کاظم اشرفی؛ رباب صحاف؛ فرحناز محمدی‌شاه‌بلاغی؛ اکرم فرهادی؛ غلامرضا انصاری؛ فرید نجفی؛ عزیزه قرنجیک؛ شادی قادری
دوره 23، شماره 6 ، بهمن و اسفند 1395، ، صفحه 856-865
چکیده
اهداف باتوجه‌به افزایش جمعیت سالمندان، بیماری‌های مرتبط با این سن ازجمله بیماری‌های روانی نیز درحال‌افزایش است. در جوامع مختلف، به‌ویژه جوامع قومی و اقلیت‌ها، ممکن است شیوع بیماری‌های مختلف ازجمله افسردگی و حتی بعضی عوامل مرتبط‌با آن متفاوت باشد. در این مطالعه مقطعی، وضعیت جمعیت‌شناختی و میزان شیوع افسردگی و برخی از عوامل ...
بیشتر
اهداف باتوجه‌به افزایش جمعیت سالمندان، بیماری‌های مرتبط با این سن ازجمله بیماری‌های روانی نیز درحال‌افزایش است. در جوامع مختلف، به‌ویژه جوامع قومی و اقلیت‌ها، ممکن است شیوع بیماری‌های مختلف ازجمله افسردگی و حتی بعضی عوامل مرتبط‌با آن متفاوت باشد. در این مطالعه مقطعی، وضعیت جمعیت‌شناختی و میزان شیوع افسردگی و برخی از عوامل اجتماعی و سلامت فردی مرتبط‌با سالمندان تُرک آذری مقیم منزل بررسی شد.مواد و روش ها پژوهش حاضر، پژوهشی توصیفی‌مقطعی بود که روی سیصد سالمند تُرک آذری مقیم منزل و بدون‌اختلال شناخت انجام شد. نمونه‌های این مطالعه به‌صورت خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند. در این مطالعه، از پرسشنامه حاوی اطلاعات جمعیت‌شناختی و سوابق سلامتی و پرسشنامه بررسی افسردگی در سالمندان (15-GDS) استفاده و به‌صورت مصاحبه حضوری با سالمند تکمیل شد. اطلاعات به‌دست‌آمده با استفاده از روش‌های آماری آزمون تی و تحلیل واریانس و خی‌دو، در سطح معناداری 05/0P≤ تجزیه‌وتحلیل شد.یافته ها میانگین سن افراد مطالعه‌شده در مردان 2/70±7 و در زنان 5/69±6 بود. براساس یافته‌های تحقیق، میانگین نمره افسردگی در سالمندان تُرک آذری 53/62±3/4، میزان شیوع افسردگی خفیف 28درصد، افسردگی متوسط 3/10درصد، افسردگی شدید 3/6درصد و 4/55درصد بدون علامت بود. در این تحقیق، بین میانگین افسردگی و جنس، وضعیت اشتغال، سطح تحصیلات، سن، وضعیت تأهل، فعالیت ورزش، بیماری‌های مزمن، سابقه سقوط و مشکلات شنوایی، کلیوی، ادراری، گوارشی و عضلانی‌اسکلتی ارتباط آماری معنادار مشاهده شد (05/0P≤). این در حالی بود که بین میانگین افسردگی و محل سکونت در شهر یا روستا و سطح درآمد ارتباط آماری معنادار وجود نداشت (05/0P≥). نتیجه گیری شیوع افسردگی شدید و متوسط در سالمندان تُرک آذری برابر یا کمتر از دیگر پژوهش‌ها در ایران بود. باتوجه‌به ارتباط بین افسردگی با شاخص‌های مربوط‌به سلامت و بیماری‌ها، می‌توان ازطریق اجرای برنامه‌های غربالگری که به شناسایی زودرس سالمندان درمعرض خطر بیماری‌های روانی و ارتقای سطح رضایت از زندگی و سلامت و کیفیت زندگی منجر می‌شود، زمینه‌های ارتقای سطح بهداشت روان را در این افراد فراهم آورد.
مجتبی آزادبخت؛ پریسا طاهری تنجانی؛ غلامرضا گرمارودی؛ رباب صحاف؛ داوود شجاعی
دوره 22، شماره 2 ، خرداد و تیر 1394، ، صفحه 490-498
چکیده
زمینه و هدف: خود کارآمدی یک عامل مهم در پذیرش رفتارهای بهداشتی است. سنجش میزان خود کارآمدی در برنامه‌ریزی‌ها و مداخلات بهداشتی دارای اهمیّت است. پژوهش حاضر به بررسی روایی و پایایی مقیاس توانمندی های خود ارزیاب رفتارهای بهداشتی (SRAHPS) در سالمندان ایرانی پرداخته است.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی-کاربردی است که بر روی 310 نفر ...
بیشتر
زمینه و هدف: خود کارآمدی یک عامل مهم در پذیرش رفتارهای بهداشتی است. سنجش میزان خود کارآمدی در برنامه‌ریزی‌ها و مداخلات بهداشتی دارای اهمیّت است. پژوهش حاضر به بررسی روایی و پایایی مقیاس توانمندی های خود ارزیاب رفتارهای بهداشتی (SRAHPS) در سالمندان ایرانی پرداخته است.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی-کاربردی است که بر روی 310 نفر از سالمندان شهر تهران انجام گرفت. ابزار مورد پژوهش پرسشنامه SRAHPS بود و با استفاده از روش Forward-Backward ترجمه شد.جهت سنجش روایی محتوا و روایی سازه به ترتیب از شاخص CVI و تحلیل عاملی استفاده شد. پایایی باز آزمون با انتخاب تصادفی 10 درصد از آزمودنی‌ها و به فاصله دو هفته انجام گرفت. ثبات داخلی پرسشنامه نیز با آلفای کرونباخ مورد آزمون قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS-18 استفاده گردید.
یافته‌ها: میانگین سنّی آزمودنی‌ها 9/5±1/67 سال بود. شاخص روایی محتوا برای پرسشنامه و تمامی ابعاد آن بالاتر از 82/0 به دست آمد. تحلیل عاملی اکتشافی نشان‌دهنده یک مدل 4 عاملی با توضیح 89/63 درصد از واریانس بود. آلفای کرونباخ برای کلّ ابزار و ابعاد آن از 84/0-73/0 متغیّر بود. مقدار ICC برای کلّ ابزار 76/0 و برای ابعاد آن از 76/0 تا 84/0 متغیّر بود.
نتیجه‌گیری: پژوهش حاضر نشان داد که پرسشنامه توانمندی های خود ارزیاب رفتارهای بهداشتی (SRAHPS) برای سالمندان ایرانی از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است و می‌توان جهت سنجش خود کارآمدی سالمندان در رابطه با رفتارهای بهداشتی و ارتقا دهنده سلامت از آن استفاده کرد.
سمانه میرزایی؛ نورالدین کریمی؛ فرشته قراط؛ رباب صحاف؛ علی صمدی؛ مصطفی رحیمی؛ مصطفی قلی صابریان
دوره 21، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1393، ، صفحه 402-415
چکیده
زمینه و هدف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر کوتاه‌مدت تمرین ویبریشن همراه با مکمل‌سازی کراتین بر برخی از عوامل آمادگی جسمانی و عملکرد عصبی- عضلانی زنان سالمند بود.
مواد و روش‌ها:جامعه‌ی آماری زنان سالمند بالای 60 سال بودند که بدین منظور، 22 نفر زن سالمند سالم انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه تمرین ویبریشن و مکمل کراتین (8n=)، ...
بیشتر
زمینه و هدف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر کوتاه‌مدت تمرین ویبریشن همراه با مکمل‌سازی کراتین بر برخی از عوامل آمادگی جسمانی و عملکرد عصبی- عضلانی زنان سالمند بود.
مواد و روش‌ها:جامعه‌ی آماری زنان سالمند بالای 60 سال بودند که بدین منظور، 22 نفر زن سالمند سالم انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه تمرین ویبریشن و مکمل کراتین (8n=)، تمرین ویبریشن و دارونما (7n=) و کنترل (7n=) تقسیم شدند. گروه تمرین ویبریشن و کراتین تمرینات را که شامل 6 وضعیت بدنی بود، به‌مدت 10 روز و براساس اصل اضافه بار با فرکانس 35-30 هرتز و دامنه‌ی 5 میلی‌متر انجام‌دادند و همزمان، 20 گرم کراتین در روز در 5 روز اول و 5 گرم کراتین در روز در 5 روز بعدی مصرف‌کردند. گروه تمرین ویبریشین و دارونما به‌جای کراتین از دکستروز استفاده‌کردند. عوامل مورد ارزیابی شامل قدرت ایستای دست و پا (دینامومتر)، قدرت پویای پا (دستگاه بازکردن زانو)، تعادل ایستا (ایستادن روی یک پا) و پویا (بلندشدن و راه رفتن)، عملکرد پایین تنه (30 متر راه رفتن، تاندم گیت و بلندشدن و نشستن روی صندلی) و انعطاف‌پذیری (نشستن و رساندن) بود. از آزمون‌های آماری تحلیل واریانس یک راهه و تحلیل کواریانس برای بررسی اثر اصلی و آزمون‌های تعقیبی Tukey و Sidak برای مقایسه‌ی دو به دوی گروه‌ها استفاده‌شد (05/0≥P).
یافته‌ها: نتایج آزمون آنوا نشان‌داد در قدرت ایستای دست (89/0p=)، عملکرد پایین تنه در آزمون تاندم گیت (25/0p=) و انعطاف‌پذیری (59/0p=) تفاوت معناداری در بین گروه‌ها وجودنداشت، ولی قدرت ایستای پا و عملکرد در آزمون راه رفتن 30 متر در گروه تمرین و مکمل کراتین در مقایسه با گروه کنترل به‌طورمعناداری بهتر بود، به ترتیب (016/0p=) و (020/0p=). به علاوه، نتایج آزمون کواریانس نشان داد تفاوت معناداری در متغیرهای تعادل ایستا (11/0p=) و عملکرد نشستن و برخاستن (68/0p=) بین گروه‌ها وجودنداشت، اما هر دو گروه تمرین ویبریشن و مکمل کراتین و تمرین ویبریشن و دارونما در مقایسه با گروه کنترل در تعادل پویا (به ترتیب (001/0p=) و (009/0p=)) و قدرت پویای پا (به ترتیب (001/0p=) و (001/0p=)) عملکرد بهتری داشتند.
نتیجه‌گیری:بر اساس نتایج پژوهش حاضر، به‌نظرمی‌رسد تمرین ویبریشن همراه با مکمل‌سازی کراتین در کوتاه‌مدت، می‌تواند باعث بهبود معنا-دار قدرت ایستا و پویای پاها، تعادل پویا و عملکرد راه رفتن 30 متر در زنان سالمندشود. به‌علاوه، به‌نظرمی‌رسد که مصرف مکمل کراتین در کنار تمرین ویبریشن کل بدن، ممکن است تأثیر مضاعفی بر قدرت ایستای پا و عملکرد راه رفتن 30 متر داشته‌باشد.
عنایت اله بخشی؛ احمد دلبری؛ ملیحه صبور؛ احمد علی اکبری کامرانی؛ حمیدرضا یاوری؛ رباب صحاف
دوره 20، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1392، ، صفحه 42-50
چکیده
زمینه و هدف: تعداد داروهای مصرفی در دوره سالمندی بالا است. انجام مطالعات فاماکواپیدمیولوژیک به‌منظور بررسی وضعیت مصرف دارو در سالمندان بسیار حائز اهمیت است. این مطالعه با هدف تعیین شیوع پلی‌فارماسی (مصرف همزمان 5 دارو یا بیشتر) و شایع‌ترین داروها و گروه‌های دارویی مصرفی در سالمندان ساکن آسایشگاه خیریه کهریزک انجام گردید. مواد و ...
بیشتر
زمینه و هدف: تعداد داروهای مصرفی در دوره سالمندی بالا است. انجام مطالعات فاماکواپیدمیولوژیک به‌منظور بررسی وضعیت مصرف دارو در سالمندان بسیار حائز اهمیت است. این مطالعه با هدف تعیین شیوع پلی‌فارماسی (مصرف همزمان 5 دارو یا بیشتر) و شایع‌ترین داروها و گروه‌های دارویی مصرفی در سالمندان ساکن آسایشگاه خیریه کهریزک انجام گردید. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی 237 سالمند 60 ساله و بالاتر (134 نفر زن) که از ابتدای سال 1389 در این مرکز تحت مراقبت قرار داشتند انجام شد. نمونه گیری به روش تصادفی خوشه‌ای بود. پلی فارماسی به‌عنوان مصرف همزمان 5 دارو یا بیشتر، شامل داروهای با تجویز و بدون تجویز، (صرف نظر از داروهای موضعی و داروهای "در صورت نیاز") در نظر گرفته شد. طبقه‌بندی داروها بر مبنای سیستم تشریحی درمانی شیمیایی انجام شد. سپس داده‌ها جهت آنالیز توصیفی وارد نرم‌افزار 19 SPSS گردید.
یافته‌ها: میانگین داروهای مصرفی به ازای هر سالمند (22/3±1/5) بود. فراوانی پلی‌فارماسی در جمعیت مورد مطالعه 3/52 درصد بود. شایع‌ترین داروهای مصرفی در شرکت‌کنندگان به ترتیب کلسیم-ویتامین دی، نیتروکانتین (گلیسریل تری نیترات) و آتنولول و در گروه پلی فارماسی، کلسیم-ویتامین دی، نیتروکانتین و آسپیرین بود. بیشترین گروه‌های دارویی مصرفی در شرکت‌کنندگان و گروه پلی‌فارماسی به ترتیب داروهای قلبی عروقی، داروهای سیستم عصبی و داروهای گوارشی/ متابولیسم بودند. نتیجه‌گیری: متوسط مصرف دارو به ازای هر سالمند و فراوانی پلی فارماسی در سالمندان ساکن آسایشگاه خیریه کهریزک بالا بود. انجام مطالعات فارماکواپیدمیولوژیک بیشتر جهت بررسی وضعیت مصرف دارو در سالمندان ایرانی، به‌خصوص سالمندان ساکن آسایشگاه، و ارائه راهکارهای کاهش بروز و شیوع پلی فارماسی در آن‌ها توصیه می‌شود.