بتول حاج ابراهیمی؛ محمد کاظمی عرب آبادی
دوره 20، شماره 3 ، مهر و آبان 1392، ، صفحه 380-389
چکیده
زمینه و هدف: افسردگی یکی از مشکلات حال حاضر جوامع پیشرفته و در حال توسعه می‌باشد. مطالعات نشان می دهد که افسردگی نه تنها یک اختلال روانپزشکی بوده، بلکه مشکلات مختلف جسمی را نیز به‌دنبال دارد. از جمله مهمترین مشکلاتی که افسردگی ایجاد می‌کند، اختلالات سیستم ایمنی می‌باشد. مطالعات نشان می‌دهد که افسردگی موجب التهاب مزمن و مخرب توسط ...
بیشتر
زمینه و هدف: افسردگی یکی از مشکلات حال حاضر جوامع پیشرفته و در حال توسعه می‌باشد. مطالعات نشان می دهد که افسردگی نه تنها یک اختلال روانپزشکی بوده، بلکه مشکلات مختلف جسمی را نیز به‌دنبال دارد. از جمله مهمترین مشکلاتی که افسردگی ایجاد می‌کند، اختلالات سیستم ایمنی می‌باشد. مطالعات نشان می‌دهد که افسردگی موجب التهاب مزمن و مخرب توسط سیستم ایمنی می‌شود. به گونه‌ای که التهاب خود موجبات وخیم‌تر شدن افسردگی را فراهم می‌آورد. در پاسخ‌های ایمونولوژیک، مولکولهای متعددی جهت ایجاد التهاب بالاخص التهاب مزمن نقش دارند، به گونه‌ای که می‌توان به مسیرهای وابسته به (JAK/STAT) Janus kinase/signal transducers and activators of transcription و یا اینکه به التهاب متعاقب القاء توسط سنسورهای میکروبی مثل Toll Like Receptor، (AIMII) Absent in melanoma 2 و همچنین (NLR) Node like receptor اشاره کرد. به‌نظر می‌رسد که همین مولکول‌ها با تولید سایتوکین‌های التهابی در ایجاد التهاب در بیماران مبتلا به افسردگی دخیل می‌باشند. بنابراین بررسی الگوی سایتوکینها و همچنین مسیرهایی که منجر به تولید سایتوکین‌های التهابی در بیماران مبتلا به افسردگی می‌شود، می‌تواند جهت مشخص شدن پاتوژنز بیماری کمک‌کننده باشد. بنابراین، هدف از انجام این مطالعه، جمع‌آوری مطالعات اخیر در زمینه الگوی سایتوکینها و همچنین مولکولهای درگیر در التهاب به‌دنبال افسردگی می‌باشد.
مواد و روش‌ها: داده‌های موجود در این مقاله مروری با استفاده از جستجوی کلید واژه‌های سایتوکین (cytokine)، افسردگی (Depression)، TLR، التهاب (Inflammation) و مولکولهای سیگنالینگ (signaling molecules) در موتورهای جستجوگر Pubmed، scopous و Google scholar جمع‌آوری شد و براساس موضوعیت داده ها در قسمت مربوطه مورد استفاده قرار گرفت.
یافته‌ها: نتیجه جستجو و بررسی مطالعات انجام شده نشان داد که بیماران مبتلا به افسردگی از یک التهاب مزمن رنج می‌برند که سایتوکینها و مولکولهای TLR در این میان نقش به سزایی ایفا می کنند.
نتیجه گیری: با توجه به این نتایج، به نظر می رسد که التهاب، نقش زیادی در پاتوژنز بیماری افسردگی ایفا کرده و مطالعات آینده در زمینه هدف قرار دادن پاسخها و مولکولهای التهابی، می تواند راهکاری مناسب برای درمان این دسته از بیماران به شمار آید.
محمد کاظمی عرب آبادی؛ غلام حسین حسن شاهی راویز؛ نرگس یقینی؛ رضا نصرت آبادی؛ وحید پولادوند؛ علی شمسی زاده
دوره 17، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1389، ، صفحه 33-38
چکیده
زمینه و هدف: سایتوکین ها از جمله عوامل مربوط به سیستم ایمنی می باشند که اثر آن ها بر ایجاد دیابت به اثبات رسیده است. میزان بیان سایتوکین ها مانند IFN-y در افراد و جوامع مختلف، متفاوت می باشد. با توجه به این که نفروپاتی ایجاد شده در طی دیابت نوعی بیماری التهابی بوده و از طرفی نقش سایتوکین IFN-y در ایجاد التهاب به خوبی شناخته شده است، هدف از ...
بیشتر
زمینه و هدف: سایتوکین ها از جمله عوامل مربوط به سیستم ایمنی می باشند که اثر آن ها بر ایجاد دیابت به اثبات رسیده است. میزان بیان سایتوکین ها مانند IFN-y در افراد و جوامع مختلف، متفاوت می باشد. با توجه به این که نفروپاتی ایجاد شده در طی دیابت نوعی بیماری التهابی بوده و از طرفی نقش سایتوکین IFN-y در ایجاد التهاب به خوبی شناخته شده است، هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین میزان سطح سرمی سایتوکین IFN-y در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 دارای عوارض نفروپاتی می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، نمونه خون محیطی از 100 بیمار دیابتی نوع 2 مبتلا به نفروپاتی و 100 نفر از افراد غیر دیابتی سالم با کسب مجوز از کمیته اخلاق دانشگاه و رضایت کتبی از بیماران، جمع آوری شد که پس از انتقال به آزمایشگاه، بلافاصله سرم از خون محیطی جدا شده و توسط کیت های تجاری شرکت بیوسنس از نظر میزان سطح سرمی IFN-y مورد بررسی قرار گرفتند. داده های به دست آمده در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و از آزمون آماری آنالیز واریانس جهت انجام مقایسه ها استفاده گردید؛ مقدار P کمتر از 0.05 معنادار تلقی شد.
یافته ها: میانگین سطح سرمی IFN-y در بیماران دیابتی دارای عوارض نفروپاتی و افراد سالم به ترتیب به میزان7.74 ±16.09 و2.00 pg/ml ±4.03 بود که طبق بررسی های آماری، اختلاف بین دو گروه بیماران دیابتی دارای عوارض نفروپاتی و گروه سالم معنادار نبود.
نتیجه گیری: با توجه به معنادار نبودن اختلاف بین دو گروه به نظر می رسد که سطح سرمی IFN-y با نفروپاتی در بیماران دیابتی نوع 2 ارتباطی ندارد.