سمیه ضمیری؛ سکینه عزیزی؛ اقدس شاکری؛ زهرا حسن دوست؛ مژده محمددوست؛ حمیده یوسفی؛ علیرضا مسلم؛ آرش اکابری
دوره 23، شماره 2 ، خرداد و تیر 1395، ، صفحه 196-203
چکیده
زمینه و هدف: هوشمعنوی بیانگر مجموعه مهارت‌ها و توانایی‌های مختلف است که هر کدام به اشکال متفاوت در بافت‌های اجتماعی و تاریخی ظاهر می‌شوند. هوش معنوی ترکیبی از عناصر هوش و معنویت است؛ و خودکارآمدی باور فرد به توانایی‌هایش در حل مسائل و مقابله با مشکلات است. هدف مطالعه حاضر بررسی این است که آیا هوش معنوی قادر به پیش بینی خودکارآمدی ...
بیشتر
زمینه و هدف: هوشمعنوی بیانگر مجموعه مهارت‌ها و توانایی‌های مختلف است که هر کدام به اشکال متفاوت در بافت‌های اجتماعی و تاریخی ظاهر می‌شوند. هوش معنوی ترکیبی از عناصر هوش و معنویت است؛ و خودکارآمدی باور فرد به توانایی‌هایش در حل مسائل و مقابله با مشکلات است. هدف مطالعه حاضر بررسی این است که آیا هوش معنوی قادر به پیش بینی خودکارآمدی است یا خیر. مواد و روشها: این مطالعه مقطعی-تحلیلی روی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در سال 1391 انجام شد، تعداد 129 نفر با روش نمونه‌گیری طبقهای متناسب بهصورت تصادفی انتخاب شدند. افراد نمونه پرسشنامههای خود سنجی هوش معنوی و خودکارآمدی شرر را تکمیل نمودند و دادهها با آزمونهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و t مستقل و رگرسیون چندگانه خطی به روش گام‌به‌گام توسط نرم‌افزار 20SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معناداری در 05/0 در نظر گرفته شد. یافته‌ها:نتایج تحقیق حاضر نشان داد که همبستگی بین هوش معنوی و خودکارآمدی مثبت و معنادار بود (001/0>P، 612/0=r). در پیشبینی نمره خودکارآمدی با متغیرهای هوش معنوی و کنترل اثر متغیرهای جنسیت، سن، محل سکونت و معدل با استفاده از رگرسیون چندگانه به روش گام به گام نتیجه شد که فقط متغیر هوش معنوی بهصورت معناداری قادر به پیشبینی نمره خودکارآمدی بود. نتیجه‌گیری: از این مطالعه نتیجه میشود که بر اساس هوش معنوی میتوان خودکارآمدی افراد را پیشبینی نمود؛ بنابراین میتوان با ارتقای مهارت‌های هوش معنوی در دانشجویان، میزان خودکارآمدی آن‌ها را افزایش داد تا در امور تحصیلی، اجتماعی و خانوادگی عملکرد مؤثرتری داشته باشند.