علی حیدریان پور؛ مریم کشوری
دوره 23، شماره 6 ، بهمن و اسفند 1395، ، صفحه 916-925
چکیده
مقدمه: مطالعات مختلف نشاندهندهی نقش عوامل التهابی در ایجاد و پیشرفت عوارض ناشی از دیابت هستند. در میان این بیومارکرهای التهابی CRP، سریعترین واکنشدهندهی فاز حاد است که افزایش مییابد و با درمان موفقیتآمیز سریع به حد طبیعی بازمیگردد. مطالعات متعددی اثر ضدالتهابی تمرینهای ورزشی را در مطالعات مقطعی و طولی تأیید میکنند ...
بیشتر
مقدمه: مطالعات مختلف نشاندهندهی نقش عوامل التهابی در ایجاد و پیشرفت عوارض ناشی از دیابت هستند. در میان این بیومارکرهای التهابی CRP، سریعترین واکنشدهندهی فاز حاد است که افزایش مییابد و با درمان موفقیتآمیز سریع به حد طبیعی بازمیگردد. مطالعات متعددی اثر ضدالتهابی تمرینهای ورزشی را در مطالعات مقطعی و طولی تأیید میکنند و به تأثیر آن بر سایتوکینهای مختلف التهابی و پیش التهابی اشارهکردهاند. به همین منظور این مطالعه به مقایسهی سه شیوهی تمرینی مختلف بر CRP پلاسمای بیماران دیابتی نوع دو پس از ده هفته تمرین طراحیشده است.
مواد و روشها: برای انجام این پژوهش 52 بیمار دیابتی نوع دو (65-40 سال) بهطور تصادفی به چهار گروه تمرینی هوازی، مقاومتی، ترکیبی (هوازی و مقاومتی) و کنترل تقسیم شدند. در هر گروه سیزده نفر قرار گرفت. تمرینهای سه بار در هفته، هر جلسه شصت دقیقه به مدت ده هفته به طول انجامید. پروتئین واکنشدهنده با حساسیت بالا (hs-CRP) در ابتدا و در پایان مطالعه به روش الایزا اندازهگیری شد. برای تحلیلدادههاازنرمافزار SPSS نسخۀ 20 در سطحمعنیداری (05/0 P≤) استفاده شد.
نتایج: یافتههای تحقیق نشان داد که تمرین هوازی به مدت ده هفته بهطور معنیداری سطح hs-CRP را کاهش داد. سطح hs-CRP در اثر تمرین مقاومتی به مدت ده هفته تغییر معنیداری نداشت (05/0 <P). تمرین ترکیبی بهطور معنیداری سطح CRP را کاهش داد و این کاهش نسبت به گروه هوازی بهتنهایی بارزتر بود.
نتیجهگیری:بر اساس یافتههای پژوهش تجویز تمرینهای ورزشی هوازی و بهویژه ترکیبی میتواند روش مناسبی برای جلوگیری از بالا رفتن بیومارکرهای التهابی مثل CRP در بیماران دیابتی نوع دو باشد درنتیجه با انجام مطالعات بیشتر در آینده شاید برای جلوگیری از بروز عوارض دیابت مفید باشد.
علی حیدریان پور؛ فاطمه ضمیری دلیر؛ محمد شوریده یزدی
دوره 23، شماره 2 ، خرداد و تیر 1395، ، صفحه 336-343
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به اثرات سودمند سایکو فیزیولوژیک ورزش بر سیکل قاعدگی هدف از این پژوهش،بررسیآثار برنامه ورزشی هوازی با شدت متوسط بر روی اختلالات چرخه قاعدگی و سطوح پلاسمایی هورمونهای FSH و LH است. مواد و روشها: در این پژوهش 20 زن دارای اختلالات قاعدگی بهطور تصادفی به دو گروه مداخله و مقایسه تقسیم شدند. گروه مداخله بهمدت 8 ...
بیشتر
زمینه و هدف: با توجه به اثرات سودمند سایکو فیزیولوژیک ورزش بر سیکل قاعدگی هدف از این پژوهش،بررسیآثار برنامه ورزشی هوازی با شدت متوسط بر روی اختلالات چرخه قاعدگی و سطوح پلاسمایی هورمونهای FSH و LH است. مواد و روشها: در این پژوهش 20 زن دارای اختلالات قاعدگی بهطور تصادفی به دو گروه مداخله و مقایسه تقسیم شدند. گروه مداخله بهمدت 8 هفته، تحت تمرینات هوازی با شدت متوسط قرار گرفتند؛ در این مدت، گروه مقایسه هیچ فعالیت ورزشی منظمی را نداشتهاند. در ابتدا و 24 ساعت پس از دوره 8 هفتهای تمرینات ورزشی، نمونه خونی آزمودنیها در فاز فولیکولار برای اندازهگیری متغیرهای هورمونی گرفته شد و سپس آزمودنیها به پرسشنامههای تعیین سطح اختلالات قاعدگی پاسخ دادند. یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد در گروه مداخله میانگین شاخص درد در مقیاس آنالوگ بصری VisualAnalogScale(VAS) پس از 8 هفته فعالیت متوسط هوازی، کاهش معناداری داشته است (05/0P<). افزون بر این، سطح پلاسمایی هورمونهای FSH و LH بهترتیب افزایش و کاهش معناداری را نشان دادند (05/0P<). نتیجهگیری: استفاده از تمرینات منظم ورزش هوازی با شدت متوسط در کاهش اختلالات چرخه قاعدگی ودیسمنوره مؤثر بوده و ازاین تمرینات میتوان به عنوان روشی پیش گیرانه، درمانی یا کمک درمانی برای کنترل دیسمنوره و دیگر اختلالات قاعدگی به کار گرفت.
علی جلالوند؛ علی حیدریان پور؛ جواد الماسی
دوره 20، شماره 3 ، مهر و آبان 1392، ، صفحه 373-379
چکیده
زمینه و هدف: ورزش هوازی آزادسازی بتا اندورفینها و سایر پپتیدهای شبه افیونی درون زاد مغز را افزایش میدهد، در نتیجه اثرات مرفین و سایر آگونیستهای گیرندههای شبه افیونی را پدید میآورد و بدین ترتیب ممکن است بتواند در دوران ترک از شدت علائم کاسته و در فرآیند ترک مفید واقع شود. لذا هدف از این تحقیق بررسی اثرات حاد تمرینات ورزشی شنا ...
بیشتر
زمینه و هدف: ورزش هوازی آزادسازی بتا اندورفینها و سایر پپتیدهای شبه افیونی درون زاد مغز را افزایش میدهد، در نتیجه اثرات مرفین و سایر آگونیستهای گیرندههای شبه افیونی را پدید میآورد و بدین ترتیب ممکن است بتواند در دوران ترک از شدت علائم کاسته و در فرآیند ترک مفید واقع شود. لذا هدف از این تحقیق بررسی اثرات حاد تمرینات ورزشی شنا (برنامه تمرینی منتخب) بر روی رفتارهای شایع موشهای معتاد در سندرم ترک میباشد.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، موشهای نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 20±250 و تعداد 24 سر در دو گروه معتاد کنترل و معتاد ورزیده قرار گرفتند و سپس توسط سولفات مرفین 4/0 گرم در لیتر بهمدت 21 روز معتاد شدند. حیوانات معتاد ورزیده، تمرینات شنا را 5 روز در هفته بهمدت 8 هفته که، در ابتدا 60 دقیقه به مدت 3 هفته، سپس 90 دقیقه در 2 هفته و در پایان 120 دقیقه بهمدت 3 هفته بود، انجام دادند. علایم رفتاری مانند (پرش، ایستادن روی دو پا، دندان قروچه، اسهال، لرزش بدن، صعود و کشیدن بدن) بر حسب تعداد در زمان بهمدت 30 دقیقه در هر دو گروه، اندازهگیری شد. تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر با نرمافزار SPSS جهت تجزیه و تحلیل دادهها استفاده گردید.
یافتهها: اطلاعات نشان دادند ورزش هوازی شنا بعد از پنج و هشت هفته بهصورت حاد (بلافاصله بعد از تمرین ورزشی) توانست بهطور معناداری (حداقل 05/0>P) میزان بروز علایم سندرم ترک مانند پرش، ایستادن روی دو پا، دندان قروچه، اسهال، لرزش بدن، صعود و کشیدن بدن را کاهش دهد.
نتیجهگیری: با توجه به این یافتهها میتوان نتیجه گرفت که تمرین ورزشی منظم شنا با شدت متوسط در مدت 5 و 8 هفته بهصورت حاد میتواند در کاهش بروز تعداد علائم رفتاری سندرم ترک حیوانات معتاد به مرفین مؤثر و مفید باشد.
مهناز آزادی مقتدر؛ علی حیدریان پور؛ عفت صادقیان
دوره 15، شماره 4 ، آذر و دی 1387، ، صفحه 200-206
چکیده
زمینه و هدف: اخیرا کمبود منیزیم به عنوان فاکتور جدید در پاتوژنز عوارض بیماری دیابت نظیر اختلالات عروقی پیشنهاد شده است ولی مکانیسم اثر آن به طور کامل مشخص نشده است. در این مطالعات، مکانیسم اثر سولفات منیزیم خوراکی بر جریان خون پوست در موش های صحرایی دیابتی مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی، از 50سر موش از نژاد ویستار ...
بیشتر
زمینه و هدف: اخیرا کمبود منیزیم به عنوان فاکتور جدید در پاتوژنز عوارض بیماری دیابت نظیر اختلالات عروقی پیشنهاد شده است ولی مکانیسم اثر آن به طور کامل مشخص نشده است. در این مطالعات، مکانیسم اثر سولفات منیزیم خوراکی بر جریان خون پوست در موش های صحرایی دیابتی مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی، از 50سر موش از نژاد ویستار در محدوده وزنی 250-200 گرم در دو گروه دیابتی و یک گروه کنترل استفاده شد. یکی از گروه های دیابتی به مدت 10 هفته سولفات منیزیم (10 گرم در یک لیتر آب آشامیدنی) دریافت می کردند سایر گروه ها فقط آب دریافت می کردند. بعد از 10 هفته حیوانات بعد از بیهوشی کامل روی پد حرارتی که کنترل کننده دمای بدن حیوان در حدود 0.5±37 سانتیگراد بود، قرار می گرفتند و از دستگاه جریان سنج لیزری برای اندازه گیری تغییرات جریان خون پوستی استفاده می شد. به مدت 10 دقیقه، جریان خون پایه اندازه گیری می شد تا به حالت پایدار برسد. سپس دارو های استیل کولین (ACh) ، سدیم نیتروپروساید (SNP) و + L-NNA) سولفات منیزیم) توسط پمپ تزریق به طور موضعی به ناحیه کف پای حیوانات تزریق می شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری تی استیودنت و آنالیز واریانس یک طرفه با سطح معناداری P