زمینه و اهداف: اندازه گیری گازهای خون شریانی، بیشترین آزمایش انجام شده در بخش مراقبت های ویژه می باشد. محلول هپارین سدیم که بطور گسترده بعنوان ضد انعقاد در آنالیز گازهای خون مصرف می شود، در زمانی که حجم نمونه های خون در نمونه گیری متفاوت است غلظت های متفاوتی از هپارین در نمونه خون ایجاد می نماید که این تغییرات در غلظت، موجب تغییر نتایج ...
بیشتر
زمینه و اهداف: اندازه گیری گازهای خون شریانی، بیشترین آزمایش انجام شده در بخش مراقبت های ویژه می باشد. محلول هپارین سدیم که بطور گسترده بعنوان ضد انعقاد در آنالیز گازهای خون مصرف می شود، در زمانی که حجم نمونه های خون در نمونه گیری متفاوت است غلظت های متفاوتی از هپارین در نمونه خون ایجاد می نماید که این تغییرات در غلظت، موجب تغییر نتایج آزمایش می شود. و این مساله ای است که از نظر تئوری نسبت به اهمیت زیاد بالینی، کمتر مورد توجه قرار می گیرد. لذا این پژوهش با هدف تعیین تاثیر غلظت هپارین بر نتیجه گازهای خون انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 30 نمونه شریانی بین 3 گروه آزمون با نسبت های حجم هپارین به نمونه خون 7.5 درصد، 15 درصد، و 30 درصد )هپارینه شده با 1 سی سی5000= واحد( و یک گروه شاهد )مجموعا 120 نمونه( با نسبت حجم هپارین به نمونه خون 7.5 درصد )هپارینه شده با 1 سی سی1000= واحد( انجام شد.
یافته ها: تغییرات ایجاد شده در پارامترهای ABG تا غلظت 750 واحد در هر سی سی خون 15) درصد= حجم خون/ حجم هپارین( معنی دار نبود ولی این تغییرات در غلظت 1500 واحد در هر سی سی خون 30) درصد= حجم خون/ حجم هپارین( در اکثر پارامترهای اندازه گیری شده بسیار معنی دار گردید.
نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده پیشنهاد می شود که در نمونه گیری گازهای خون شریانی برای کاهش خطا مقدار خون کشیده شده داخل سرنگ بیش از 10 برابر میزان هپارین باقیمانده در سرنگ پس از هپارینه کردن باشد. به عبارت دیگر، اگر غلظت هپارین در حدود 375-75 واحد در هر سی سی خون باشد، هپارین موجود در نمونه بر نتایج گازهای خون تاثیر گذار نخواهد بود.