میرهادی خیاط نوری؛ سیده زهرا موسوی؛ سعید عباسی ملکی؛ فرید عباسی ملکی؛ قادر نجفی
دوره 20، شماره 4 ، آذر و دی 1392، ، صفحه 408-415
چکیده
زمینه و هدف: مطالعات نشان دادند که برخی از داروهای ضد افسردگی سبب کاهش علایم سندرم محرومیت اوپیوئیدها میشوند. از طرفی مطالعات انجام شده حاکی از خواص ضد افسردگی و آرامبخشی جو دوسر میباشند. هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر عصاره هیدروالکلی جو دوسر بر علایم سندرم محرومیت مورفین در موش سوری نر بوده است.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، ...
بیشتر
زمینه و هدف: مطالعات نشان دادند که برخی از داروهای ضد افسردگی سبب کاهش علایم سندرم محرومیت اوپیوئیدها میشوند. از طرفی مطالعات انجام شده حاکی از خواص ضد افسردگی و آرامبخشی جو دوسر میباشند. هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر عصاره هیدروالکلی جو دوسر بر علایم سندرم محرومیت مورفین در موش سوری نر بوده است.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش سوری نر نژاد NMRI (20 الی 30 گرم) بهطور تصادفی به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند: گروه کنترل مورفین و نرمال سالین (ml/kg 10) و بقیه گروهها اتانول (3 درصد) و دوزهای مختلف عصاره هیدروالکلی جو دوسر (mg/kg 200 و 100 و 50) را دریافت کردند. وابستگی به مورفین توسط برنامه 4 روزه و به ترتیب با دوزهای mg/kg50 ،50 ، 75 و 50 القاءگردید. در روز چهارم 2 ساعت بعد تک دوز مورفین؛ نالوکسان (mg/kg 5) تزریق و علایم سندرم محرومیت در طی 30 دقیقه به شکل تعداد پرش و علایمی چون اسهال، خود تیماری، دندان قروچه، سگ خیسی، بالا رفتن، روی دوپا ایستادن و دل پیچه از شدت صفر تا 3 ثبت گردید. نتایج با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه برای دادههای کمی و آزمون من ویتنی یو (Mann-Whitney U) برای دادههای کیفی و نرمافزار SPSS 15 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و مقادیر 05/0P< در هر مورد معنادار تلقی گردید.
یافتهها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تمامی دوزهای عصاره هیدروالکلی جو دوسر به صورت وابسته به دوز وبه طور معناداری، تعداد پرش (بهترتیب برابر 46/6±12/56 ،33/5±0/40 و 5/2± 5/31) را در موشهای وابسته به مورفین در مقایسه با گروه کنترل
(21/16±62/113) کاهش دادند (بهترتیب برابر 05/0P< و 01/0P
قادر نجفی؛ سعید عباسی ملکی؛ سیدکامل افتخاری
دوره 19، شماره 2 ، خرداد و تیر 1391، ، صفحه 164-172
چکیده
زمینه وهدف: سیستم های دوپامینرژیک و گلوتاماترژیک نقش مهمی در بیان ترجیح مکان شرطی مورفین دارند. از طرفی ویتامین C (اسید اسکوربیک) از انتهای نورونهای گلوتاماترژیک آزاد شده و فعالیت دو سیستم دوپامینرژیک و گلوتاماترژیک را تنظیم میکند. هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر ویتامین C بر بیان ترجیح مکان شرطی مورفین در موش سوری نر می باشد.مواد و ...
بیشتر
زمینه وهدف: سیستم های دوپامینرژیک و گلوتاماترژیک نقش مهمی در بیان ترجیح مکان شرطی مورفین دارند. از طرفی ویتامین C (اسید اسکوربیک) از انتهای نورونهای گلوتاماترژیک آزاد شده و فعالیت دو سیستم دوپامینرژیک و گلوتاماترژیک را تنظیم میکند. هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر ویتامین C بر بیان ترجیح مکان شرطی مورفین در موش سوری نر می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 96 سر موش سوری نر (20 الی 30 گرم) انتخاب شدند. آنها بهطور تصادفی به 12 گروه 8 تایی تقسیم شدند: گروه های کنترل نرمال سالین (ml/kg 10) را دریافت نموده و گروه های تحت درمان دوزهای مختلف مورفین (mg/kg 10 و 5 و 5/2) و ویتامین C (mg/kg 30 و 5 و 1) را به تنهایی و همراه با مورفین دریافت کردند. در این آزمایش از روش 6 روزه متوالی؛ شامل سه مرحله جداگانه پیششرطی، شرطی شدن و بعد شرطی شدن استفاده شد. در بخش اول ،جهت تعیین القای ترجیح مکان شرطی (CPP: Conditioned Place Preference) یا تنفر مکان شرطی (Conditioned Place Aversion CPA:) موش ها در مرحله شرطی سازی و بعد شرطی شدن، دوزهای مختلف ویتامین C را دریافت نمودند. در بخش دوم، موش ها بعد شرطی سازی با مورفین (mg/kg 5) دوزهای مشابه ویتامین C را جهت تعیین تأثیر آنها روی بیان ترجیح مکان شرطی مورفین دریافت نمودند. نتایج با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و نرمافزار 15 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: تزریق داخل صفاقی دوزهای مختلف مورفین ( mg/kg10 و 5) سبب القای CPP (به ترتیب برابر با 44/14±06/112 و 12/16±65/128 ثانیه) در مقایسه با گروه کنترل (04/2±34/9- ثانیه) می شود (0.001>P). تزریق داخل صفاقی دوزهای مختلف ویتامین C به تنهایی CPP یا CPA معناداری ایجاد نکرده، ولی این ویتامین (mg/kg و 30 و 5)، به ترتیب 0.001>P و 0.01>P) در مصرف توام با مورفین سبب القاء CPP شبه مورفینی (به ترتیب برابر با 9.61 ± 80.04 و 13.52 ± 56.45 ثانیه) می شود.نتیجهگیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که دوزهای پایین ویتامینC احتمالاً با اثر آگونیستی روی سیستم های دوپامینرژیک و گلوتاماترژیک سبب القای CPP شبه مورفینی میشود.