بهداشت محیط و محیط زیست
علی اسرافیلی؛ مریم ایزانلو؛ مهدی فرزادکیا؛ احمد جنیدی جعفری؛ مینا یوسفی
دوره 26، شماره 4 ، مهر و آبان 1398، ، صفحه 535-546
چکیده
سابقه و هدف: امروزه با توجه به اثرات غیر قابل جبران فلزات سنگین و سموم بر اکوسیستم های آبزی، ارگانیسم ها و انسان ها، حذف آن ها از منابع آب بسیار حیاتی است. در سال های اخیر، روند جذب آلاینده ها با نانو ذرات مغناطیسی توجه زیادی به خود جلب کرده است. بنابراین مطالعه حاضر باهدف، سنتز نانوذره Fe3O4@SiO2-NH2-SH به‌عنوان یک جاذب جدید جهت حذف آلاینده ...
بیشتر
سابقه و هدف: امروزه با توجه به اثرات غیر قابل جبران فلزات سنگین و سموم بر اکوسیستم های آبزی، ارگانیسم ها و انسان ها، حذف آن ها از منابع آب بسیار حیاتی است. در سال های اخیر، روند جذب آلاینده ها با نانو ذرات مغناطیسی توجه زیادی به خود جلب کرده است. بنابراین مطالعه حاضر باهدف، سنتز نانوذره Fe3O4@SiO2-NH2-SH به‌عنوان یک جاذب جدید جهت حذف آلاینده های سرب و2,4-D از ماتریکس های آبی انجام گرفت. مواد و روشها: به منظور بررسی تاثیر متغیرهای pH(11-3)، زمان تماس(min150-0)، دوز جاذب (g/L2/1-2/0) و غلظت آلاینده ها (mg/L50-50) بر راندمان حذف و تعیین شرایط بهینه از روش One Factorial با کمک نرم افزار Design Expert استفاده گردید. جاذب به روش هم رسوبی شیمیایی سنتز گردید و سپس مورفولوژی آن با استفاده از دستگاه های TEM، XRD، FT-IR و SEM انجام گرفت. و در نهایت آزمایشات بر روی محلول آبی آزمایش گردید.یافتهها: تجزیه و تحلیل ساختاری نشان داد که جاذب دارای ساختار کروی با هسته Fe3O4 و پوسته SiO2 است که توسط هر دو گروه عاملی آمین و تیول اصلاح شده است. نتایج آزمایشات نشان داد که بیشترین درصد حذف در سیستم مجزا برای سرب در pH برابر 5، زمان min40 و برای 2,4-D در pH برابر 6 و زمان min90 به دست آمد. همچنین در این سیستم مقادیر بهینه دوز جاذبg/L 8/0 و غلظت اولیه mg/L10 به دست آمد. در سیستم همزمان بیشترین درصد حذف در مقادیر بهینه pH برابر6 و زمان تماسmin 40 برای سرب وmin 60 برای 2,4-D و دوز جاذبg/L 2/1 تعیین گردید.نتیجه‌گیری: طبق نتایج به دست آمده نانوذره سنتز شده چندمنظوره می تواند جاذب مناسبی برای حذف همزمان آلاینده های آلی و معدنی از محلول های آبی باشد.
روشنک رضایی کلانتری؛ احمد اله آبادی؛ مهدی فرزادکیا؛ ایوب رستگار؛ احمد جنیدی جعفری؛ عبدالمجید قلی زاده
دوره 19، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1391، ، صفحه 277-286
چکیده
زمینه و هدف: نشت فلزات سنگین از کمپوست منجر به انباشته شدن عناصر در لایه‌های خاک و در نتیجه آلوده شدن آبهای زیرزمینی می‌گردد. لذا هدف این مطالعه، بررسی تأثیر کمپوست بر میزان نشت فلزات سنگین، سدیم، پتاسیم و سولفات از خاک می‌باشد. مواد و روشها: در این تحقیق تجربی – کاربردی، سه ستون پلی‌اتیلن (ارتفاع 50 سانتی‌متر و قطر داخلی 10 سانتی‌متر) ...
بیشتر
زمینه و هدف: نشت فلزات سنگین از کمپوست منجر به انباشته شدن عناصر در لایه‌های خاک و در نتیجه آلوده شدن آبهای زیرزمینی می‌گردد. لذا هدف این مطالعه، بررسی تأثیر کمپوست بر میزان نشت فلزات سنگین، سدیم، پتاسیم و سولفات از خاک می‌باشد. مواد و روشها: در این تحقیق تجربی – کاربردی، سه ستون پلی‌اتیلن (ارتفاع 50 سانتی‌متر و قطر داخلی 10 سانتی‌متر) پر از خاک شنی رسی لومی که بهصورت تصادفی انتخاب شده بود، پر گردید. سپس میزان 10 کیلوگرم بر مترمربع کمپوست بر روی ستون‌ها پاشیده شد و روزانه 250 میلیلیتر آب مقطر روی هر ستون پاشیده می‌شد، شیرابه حاصل از ستون روزانه از نظر pH ، هدایت الکتریکی، سولفات، سدیم، پتاسیم، سرب، کروم و کادمیوم مورد آنالیز قرار گرفت، تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرمافزارهای Excel ، SPSS و آزمون کروس کال والیس انجام شد. یافتهها: یافتهها نشان داد که کاربرد کمپوست غنینشده و غنیشده سبب کاهش pH شیرابه (از 17/0±43/7 به 25/0±7/6 و 11/0±07/7) و افزایش هدایت الکتریکی (از 3/0±8/1 میلی زیمنس بر متر شاهد 12/0±7/3 و به 41/0±87/12) گردید. میزان نشت فلزات در تیمار غنی نشده نسبت به شاهد معنادار نبود (78/0 < p )، ولی میزان نشت هر سه فلز با کاربرد کمپوست غنیشده نسبت به شاهد معنادار بود (001/0 ≥ p). نتیجه‌گیری : کاربرد کمپوست حاوی فلزات بیشتر بر روی خاک شنی رسی لومی سبب افزایش نشت فلزات از خاک می‌شود. لذا افزودن کمپوست بهطور مکرر باعث می‌گردد که کیفیت آبهای زیرزمینی به خطر بیافتد.