فهیمه سادات جمالی؛ مهتاب معظمی؛ ناهید بیژه؛ هومن کامرانیان
دوره 22، شماره 2 ، خرداد و تیر 1394، ، صفحه 199-205
چکیده
زمینه و هدف: یکی از شایع‌ترین دلایلی که فرد را وادار به مراجعه به پزشک می‌کند، احساس درد است. با توجه به تأثیر بتاـاندورفین در کاهش درد، هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر سطح سرمی بتاـاندورفین بر تعدیل شاخص‌های درد متعاقب هشت هفته تمرین هوازی می-باشد. مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع کارآزمائی بالینی است. نمونه شامل 22 آزمودنی دختر دارای ...
بیشتر
زمینه و هدف: یکی از شایع‌ترین دلایلی که فرد را وادار به مراجعه به پزشک می‌کند، احساس درد است. با توجه به تأثیر بتاـاندورفین در کاهش درد، هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر سطح سرمی بتاـاندورفین بر تعدیل شاخص‌های درد متعاقب هشت هفته تمرین هوازی می-باشد. مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع کارآزمائی بالینی است. نمونه شامل 22 آزمودنی دختر دارای دیسمنوره متوسط تا شدید می‌باشد که به طور تصادفی به دو گروه کنترل (10نفر) و تمرین ورزشی (12نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی شامل فعالیت ایروبیک با شدت 75-60 درصد ضربان قلب بیشینه، به مدت 24 جلسه تمرینی (سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60-45 دقیقه) بود. قبل و بعد از مداخله تمرینی سطح سرمی بتاـاندورفین اندازه‌گیری شد. از آزمون تی-استودنت همبسته و مستقل برای بررسی تغییرات دورن گروهی و بین گروهی بتاـاندورفین و از آزمون همبستگی پیرسون جهت برآورد رابطه متغیرهای تحقیق استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان داد که مداخله تمرین ورزشی باعث افزایش معنی‌دار سطح سرمی بتاـاندورفین شد. هم‌چنین بین سطح سرمی بتاـاندورفین با شاخص‌های شدت و ادراک درد رابطه منفی معنی‌داری وجود دارد اما رابطه معنی‌داری با مدت درد مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: به طور کلی، به نظر می‌رسد که افزایش سطوح بتاـاندورفین که در پی انجام تمرینات ورزشی ایجاد گردیده در بی‌دردی و کاهش شاخص‌های درد ناشی از دیسمنوره نقش داشته باشد.
فهیمه سادات جمالی؛ مهتاب معظمی؛ ناهید بیژه
دوره 21، شماره 4 ، مهر و آبان 1393، ، صفحه 702-710
چکیده
زمینه و هدف: قاعدگی، واقعیت اجتناب‌ناپذیر و جزئی از زندگی میلیون‌ها زن جوان در سرتاسر دنیاست. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر فعالیت ورزشی هوازی بر سطح سرمی بتاـ اندورفین و ادراک درد ناشی از دیسمنوره در دختران نوجوان غیرفعال می‌باشد.
مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی است. نمونه، شامل 22 آزمودنی دارای دیسمنوره متوسط تا شدید ...
بیشتر
زمینه و هدف: قاعدگی، واقعیت اجتناب‌ناپذیر و جزئی از زندگی میلیون‌ها زن جوان در سرتاسر دنیاست. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر فعالیت ورزشی هوازی بر سطح سرمی بتاـ اندورفین و ادراک درد ناشی از دیسمنوره در دختران نوجوان غیرفعال می‌باشد.
مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی است. نمونه، شامل 22 آزمودنی دارای دیسمنوره متوسط تا شدید در دامنه‌ی سنی 14 الی 17 سال می‌باشد که به‌طورتصادفی به دو گروه کنترل (10نفر) و تجربی (12نفر) تقسیم‌شدند. برنامه‌ی تمرین هوازی شامل فعالیت ایروبیک با شدت 75-60 درصد ضربان قلب بیشینه، به‌مدت 24 جلسه‌ی تمرینی(سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60-45 دقیقه) بود. پیش و پس از مداخله‌ی تمرینی، سطح سرمی بتاـ اندورفین اندازه‌گیری‌شد. از آزمون‌های تی- استیودنت گروه‌های وابسته جهت برآورد تفاوت‌های درون گروهی و از آزمون تی- استیودنت گروه‌های مستقل جهت برآورد تفاوت‌های بین گروهی استفاده‌شد.
یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان‌داد که مداخله‌ی تمرینی باعث افزایش معنا‌دار سطح سرمی بتاـ اندورفین و کاهش معنا‌دار شاخص‌های ادراک درد شد.
نتیجه‌گیری: بررسی نتایج کلی پژوهش نشان‌داد که تمرینات هوازی می‌تواند سبب ایجاد حالت سرخوشی ناشی از افزایش بتاـ اندورفین و بهبود ادراک درد ناشی از دیسمنوره گردد.
محمود سلطانی؛ مهرداد فتحی؛ مهتاب معظمی؛ نسرین گلردی
دوره 21، شماره 2 ، خرداد و تیر 1393، ، صفحه 207-216
چکیده
زمینه و هدف: تعیین تأثیر برنامه‌ی تمرین در آب، بر سطوح کورتیزول وTGF-β در مردان مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس می‌باشد.
مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی و کاربردی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون می‌باشد. جامعه‌ی آماری این پژوهش، شامل بیماران مرد مبتلا به MS مراجعه کننده به مطب خصوصی پزشک متخصص مغز و اعصاب در شهر مشهد می‌باشد ...
بیشتر
زمینه و هدف: تعیین تأثیر برنامه‌ی تمرین در آب، بر سطوح کورتیزول وTGF-β در مردان مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس می‌باشد.
مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی و کاربردی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون می‌باشد. جامعه‌ی آماری این پژوهش، شامل بیماران مرد مبتلا به MS مراجعه کننده به مطب خصوصی پزشک متخصص مغز و اعصاب در شهر مشهد می‌باشد که از این بین 30 نفر انتخاب شده و به‌صورت تصادفی به دو گروه (کنترل و تجربی) تقسیم شده‌اند. برنامه‌ی تمرینی گروه تجربی، شامل 24 جلسه‌ی 40 دقیقه‌ای تمرین هوازی در آب به‌مدت هشت هفته و با تواتر 3 بار در هفته بوده‌است. به‌طوری‌که بر طبق اصل اضافه بار، بعد از هر هشت جلسه، 10 دقیقه به زمان جلسه‌ی تمرینی اضافه شده‌است. قبل و بعد از انجام برنامه‌ی تمرینی خون‌گیری از آزمودنی‌ها که شامل متغیرهای کوتیزول و TGF-β می‌باشد انجام‌شده‌است. تحلیل داده-ها با استفاده از آزمون t مستقل (تفاوت بین گروهی) و آزمون t همبسته (تفاوت درون گروهی) درسطح 05/0≥p صورت گرفته‌است.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد بین دو گروه، در سطوح کورتیزول تفاوت معنی‌دار بود (001/0 P=)؛ به نحوی‌که تمرین موجب کاهش معنی‌دار این فاکتور شد و علیرغم کاهش در سطح TGF-β تفاوت معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد (09/0P=).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داده بیماران مبتلا بهMS برای بهبود عملکرد سیستم ایمنی خود، می‌توانند با کاهش در سطوح TGF- به‌واسطه‌ی شرکت در تمرین هوازی در آب، البته با یک دوره‌ی تمرینی طولانی‌تر سود ببرند.