فیزیولوژی و فارماکولوژی
جعفر احمدپوری؛ سعید ولی پور چهارده چریک؛ محبوبه سترکی
دوره 27، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1399، ، صفحه 475-482
چکیده
زمینه وقوع حوادت استرس‌زای شدید، با خطر ابتلا به اختلالات روحی و روانی از قبیل افسردگی و اضطراب همراه است. با توجه به عوارض منفی داروهای ضدافسردگی و ضداضطراب، توجه محققان به ترکیبات طبیعی، معطوف شده است. هدف مطالعه حاضر، بررسی تأثیر عصاره پرسیاوشان بر افسردگی و اضطراب ناشی از استرس حاد در موش‌های سوری نر بود.
روش کار در مطالعه ...
بیشتر
زمینه وقوع حوادت استرس‌زای شدید، با خطر ابتلا به اختلالات روحی و روانی از قبیل افسردگی و اضطراب همراه است. با توجه به عوارض منفی داروهای ضدافسردگی و ضداضطراب، توجه محققان به ترکیبات طبیعی، معطوف شده است. هدف مطالعه حاضر، بررسی تأثیر عصاره پرسیاوشان بر افسردگی و اضطراب ناشی از استرس حاد در موش‌های سوری نر بود.
روش کار در مطالعه تجربی حاضر 40 موش سوری نر نژاد Balb/C به صورت تصادفی در پنج گروه شامل: کنترل (تحت استرس حاد دریافت‌کننده نرمال‌سالین)، مداخله (تحت استرس حاد دریافت‌کننده عصاره پرسیاوشان در دوزهای 100، 200 و 400 (mg/kg)) و کنترل مثبت (تحت استرس حاد دریافت‌کننده دیازپام) قرار گرفتند. استرس حاد، از طریق شوک الکتریکی (5/0 میلی‌آمپر، 2 دقیقه) و بی‌حرکتی در دستگاه محدودکننده (2 ساعت) برای یک‌بار ایجاد شد. عصاره و دارو به مدت 21 روز و به‌صورت درون صفاقی تجویز شد و سپس میزان فعالیت حرکتی، اضطراب و افسردگی توسط آزمون‌های شنای اجباری، ماز به علاوه‌ای مرتفع (EPM) و صفحه باز ارزیابی گردید.
یافته‌ها در موش‌های تحت استرس حاد، دوزهای مختلف عصاره پرسیاوشان، سبب کاهش معنی‌دار در مدت زمان بی‌حرکتی نسبت به گروه کنترل در آزمون شنای اجباری شد (05/0P<). هم‌چنین دوز mg/kg 400 عصاره پرسیاوشان، سبب افزایش معنی‌دار در درصد ورود به بازوهای باز و کاهش معنی‌دار تعداد دفعات ورود به بازوهای بسته در EPM نسبت به کنترل گردید (05/0P<). دوزهای مختلف عصاره پرسیاوشان بر تعداد دفعات عبور از خطوط صفحه باز نسبت به گروه کنترل اثر معنی‌دار نداشت.
نتیجه‌گیری عصاره پرسیاوشان اثرات ضدافسردگی و ضداضطرابی را در موش‌های تحت استرس حاد نشان می‌دهد.
فیزیولوژی و فارماکولوژی
محبوبه سترکی؛ راضیه محمودی؛ زهرا زنگنه نژاد
دوره 25، شماره 2 ، خرداد و تیر 1397، ، صفحه 293-301
چکیده
مقدمه: بیماری پارکینسون، تحلیل نورون‌های دوپامینی در ساختمان متراکم مجسم سیاه و دیگر نواحی ساقه مغز است. هدف این تحقیق بررسی اثر عصاره گیاه کارده (Biarum carduchrum) در درمان بیماری پارکینسون است.روش کار: موش‌های صحرایی نر به صورت تصادفی به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ‌گونه ضایعه‌ای دریافت نکردند. گروه پارکینسونی (PD)، با تزریق ...
بیشتر
مقدمه: بیماری پارکینسون، تحلیل نورون‌های دوپامینی در ساختمان متراکم مجسم سیاه و دیگر نواحی ساقه مغز است. هدف این تحقیق بررسی اثر عصاره گیاه کارده (Biarum carduchrum) در درمان بیماری پارکینسون است.روش کار: موش‌های صحرایی نر به صورت تصادفی به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ‌گونه ضایعه‌ای دریافت نکردند. گروه پارکینسونی (PD)، با تزریق نوروتوکسین 6- هیدروکسی دوپامین در دﺳﺘﻪ ﻗﺪاﻣﯽ- ﻣﯿﺎﻧﯽ ﻣﻐﺰ (MFB) پارکینسونی شدند. گروه‌های سوم، چهارم و پنجم، 7 روز پس از القای مدل پارکینسون با دوزهای 100، 200 و 400 عصاره کارده به روش گاواژ به مدت 14 روز تیمار شدند و در روز 15 تستهای رفتاری شامل تست بارفیکس و تست محیط باز انجام شد. نتایج: گروه پارکینسونی میزان بی‌حرکتی بیشتری نسبت به گروه کنترل در تست بارفیکس داشت و تیمار موش‌های صحرایی با عصاره کارده در دوز 200 و 400 میلیگرم بر کیلوگرم میزان بی‌حرکتی را به طور چشمگیری کاهش داد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد عصاره گیاه کارده باعث بهبود نقص حرکتی ناشی از القای پارکینسون میشود.
فیزیولوژی و فارماکولوژی
ژاله نوروزیفر؛ زهرا هوشمندی؛ محبوبه سترکی
دوره 24، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1396، ، صفحه 157-164
چکیده
اهدافعلی‌رغم کارکردهای فراوان نانوذرات در علوم و صنایع مختلف، به‌دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فرد این ترکیبات، عوارض احتمالی آن‌ها بر سلامت انسان به‌طور کامل بررسی نشده است. هدف از مطالعة حاضر، بررسی اثر نانوذرة اکسید آهن- روی بر هورمون‌های تیروییدی و ارزیابی تغییرات بافت تیرویید در رت‌های نر بود. مواد و روش‌هارت‌های نر نژاد ویستار ...
بیشتر
اهدافعلی‌رغم کارکردهای فراوان نانوذرات در علوم و صنایع مختلف، به‌دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فرد این ترکیبات، عوارض احتمالی آن‌ها بر سلامت انسان به‌طور کامل بررسی نشده است. هدف از مطالعة حاضر، بررسی اثر نانوذرة اکسید آهن- روی بر هورمون‌های تیروییدی و ارزیابی تغییرات بافت تیرویید در رت‌های نر بود. مواد و روش‌هارت‌های نر نژاد ویستار به‌صورت تصادفی به سه گروه هشت‌تایی تقسیم شد. گروه نخست، گروه کنترل، 5/0 میلی‌لیتر سرم فیزیولوژی را به‌مدت هفت روز و گروه‌های دوم و سوم 5/0 میلی‌لیتر محلول نانوذرة اکسید آهن- روی را در غلظت‌های ppm100 و ppm 200 به‌مدت هفت روز دریافت کردند. تزریق به‌صورت درون صفاقی انجام‌گرفت و در روزهای دوم، هفتم و چهاردهم پس از شروع آزمایش، غلظت سرمی هورمون‌های TSH و T3 و T4 تعیین شد. در روز چهاردهم بافت تیرویید با بی‌هوشی عمیق خارج و بررسی بافت‌شناسی شد. یافته‌هاتزریق نانوذرة اکسید آهن- روی در غلظت‌های ppm 100 و ppm 200 باعث کاهش معنا‌دار سطح هورمون TSH در مقایسه با نمونه‌های کنترل شد (05/0>P). در سطح هورمونی T3 تغییر معنا‌داری مشاهده نشد (05/0<P). تیمارهای حاوی نانوذرة اکسید آهن- روی به‌طور معنا‌داری سطح سرمی هورمون T4 را افزایش داد (05/0>P). تیمارهای حاوی نانوذره از لحاظ ویژگی‌های بافتی دارای خون‌رسانی شدیدتر، التهاب خفیف و اندازة فولیکول بزرگ‌تری بود که با افزایش غلظت نانوذره این آثار شدیدتر مشاهده شد. نتیجه‌گیریبا توجه به تغییرات مشاهده‌شده در سطح هورمون‌های تیروییدی و تغییرات بافت تیرویید می‌توان نتیجه گرفت که نانوذرات اکسید آهن- روی بر فعالیت غدة تیرویید اثر سمی دارد. انجام مطالعات بیشتر در بررسی آثار سمی نانوذرات اکسید آهن- روی در دوزهای مختلف و زمان‌های مختلف در معرض قرارگیری با نانوذره ضروری به‌نظر می‌رسد.