مسعود عیسی پور؛ علیرضا حاکمی؛ کامیار اقبالی؛ ندا داوریاری
دوره 15، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1387، ، صفحه 20-25
چکیده
زمینه و هدف: رایج ترین داروی مصرفی در ناباروری ایدیوپاتیک مردان، کلومیفن می باشد که نتایج درمانی آن متفاوت بوده و معیار قابل اعتباری جهت پیشگویی نتیجه درمان ارایه نشده است. لذا این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین سطح سرمی تستوسترون توتال صبحگاهی قبل از درمان با تغییرات ایجاد شده در اسپرموگرام بعد از درمان با کلومیفن انجام گرفت.
مواد ...
بیشتر
زمینه و هدف: رایج ترین داروی مصرفی در ناباروری ایدیوپاتیک مردان، کلومیفن می باشد که نتایج درمانی آن متفاوت بوده و معیار قابل اعتباری جهت پیشگویی نتیجه درمان ارایه نشده است. لذا این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین سطح سرمی تستوسترون توتال صبحگاهی قبل از درمان با تغییرات ایجاد شده در اسپرموگرام بعد از درمان با کلومیفن انجام گرفت.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بوده و بر روی 172 مرد مبتلا به ناباروری ایدیوپاتیک، از سال 1380 لغایت 1385 در شهر مشهد انجام شده است. تمامی بیماران علاوه بر پر کردن پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و آزمایش اسپرموگرام، بر اساس میزان تستوسترون توتال سرمی، به 6 گروه تقسیم گردیدند. سپس تغییرات ایجاد شده در پارامترهای اسپرموگرام قبل و بعد از درمان با کلومیفن در هر گروه، با نرم افزار SPSS و آزمون های تی، آنالیز واریانس و فیشر تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: بیماران مورد مطالعه دارای میانگین سنی 31 سال و میانگین تستوسترون سرمی 361.3 نانوگرم در دسی لیتر بودند. به طور کلی در 125 بیمار (72.7 درصد)، بعد از تجویز کلومیفن بهبودی در تعداد کل اسپرم های متحرک عملکردی ملاحظه شد. در بیمارانی که سطح تستوسترون سرمی قبل از درمان آنان بین 200 تا 500 نانوگرم در دسی لیتر بود، بهبودی قابل توجه در اسپرموگرام ملاحظه گردید (P?0.031).
نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که میزان تستوسترون توتال سرمی صبحگاهی قبل از درمان، می تواند معیاری جهت پیشگویی نتیجه درمان با کلومیفن در ناباروری ایدیوپاتیک مردان باشد.
علیرضا حاکمی؛ کامیار اقبالی؛ مسعود عیسی پور
دوره 12، شماره 4 ، آذر و دی 1384، ، صفحه 28-33
چکیده
زمینه و هدف: سنگ های ادراری سومین علت شایع بیماری های سیستم ادراری بوده و هیپرکلسیوری در 30 تا 56 درصد بیماران مبتلا به سنگ های کلسیمی گزارش شده است. لذا پژوهش حاضر جهت بررسی میزان کلسیم سرم و ادرار در مبتلایان به سنگ های سیستم ادراری در استان خراسان انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در فاصله زمانی تابستان 1382 لغایت بهار ...
بیشتر
زمینه و هدف: سنگ های ادراری سومین علت شایع بیماری های سیستم ادراری بوده و هیپرکلسیوری در 30 تا 56 درصد بیماران مبتلا به سنگ های کلسیمی گزارش شده است. لذا پژوهش حاضر جهت بررسی میزان کلسیم سرم و ادرار در مبتلایان به سنگ های سیستم ادراری در استان خراسان انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در فاصله زمانی تابستان 1382 لغایت بهار 1384بر روی 100 نفر بیمار مبتلا به سنگ کلسیمی (گروه مورد) و 51 فرد سالم (گروه شاهد) انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه و با اندازه گیری میزان کلسیم سرمی (از طریق خونگیری صبحگاهی) و کلسیم ادرار (به طریق جمع آوری ادرار 24 ساعته) جمع آوری گردید.
یافته ها: در گروه مورد 9 نفر (9 درصد) و در گروه شاهد 1 نفر (2 درصد) مبتلا به هیپرکلسیوری بودند. میزان کلسیم ادرار در گروه مورد و گروه شاهد اختلاف معنی داری نداشت (2.23 ± 1.07 در مقابل 2.13 ± 1.10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در 24 ساعت). در گروه مورد، 1 نفر (1 درصد) مبتلا به هیپرکلسیمی بود. هیچ موردی از هیپرکلسیمی درگروه شاهد وجود نداشت. میزان کلسیم سرم نیز در گروه مورد و گروه شاهد اختلاف معنی داری نداشت (9.07 ± 0.68 در مقابل 9.13 ± 0.64 میلی گرم در دسی لیتر). نتیجه گیری: در مقایسه با آمار کتب مرجع و همچنین مقالات اخیر، میزان هیپرکلسیوری در بیماران مورد مطالعه این منطقه به طور واضحی پایین تر بوده و این طور استنباط می گردد که درمان تجربی روتین که با مکانیسم کاهش کلسیم ادراری باعث جلوگیری از تشکیل سنگ می گردد، اثر درمانی قابل توجهی نداشته باشد. به نظر نمی رسد به بررسی روتین کلسیم سرم نیازی باشد.