سید کاظم صباغ؛ سعیده سعیدی؛ زهرا دهباشی؛ مهتا مظاهری نایینی
دوره 22، شماره 5 ، آذر و دی 1394، ، صفحه 854-861
چکیده
زمینه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از مهمترین عوامل عفونت زا برای انسان می باشد که در سال های اخیر سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک آن گزارش شده است. با افزایش مقاومت باکتریایی نسبت به داروهای شیمیایی و عوارض جانبی کم داروهای گیاهی، امروزه گیاهان دارویی مورد توجه قرار گرفته اند. در این مطالعه اثر ضد باکتریایی عصاره های الکلی ...
بیشتر
زمینه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از مهمترین عوامل عفونت زا برای انسان می باشد که در سال های اخیر سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک آن گزارش شده است. با افزایش مقاومت باکتریایی نسبت به داروهای شیمیایی و عوارض جانبی کم داروهای گیاهی، امروزه گیاهان دارویی مورد توجه قرار گرفته اند. در این مطالعه اثر ضد باکتریایی عصاره های الکلی فلفل سیاه و اسفند علیه سویه های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به آنتی بیوتیک های رایج مورد ارزیابی قرار گرفت.
مواد و روش ها: استخراج عصاره الکلی فلفل سیاه و اسفند با استفاده از دستگاه روتاری انجام گردید. 12 سویه استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه های ادراری جداسازی و خالص سازی گردید. حداقل غلظت مهار کنندگی و حداقل غلظت کشندگی عصاره های فلفل سیاه و اسفند در شش غلظت مختلف با روش رقیق سازی در محیط مایع برروی باکتری ها تعیین شد. حساسیت سویه ها به چند آنتی بیوتیک با روش دیسک دیفیوژن کربی-بائر مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که بالاترین و پایینترین متوسط مقاومت به ترتیب متعلق به آنتی بیوتیک های سفتازیدیم (6/66%) و وانکومایسن (1/8%) می باشد. ارزیابی مقدار MIC عصاره های گیاهی نشان داد که بیشترین اثر کشندگی فلفل و اسپند به ترتیب در غلظت های 10و 5 میلی گرم در میلی لیتر می باشد، در حالی که کمترین غلظت بازدارندگی در غلظت5/2 و 62/0 میلی گرم بر میلی لیتر تعیین شد. بیشترین مقدار MBC به ترتیب در غلظت های 20 و 10 میلی گرم در میلی لیتر عصاره های فلفل سیاه و اسفند می باشد
نتیجه گیری: اگر چه کاربرد بالینی عصاره ها و اسانس های گیاهی به دلیل عوارض جانبی ، با ارزش به نظر می رسد، اما جهت کاربرد بالینی عصاره های الکلی اسفند و فلفل سیاه باید تحقیقات بیشتری در زمینه مکانیسم عمل ترکیبات موثر این گیاهان بر روی عوامل میکروبی انجام شود.