سمیه نیری؛ مهدی گل افروز؛ هاجر صادقی؛ سارا امینی؛ لعیا ضرابی؛ محمدحسن رخشانی
دوره 22، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1394، ، صفحه 289-299
چکیده
زمینه و هدف: نارسایی قلبی یک وضعیّت شایع و تهدید کننده زندگی است. این بیماران از کیفیّت خواب پایینی برخوردار هستند. از راه‌های اصلاح کیفیّت خواب، آموزش مراقبت از خود با استفاده از مدل در پرستاری است. لذا، این مطالعه با هدف تأثیر به کارگیری مدل مراقبت مشارکتی بر کیفیّت خواب بیماران مبتلا به نارسایی قلبی انجام شد.
مواد و روش‌ها: ...
بیشتر
زمینه و هدف: نارسایی قلبی یک وضعیّت شایع و تهدید کننده زندگی است. این بیماران از کیفیّت خواب پایینی برخوردار هستند. از راه‌های اصلاح کیفیّت خواب، آموزش مراقبت از خود با استفاده از مدل در پرستاری است. لذا، این مطالعه با هدف تأثیر به کارگیری مدل مراقبت مشارکتی بر کیفیّت خواب بیماران مبتلا به نارسایی قلبی انجام شد.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شدهاست؛ که بر روی 102 نفر از بیماران مبتلا به نارسایی قلبی مزمن پایدار بستری در بخش قلب بیمارستان واسعی سبزوار 93-1392 انجام گرفت. بیماران به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. جهت سنجش کیفیّت خواب بیماران از مقیاس کیفیّت خواب پیتزبورگ که روایی آن به روش روایی محتوا و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (0.79) به تأیید رسید. اجرای مدل مراقبت مشارکتی، در گروه آزمون به مدّت سه ماه انجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطّلاعات با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون کای‌دو، آزمون من‌ویتنی‌یو، تحلیل کوواریانس به سبک رگرسیونی و رگرسیون لجستیک چند سطحی داده های همبسته) با نرم‌افزارهای اس.پی.اس.اس. نسخه 11.5 و SAS نسخه 9.1 در سطح اطمینان 95 درصد انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین نمره کیفیّت خواب دو گروه قبل از مداخله اختلاف آماری معنی‌دار نبود. امّا، پس از مداخله میانگین و انحراف معیار نمره کلّی کیفیّت خواب در گروه کنترل و آزمون به ترتیب 03/4±02/9 و 89/2±43/4 بود و آزمون آماری من‌ویتنی یو بین دو گروه اختلاف آماری معنی‌داری نشان داد (001/0=p).
نتیجه‌گیری: اجرای مدل مراقبت مشارکتی بر افزایش کیفیّت خواب بیماران نارسایی قلبی مؤثّر است. لذا، پیشنهاد می‌شو اجرای این مدل مراقبتی در سایر بیماران مزمن نیز آزمون گردد و در مورد آنان مورد استفاده قرار گیرد.
مهدی گل افروز؛ هاجر صادقی؛ سیدقاسم موسوی؛ یاسر تبرائی
دوره 21، شماره 4 ، مهر و آبان 1393، ، صفحه 655-664
چکیده
زمینه و هدف: افراد مبتلا به دیابت، مدت زمان خواب کمتری نسبت به میزان طبیعی خواب در افراد سالم جامعه دارند که این امر، منجربه کاهش‌کیفیت زندگی می‌گردد. باتوجه به ماهیّت مزمن بیماری، لزوم پی‌گیری متناسب با وضعیت این بیماران ضروری‌است. ازاین‌رو، مطالعه‌ی حاضر به‌بررسی تاثیر به‌کارگیری مدل مراقبتِ پی‌گیر بر کیفیت خواب افراد مبتلا ...
بیشتر
زمینه و هدف: افراد مبتلا به دیابت، مدت زمان خواب کمتری نسبت به میزان طبیعی خواب در افراد سالم جامعه دارند که این امر، منجربه کاهش‌کیفیت زندگی می‌گردد. باتوجه به ماهیّت مزمن بیماری، لزوم پی‌گیری متناسب با وضعیت این بیماران ضروری‌است. ازاین‌رو، مطالعه‌ی حاضر به‌بررسی تاثیر به‌کارگیری مدل مراقبتِ پی‌گیر بر کیفیت خواب افراد مبتلا به دیابت انجام‌گردید.
مواد و روش‌ها: دراین مطالعه‌ی تجربی، 80 فرد مبتلا به دیابت به‌روش نمونه‌گیری آسان از بین بیماران داوطلب تحت پوشش کلینیک دیابت شهر سبزوار در سال 1391 انتخاب و به‌روش‌تصادفی در دوگروه آزمون و کنترل قرارگرفتند. جمع‌آوری اطلاعات با پرسش‌نامه‌ی اطلاعات فردی و مقیاس کیفیت خواب پیتس بورگ قبل و بعد از مداخله انجام شد. مداخله، اجرای مدل مراقبت پی‌گیر درگروه آزمون به‌مدت ۱۲ هفته بود. تجزیه‌و تحلیل اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون کای دو، آزمون تی‌تست ، رگرسیون و تحلیل کوواریانس) از طریق نرم‌افزار SPSS نسخه 18 انجام‌شد.
یافته‌ها: دو گروه قبل ازمداخله ازنظر متغیرهای جمعیت‌شناختی و میانگین امتیازات کیفیت خواب، همگن بودند و بین نمره‌ی کیفیت خواب دو گروه اختلاف آماری معنا‌دار نبود. پس از مداخله براساس آزمون تی مستقل، بین دو گروه ازنظرمیانگین امتیازات کیفیت خواب اختلاف معنا‌دارنشان-داده‌شد(001/0 =p). بین میانگین امتیازات کیفیت خواب درگروه تجربی قبل وبعد ازمداخله نیزاختلاف معنا‌دار وجودداشت، درحالی‌که این اختلاف درگروه کنترل معنادارنبود.
نتیجه‌گیری: اجرای مدل مراقبتِ پی‌گیر، بر افزایش کیفیت خواب بیماران دیابتی مؤثراست. پیشنهادمی‌شود اجرای این مدل مراقبتی در سایرکلینیک‌های دیابت نیز آزمون‌شود.