مهناز آذرنیا؛ سیدهمایون صدرایی؛ فرانک نجد؛ غلامرضا کاکا؛ محمد کمالی نژاد
دوره 21، شماره 6 ، آذر و دی 1393، ، صفحه 985-992
چکیده
زمینه و هدف: هدف از این تحقیق بررسی اثرات تراتوژنیک عصاره سنجد بر رشد و نمو و تکامل کبد جنین موش سوری می باشد.
روش ها: تعداد 30 سر موش سوری باردار بطور تصادفی به 2 گروه تقسیم بندی شدند. گروه شاهد که آب آشامیدنی مصرف نمود و گروه تجربی که در طی دوره بارداری عصاره آبی سنجد را با دوز 500 میلی گرم بر کیلوگرم دریافت نمود. در روز 18 بارداری موش های ...
بیشتر
زمینه و هدف: هدف از این تحقیق بررسی اثرات تراتوژنیک عصاره سنجد بر رشد و نمو و تکامل کبد جنین موش سوری می باشد.
روش ها: تعداد 30 سر موش سوری باردار بطور تصادفی به 2 گروه تقسیم بندی شدند. گروه شاهد که آب آشامیدنی مصرف نمود و گروه تجربی که در طی دوره بارداری عصاره آبی سنجد را با دوز 500 میلی گرم بر کیلوگرم دریافت نمود. در روز 18 بارداری موش های مادر را کشته و جنین ها از شاخ رحمی خارج گردید. جنین ها از نظر ظاهر، وزن و طول سری- دمی و وزن جفت ها بررسی شدند. کبد جنینها را خارج نموده، پس از فیکساسیون و پردازش بافتی، مقاطع بافتی تهیه و پس ازرنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین، مورد بررسی هیستومورفومتری و نتایج بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
نتایج: هیچگونه ناهنجاری ظاهری در جنینها دیده نشد. میانگین طول سری- دمی و وزن جنین ها در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد افزایش معناداری نشان نداد. میانگین وزن جفت در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد کاهش معنادار داشت. در بررسی هیستومورفومتری کبد جنینهای گروه تجربی افزایش معنادار در میانگین درصد وسعت سینوزوئیدها و میانگین شمارش تعداد سلولهای خونی نسبت به گروه کنترل دیده شد. میانگین در صد وسعت اشغال شده توسط هپاتوسیت ها و میانگین شمارش تعداد هسته های هپاتوسیتها در گروه تجربی در مقایسه با گروه شاهد کاهش معنادار داشت.
نتیجه گیری: به نظر می رسد که تجویز عصاره ی آبی سنجد با دوز mg/kg500 به موش باردار می تواند سبب اختلال در روند رشد و نمو جنین و بروز تغییرات هیستومورفومتری در بافت کبد جنینها گردد.
سیدهمایون صدرایی؛ محمدحسین اسدی؛ خسرو جدیدی؛ مصطفی نادری؛ غلام رضا کاکا؛ غلام رضا پورحیدری
دوره 17، شماره 4 ، آذر و دی 1389، ، صفحه 229-235
چکیده
زمینه و هدف: چشم از حساس ترین اعضا در مواجهه با گاز خردل (Sulfur Mustard or Hun Distilled) است. تاثیر درمانی عوامل ضد التهابی بر کاهش ضایعات اپیتلیال قرنیه ناشی از خردل در مطالعات مختلفی نشان داده شده است. مطالعه حاضر به بررسی اثرات محافظتی استفاده از قطره های بتامتازون، دیکلوفناک سدیم و بتامتازون-دیکلوفناک سدیم در اپیتلیوم قرنیه چشم خرگوش های آلوده ...
بیشتر
زمینه و هدف: چشم از حساس ترین اعضا در مواجهه با گاز خردل (Sulfur Mustard or Hun Distilled) است. تاثیر درمانی عوامل ضد التهابی بر کاهش ضایعات اپیتلیال قرنیه ناشی از خردل در مطالعات مختلفی نشان داده شده است. مطالعه حاضر به بررسی اثرات محافظتی استفاده از قطره های بتامتازون، دیکلوفناک سدیم و بتامتازون-دیکلوفناک سدیم در اپیتلیوم قرنیه چشم خرگوش های آلوده به خردل پرداخته است.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، از 36 سر خرگوش استفاده شد که به طور تصادفی در 6 گروه مساوی قرار گرفتند. گروه ها شامل سه گروه شاهد، حلال، خردل و سه گروه محافظتی بودند که قبل از مواجهه با خردل قطره های بتامتازون، دیکلوفناک سدیم و بتامتازون دیکلوفناک سدیم را دریافت کرده بودند. حیوانات به مدت دو هفته نگه داری شده و گروه های محافظت هر هشت ساعت یک بار قطره ها را دریافت نمودند. معاینه پس از شروع آزمایش در روزهای اول، دوم، پنجم، هفتم و چهاردهم توسط متخصصین چشم به وسیله اسلیت لمپ تحت بیهوشی انجام شد. در پایان روز چهاردهم، نمونه های بافتی از قرنیه برداشته شد و جهت بررسی فراساختار اپیتلیوم قرنیه آماده شد. در تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه توسط نرم افزار SPSS 13 استفاده گردید.
یافته ها: از دیدگاه بالینی، نقص اپیتلیوم قرنیه در پایان روز چهاردهم در گروه محافظتی دیکلوفناک سدیم (1.32±4.2) در مقایسه با گروه خردل (8.42±68.7) کاهش معناداری داشت (P=0.034)؛ گروه بتامتازون-دیکلوفناک سدیم (1.17±4.2) در مقایسه با گروه خردل نیز کاهش معناداری داشت (P=0.031). این آسیب در گروه محافظتی بتامتازون مشاهده نگردید. فراساختار سطح اپیتلیوم قرنیه و میکروویلی های سطح سلول های آن در گروه محافظت با بتامتازون تقریبا مشابه گروه شاهد بود.
نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که بتامتازون توانسته است از آسیب اپیتلیوم قرنیه در چشم خرگوش های آلوده به خردل جلوگیری نماید.