مهدی روئین فرد؛ حسین شاره؛ الهام حقی
دوره 21، شماره 2 ، خرداد و تیر 1393، ، صفحه 226-240
چکیده
زمینه و هدف: افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی رویکرد انعطاف‌پذیری در مواجهه با استرس نداشته و در به کارگیری مهارت‌های اجتماعی ضعف دارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر گروه درمانگری شناختی- رفتاری هیمبرگ- بکر بر بهبود اضطراب اجتماعی و انعطاف-پذیری شناختی نوجوانان دختر انجام پذیرفت.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش آزمایشی، 24 نفر از ...
بیشتر
زمینه و هدف: افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی رویکرد انعطاف‌پذیری در مواجهه با استرس نداشته و در به کارگیری مهارت‌های اجتماعی ضعف دارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر گروه درمانگری شناختی- رفتاری هیمبرگ- بکر بر بهبود اضطراب اجتماعی و انعطاف-پذیری شناختی نوجوانان دختر انجام پذیرفت.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش آزمایشی، 24 نفر از دختران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از بین دختران دبیرستانی سال تحصیلی 1392- 1393 شهرستان اسفراین که جامعه آماری این پژوهش را تشکیل می‌داد، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (گروه درمانگری شناختی- رفتاری هیمبرگ- بکر) و کنترل گماشته شدند. قبل و بعد از انجام مداخلات، بر روی آزمودنی‌های هر دو گروه پرسشنامه‌های اختلال اضطراب اجتماعی (SPIN)، انعطاف‌پذیری شناختی (CFI)، رضایتمندی مراجع (CSQ) و شاخص بهبود کلی بالینی (CGI) اجرا شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل کواریانس چند متغیری (MANOVA) در نرم افزار SPSS-19 با سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. همچنین درصدهای بهبودی مورد محاسبه قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که گروه درمانگری شناختی- رفتاری هیمبرگ- بکر در مقایسه با گروه کنترل باعث بهبود بیشتر انعطاف‌پذیری شناختی و کاهش معنادار اضطراب اجتماعی می‌شود (001/0P
حسین شاره؛ مهشید دولتشاهی؛ محمد کاهانی
دوره 21، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1393، ، صفحه 216-227
چکیده
زمینه و هدف: ارتباط فراشناخت‌ها با علایم افسردگی طی دهه‌های گذشته به اثبات رسیده است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان گروهی فراشناختی (GMCT) بر افسردگی، باورهای فراشناختی و پاسخ‌های نشخواری بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی (MDD) انجام شد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع آزمایشی طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ...
بیشتر
زمینه و هدف: ارتباط فراشناخت‌ها با علایم افسردگی طی دهه‌های گذشته به اثبات رسیده است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان گروهی فراشناختی (GMCT) بر افسردگی، باورهای فراشناختی و پاسخ‌های نشخواری بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی (MDD) انجام شد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع آزمایشی طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمام بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی مراجعه‌کننده و ارجاع شده به کلّینیک‌های روانشناسی رهیاب، آستان قدس و بیمارستان ابن سینا شهر مشهد سال 1392 بود. از بین این بیماران، 24 نفر به روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف و در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به یکی از دو گروه درمان فراشناختی و کنترل اختصاص یافتند. تمام بیماران گروه مداخله به مدّت 8 هفته مورد درمان قرار گرفتند و بیماران گروه کنترل درمانی دریافت نکردند. آزمودنی‌ها پرسش-نامه‌های افسردگی بک- ویرایش دوم (BDI-II)، فراشناخت-30 سوؤالی(MCQ-30) و مقیاس پاسخ‌های نشخواری (RRS) را قبل از جلسه اوّل درمان و در پایان درمان تکمیل کردند. داده‌ها با محاسبه درصد بهبودی و آزمون تحلیل کواریانس چند متغیّری (MANCOVA) تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد درمان تغییرات قابل توجّهی در نمرات آزمودنی‌های گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل در علایم افسردگی، باورهای فراشناختی و پاسخ‌های نشخواری ایجاد کرد و موجب بهبودی در علایم همه‌ی بیماران شد (001/0P