برای سلول های نوروبلاستوما نداشتند ولی تجمعات حاصله در هر سه روش مذکور باعث تخریب سلول ها با شدت های متفاوت شدند.
نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، اختلاف در سمیت مشاهده شده تجمعات را می توان به اختلاف در مورفولوژی تجمعات تولیدی در شرایط مختلف و مکانیزم عمل متفاوت آن ها روی سلول ها نسبت داد.