فیزیولوژی ورزشی
محمد حسین‌زاده؛ امیر رشیدلمیر؛ فریدا صادقی فاضل؛ رامبد خواجه ای
دوره 27، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1399، ، صفحه 340-346
چکیده
زمینه وهدف: آیریزین که توسط عضله اسکلتی در پاسخ به فعالیت ورزشی تولید می‌شود، اخیراً به‌عنوان هدف درمانی برای بیماری‌های متابولیک گزارش شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و استقامتی بر سطوح آیریزین بافت کبد و عضله دوقلو در موش‌های صحرایی نر است. مواد و روش‌ها:در این پژوهش 15سر موش صحرایی نر به‌طور تصادفی ...
بیشتر
زمینه وهدف: آیریزین که توسط عضله اسکلتی در پاسخ به فعالیت ورزشی تولید می‌شود، اخیراً به‌عنوان هدف درمانی برای بیماری‌های متابولیک گزارش شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و استقامتی بر سطوح آیریزین بافت کبد و عضله دوقلو در موش‌های صحرایی نر است. مواد و روش‌ها:در این پژوهش 15سر موش صحرایی نر به‌طور تصادفی به سه گروه کنترل(5 سر)،تمرین استقامتی(5 سر)و تمرین مقاومتی(5 سر)، تقسیم شدند.گروه استقامتی تمرینات را به مدت هشت هفته روی نوارگردان وگروه مقاومتی نیزتمرینات مقاومتی را به مدت هشت هفته روی نردبان یک متری با شیب 85 درجه انجام دادندو گروه کنترل در این مدت بدون تمرین بودند.72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین حیوانات بیهوش و بافت کبدو عضله دوقلو برداشته شد. از آزمون شاپیروویلک جهت تعیین توزیع طبیعی داده‌ها،و از آزمون‌آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده گردیدو معنی‌داری در سطح 05/0 ≥P پذیرفته شد.یافتهها:پس ازتأیید توزیع طبیعی داده‌ها با آزمون شاپیروویلک،نتایج آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه اختلاف معنی‌داری را در مقادیر آیریزین بافت کبد و عضله دوقلو در بین گروه‌ها نشان داد(به‌ترتیب؛ 001/0P=، 016/0=P).آزمون تعقیبی توکی نیز افزایش معنی‌داری را در مقادیر آیریزین عضله دوقلو در گروه تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل نشان داد(به‌ترتیب؛016/0P=، 061/0=P).همچنین آزمون تعقیبی توکی نشان داد که افزایش معنی‌داری در مقادیر آیریزین بافت کبد در گروه تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل وجود دارد(به‌ترتیب؛ 001/0P=، 001/0=P). اما اختلاف معنی‌داری در مقادیر آیریزین بافت کبدو عضله دوقلو بین گروه‌های تمرینی وجود نداشت(به‌ترتیب؛ 962/0P =، 742/0= P). نتیجه‌گیری:براساس نتایج پژوهش حاضر، هر دو تمرینات مقاومتی و استقامتی می‌تواند سطوح آیریزین را در هر دو بافت کبدو عضله دوقلو به‌طور معنی‌داری افزایش دهد که به‌نظر می‌رسد فعالیت ورزشی از این طریق می‌تواند اثرات مفیدی در پیشگیری و درمان بیماری‌های متابولیک داشته‌باشد.
فیزیولوژی ورزشی
لادن حسینی ابریشمی؛ سید محمود حجازی؛ امیر رشیدلمیر؛ رامبد خواجه ای
دوره 26، شماره 4 ، مهر و آبان 1398، ، صفحه 495-504
چکیده
مقدمهشواهد نشان داده اند که مولکول های چسبان و میانجی های التهابی نقش مهمی در پاتوژنز آترواسکلروز دارند. هدف تاثیرهشت هفته تمرین هوازی تداومی و تناوبی بر سطح سرمی پروتئین واکنشی C و مولکول های چسبان در مردان مبتلا به نارسایی قلبی بود.روش کاردر این پژوهش، 42 نفر مرد میانسال با نارسایی قلبی، هدفمند انتخاب و تصادفی به سه گروه مساوی(14 نفر) ...
بیشتر
مقدمهشواهد نشان داده اند که مولکول های چسبان و میانجی های التهابی نقش مهمی در پاتوژنز آترواسکلروز دارند. هدف تاثیرهشت هفته تمرین هوازی تداومی و تناوبی بر سطح سرمی پروتئین واکنشی C و مولکول های چسبان در مردان مبتلا به نارسایی قلبی بود.روش کاردر این پژوهش، 42 نفر مرد میانسال با نارسایی قلبی، هدفمند انتخاب و تصادفی به سه گروه مساوی(14 نفر) تمرین هوازی تداومی، هوازی تناوبی و کنترل تقسیم شدند. تمرین تداومی(شدت 45 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه) و تمرین تناوبی(شدت 45 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه با استراحت 5 تا 10 دقیقه ای بین هر تناوب) به مدت هشت هفته(سه روز در هفته) بود. قبل و پس از اجرای تمرین نمونه خونی از سه گروه گرفته، به روش الایزا اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 20 در سطح معنی داری 05/0≥P استفاده شد.نتایجپس از هشت هفته تمرین سطح سرمی پروتئین واکنشی C، مولکول چسبان سلولی-1 و مولکول چسبان عروقی-1 در دو گروه تمرینی کاهش معنی دار داشت(P ≤ 0.05)، ولی در گروه کنترل تفاوتی معنی دار دیده نشد. در سطوح hs-CRP (P = 0.023) و VCAM-1(P = 0.0001) در هر سه گروه تفاوت معنی داری دیده شد، اما تفاوت معنی داری در سطح ICAM-1(P = 0.17). در بین سه گروه مشاهده نشد. نتیجه گیریتمرین هوازی با کاهش سطوح hs-CRP و VCAM-1 احتمالا نقش موثری در پیشگیری و کنترل بیماری های قلبی-عروقی مردان نارسایی قلبی دارد.
فیزیولوژی ورزشی
رامبد خواجه ای؛ امیر حسین حقیقی؛ محمدرضا حامدی نیا؛ امیر رشیدلمیر
دوره 25، شماره 4 ، مهر و آبان 1397، ، صفحه 507-517
چکیده
زمینه و هدف:رایج‌ترین فعالیت ورزشی مورد استفاده در مراکز بازتوانی قلبی برنامه تمرین هوازی است که جهت افزایش توان هوازی و کاهش توده چربی بیماران قلبی عروقی شدیداً توصیه شده است.هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر بیان ژن LXR و سطوح نیمرخ لیپیدی در مردان میانسال پس از جراحی عروق کرونری می‌باشد.مواد و روش‌ها:آزمودنی‌های ...
بیشتر
زمینه و هدف:رایج‌ترین فعالیت ورزشی مورد استفاده در مراکز بازتوانی قلبی برنامه تمرین هوازی است که جهت افزایش توان هوازی و کاهش توده چربی بیماران قلبی عروقی شدیداً توصیه شده است.هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر بیان ژن LXR و سطوح نیمرخ لیپیدی در مردان میانسال پس از جراحی عروق کرونری می‌باشد.مواد و روش‌ها:آزمودنی‌های را20مرد میانسال که قبلاً عمل CABG انجام داده بودند،تشکیل دادند که به‌طور تصادفی به دو گروه کنترل(10نفر) و تمرین هوازی(10نفر) تقسیم شدند.گروه تمرینی، تمرینات هوازی را به مدت هشت هفته/ سه جلسه در هفته/ با شدت60 تا 80 درصد ضربان قلب انجام دادند.48ساعت قبل از شرو ع تمرین و48ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی از تمامی آزمودنی‌ها خونگیری به‌عمل آمد و پس از جداسازی پلاسما و مونوسیت‌ها، اندازه‌گیری شاخص‌های مورد مطالعه انجام شد.تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های پارامتریک و ناپارامتریک درسطح معنی‌داری 05/0p≤ انجام گردید.یافتهها: افزایش معنی‌دار بیان ژن LXR و HDL و کاهش معنی دار مقادیر پلاسمایی کلسترول تام، نسبت آپوB به آپوA، LDL و تری‌گلیسرید در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل و افزایش معنی دار بیان ژن LXR و HDL و کاهش معنادار سطوح LDL، تری‌گلیسرید، کلسترول تام و نسبت آپوB به آپوA را نسبت به پیش‌آزمون در گروه تجربی مشاهده شد .نتیجه‌گیری: بهبود سطوح نیمرخ لیپیدی و افزایش بیان ژن LXR متعاقب هشت هفته تمرینات هوازی، آن را به عنوان بخشی از مراحل بازتوانی قلبی که می‌تواند در کاهش روند آترواسکلروز و پیشگیری از عود مجدد بیماری مثمرثمر باشد مطرح می کند.
فیزیولوژی ورزشی
رامبد خواجه ای؛ امیر حسین حقیقی؛ محمدرضا حامدی نیا؛ امیر رشیدلمیر
دوره 24، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1396، ، صفحه 79-88
چکیده
اهدافبازتوانی قلبی از مهم‌ترین اقدامات جهت اثربخشی عمل جراحی قلب و کاهش عوارض آن در بیماران قلبی- عروقی است. تمرینات ورزشی به سبب کم‌هزینه و جذاب بودن مشوقی برای شرکت بیماران در این برنامه‌هاست. فعالیت ورزشی روی ترکیبات سلول خونی، به‌ویژه تعداد گلبولهای سفید خون، سوخت‌وساز، متابولیت‌ها، پپتید و بیان ژن در انواع مختلف اثر دارد؛ ...
بیشتر
اهدافبازتوانی قلبی از مهم‌ترین اقدامات جهت اثربخشی عمل جراحی قلب و کاهش عوارض آن در بیماران قلبی- عروقی است. تمرینات ورزشی به سبب کم‌هزینه و جذاب بودن مشوقی برای شرکت بیماران در این برنامه‌هاست. فعالیت ورزشی روی ترکیبات سلول خونی، به‌ویژه تعداد گلبولهای سفید خون، سوخت‌وساز، متابولیت‌ها، پپتید و بیان ژن در انواع مختلف اثر دارد؛ لذا، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بربیان ژن ABCG5 مونوسیت‌ها در مردان میانسال پس از عمل بای‌پس قلبی است. مواد و روش‌هاجامعة آماری را 20 مرد بیمار میانسال تشکیل دادند که قبلاً عمل بای‌پس عروق کرونر انجام داده بودند. این افراد، پس از انتخاب، به‌طور تصادفی به دو گروه کنترل (10 نفر) و تمرین هوازی (10 نفر) تقسیم شدند. قبل و بعد از جلسه‌های تمرینی از آزمودنی‌های دو گروه خونگیری به‌عمل آمد. جداسازی مونوسیت‌ها به‌روش سانتریفیوژ و تخلیص m-RNA به‌وسیلة Real-Time PCR انجام شد. داده‌ها با آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری (نرم‌افزار SPSS نسخة 16) تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌هاگروه تجربی در نتیجة هشت هفته تمرین هوازی افزایش معناداری در بیان mRNA ژن ABCG5 در مقایسه با گروه کنترل تجربه کردند. نتیجه‌گیریبه‌نظر می‌رسد تمرین ورزشی به‌عنوان بخشی از مراحل بازتوانی قلبی در بیماران تحت عمل پیوند بای‌پس شریان کرونر با تحت تأثیر قراردادن بیان ژن ABCG5 که در سوخت‌وساز چربی درگیر است، فرایند انتقال معکوس کلسترول را بهبود می‌بخشد.
محمد سیداحمدی؛ حمید اراضی؛ مرجان کاری؛ احسان اصغری؛ رامبد خواجه ای
دوره 19، شماره 2 ، خرداد و تیر 1391، ، صفحه 136-145
چکیده
زمینه و هدف: تمرینات ویژه آماده سازی که با شدت‌های بالا در فصل پیش از مسابقات انجام می‌شوند، ممکن است با اثر گذاری بر متغیرهای خونی، اثرات متفاوتی را بر عملکرد ورزشکار داشته باشند. هدف پژوهش حاضر، توصیف اثرات یک جلسه تمرینات ویژه آماده‌سازی و مهارتی بر ایمنی هومورال و گلبولهای سفید خون بلافاصله و پس از یک فاصله استراحتی 24 ساعته ...
بیشتر
زمینه و هدف: تمرینات ویژه آماده سازی که با شدت‌های بالا در فصل پیش از مسابقات انجام می‌شوند، ممکن است با اثر گذاری بر متغیرهای خونی، اثرات متفاوتی را بر عملکرد ورزشکار داشته باشند. هدف پژوهش حاضر، توصیف اثرات یک جلسه تمرینات ویژه آماده‌سازی و مهارتی بر ایمنی هومورال و گلبولهای سفید خون بلافاصله و پس از یک فاصله استراحتی 24 ساعته طی تمرینات صخره‌نوردی بوده است. مواد و روش ها: 10 ورزشکار صخره‌نورد نخبه در این مطالعه نیمه‌تجربی شرکت کردند. آزمودنی‌ها 95 دقیقه تمرینات ویژه آماده‌سازی و مهارتی را انجام دادند. نمونه‌گیری خون وریدی قبل، بلافاصله و 24 ساعت پس از تمرین صورت گرفت. تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها با کمک آزمون آماری تی همبسته و آزمون مدل خطی و با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 18) صورت گرفت.یافتهها: نتایج نشان داد که بلافاصله پس از پایان جلسه فعالیت مقدار تمامی ایمونوگلوبینها کاهش یافت که این کاهش تنها در مورد ایمونوگلوبین G (0.05>P) معنادار بود. مقدار گلبولهای سفید خون نیز افزایش معناداری داشت (0.05>P). اما پس از یک دوره بازیافت 24 ساعته مقادیر IgG باز هم کاهش یافته به طوریکه نسبت به پیش و بلافاصله پس از فعالیت معنادار گردید (0.05>P). همچنین مقادیر ایمونوگلوبین M و ایمونوگلوبین A پس از این دوره استراحتی به طور معناداری نسبت به پیش و بلافاصله پس از فعالیت افزایش پیدا کرد(0.05>P) و مقدار گلبول سفید خون نیز پس از 24 ساعت تفاوت معناداری با مقدار قبل از فعالیت نداشتند (0.05<P) . نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که بلافاصله پس از جلسه فعالیت صخره نوردی، دوره استراحتی 24 ساعته می‌تواند در بازگرداندن متغیرهای ایمنی به مقدار پایه مؤثر باشد.