فریده اخلاقی؛ سعید ابراهیم زاده؛ رویا باغانی؛ صدیقه اظهری؛ جواد صالحی فدردی
دوره 17، شماره 4 ، آذر و دی 1389، ، صفحه 248-255
چکیده
زمینه و هدف: خودکارآمدی عامل روانشناختی و انگیزشی مهم و قابل تغییری برای تداوم تغذیه با شیر مادر است که باور و اطمینان فرد به توانایی خود در شیردهی انحصاری و موفق را در بر می گیرد. بنابراین، با توجه به اهمیت آموزش در افزایش خودکارآمدی، این مطالعه با هدف مقایسه اثر دو روش آموزش شیردهی با دخالت مستقیم و بدون دخالت مستقیم آموزش دهنده، ...
بیشتر
زمینه و هدف: خودکارآمدی عامل روانشناختی و انگیزشی مهم و قابل تغییری برای تداوم تغذیه با شیر مادر است که باور و اطمینان فرد به توانایی خود در شیردهی انحصاری و موفق را در بر می گیرد. بنابراین، با توجه به اهمیت آموزش در افزایش خودکارآمدی، این مطالعه با هدف مقایسه اثر دو روش آموزش شیردهی با دخالت مستقیم و بدون دخالت مستقیم آموزش دهنده، بر میزان خودکارآمدی شیردهی در زنان نخست زا انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی یک سو کور، تعداد 124 زن نخست زا به روش نمونه گیری آسان انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. مادران طی دو ساعت اول بعد از زایمان، در یک گروه با استفاده از تصاویر و بدون کمک مستقیم آموزش دهنده و در گروه دیگر با کمک مستقیم آموزش دهنده در مورد وضعیت صحیح قرارگیری و چسباندن نوزاد به پستان به صورت فرد به فرد توسط یکی از پژوهشگران آموزش می دیدند. افراد گروه کنترل، مراقبت معمول بخش را دریافت می کردند. پیگیری واحدهای آزمودنی در هفته 1 و 4 و 8 انجام شد. جمع آوری داده ها از طریق فرم های مصاحبه، معاینه و مشاهده، فهرست وارسی وضعیت شیردهی و فرم خودکارآمدی شیردهی انجام شد. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS 11.5 و آزمون آنالیز واریانس یک طرفه، کروسکال والیس و آزمون ضریب همبستگی استفاده شد. مقدار pکمتر از 0.05 معنادار و توان مطالعه 80 درصد می باشد.
یافته ها: میانگین نمره خودکارآمدی در هفته 1 در گروه آموزش بدون دخالت مستقیم آموزش دهنده 4.78±59.9 و در گروه آموزش با دخالت مستقیم آموزش دهنده 7.55±54.5 و مراقبت معمول 8.93±53.3؛ در هفته 4 در گروه آموزش بدون دخالت مستقیم آموزش دهنده 6.63±63.28 و در گروه آموزش با دخالت مستقیم آموزش دهنده 9.05±58.78 و مراقبت معمول 9.04±56.1؛ در هفته 8 در گروه آموزش بدون دخالت مستقیم آموزش دهنده 5.3±66.7 و در گروه آموزش با دخالت مستقیم آموزش دهنده 8.4±61.7 و مراقبت معمول 6.2±60.9 بود که در هر سه دوره پیگیری این اختلاف معنادار بود(P=0.0001) .
نتیجه گیری: آموزش نحوه شیردهی به نوزاد به صورت چهره به چهره و بدون دخالت مستقیم آموزش دهنده با افزایش خودکارآمدی شیردهی در 8 هفته اول بعد از زایمان همراه است
عاطفه سلطانی فر؛ وحیده مقدم حسینی؛ فرزانه جعفرنژاد؛ سعید ابراهیم زاده
دوره 16، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1388، ، صفحه 35-42
چکیده
زمینه و هدف: در سال های اخیر بحث دلبستگی مادر و کودک در رابطه با بهداشت روانی افراد اهمیت زیادی پیدا کرده است. از طرفی، خشونت علیه زنان در بارداری از جمله مشکلات بهداشتی مهم در سراسر جهان می باشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین ارتباط شدت خشونت خانوادگی در دوران بارداری با دلبستگی مادر به شیرخوار می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، ...
بیشتر
زمینه و هدف: در سال های اخیر بحث دلبستگی مادر و کودک در رابطه با بهداشت روانی افراد اهمیت زیادی پیدا کرده است. از طرفی، خشونت علیه زنان در بارداری از جمله مشکلات بهداشتی مهم در سراسر جهان می باشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین ارتباط شدت خشونت خانوادگی در دوران بارداری با دلبستگی مادر به شیرخوار می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 102 زن باردار مراجعه کننده به مراکز و پایگاه های بهداشتی شهر مشهد در سال 1387 که معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند، به شیوه طبقه ای-خوشه ای تصادفی وارد پژوهش شدند. داده های مربوط به خشونت خانوادگی در دوران بارداری در انتهای دوران بارداری با استفاده از پرسشنامه مقیاس تدابیر حل اختلاف و دلبستگی مادر به شیرخوار، 4 تا 5 هفته بعد از تولد با استفاده از پرسشنامه دلبستگی مولر جمع آوری شد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی اسپیرمن، کروسکال والیس، من ویتنی و رگرسیون چندگانه و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: به طور کلی 2/89 درصد از زنان، خشونت خیلی خفیف، 8/9 درصد خفیف و یک درصد خشونت متوسط را در دوران بارداری از طرف شوهرانشان تجربه کرده اند. یافته های به دست آمده، رابطه معکوس بین خشونت گفتاری (r=0.21, P=0.032)، جسمی (r=0.27, P=0.005)، صدمات (r=-0.21, P=0.018) و خشونت کل (r=0.29, P=0.002)، با دلبستگی مادر به شیرخوارنشان داد. همچنین میانگین خشونت روانی(15.9±12.94) (P=0.026)، جسمی(9.1±11.12) (P=0.002)، صدمات(15.9±3.47) (P=0.006)و خشونت کل (P=0.038) (47.6±33.68) به طور معناداری در گروهی که مردان از بارداری همسرانشان رضایت نداشتند، بیشتر بوده است. بین تحصیلات زنان و مردان با میزان خشونت خانوادگی رابطه ای دیده نشد.
نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، بین خشونت های گفتاری، جسمی و صدمات در دوران بارداری با دلبستگی مادر به شیرخوار ارتباط وجود دارد
زهرا استاجی؛ لادن نجار؛ سیدرضا مظلوم؛ سعید ابراهیم زاده
دوره 11، شماره 3 ، مهر و آبان 1383، ، صفحه 46-52
چکیده
تزریقات عضلانی یکی از اعمال رایج در پزشکی است و پرستاران بطور مکرر با مشکل درد ناشی از تزریقات عضلانی در بیماران خود مواجه میشوند و همواره در جستجوی روشهایی برای کاهش درد میباشند. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که با هدف تعیین تاثیر روش تزریق عضلانی z و قفل هوا بر میزان درد بیماران مراجعه کننده به کلینیک تزریقات بیمارستان ...
بیشتر
تزریقات عضلانی یکی از اعمال رایج در پزشکی است و پرستاران بطور مکرر با مشکل درد ناشی از تزریقات عضلانی در بیماران خود مواجه میشوند و همواره در جستجوی روشهایی برای کاهش درد میباشند. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که با هدف تعیین تاثیر روش تزریق عضلانی z و قفل هوا بر میزان درد بیماران مراجعه کننده به کلینیک تزریقات بیمارستان حشمتیه سبزوار انجام گردید. در این مطالعه، 585 نفر از زنان مراجعه کننده به کلینیک تزریقات جهت تزریق عضلانی یکی از سه داروی پنیسیلین پروکائین، ب کمپلکس یا دیکلوفناک و در مورد هر کدام از داروهای فوق، 195 نفر به صورت تصادفی انتخاب شده و از این تعداد 65 نفر تزریق عضلانی به روشz ،65 نفر به روش قفل هوا و 65 نفر به روش معمول در محل عضله و نتروگلوتئال در وضعیت خوابیده به یک طرف انجام شد. شدت درد توسط معیار مقیاس دیداری اندازهگیری گردید. نتایج پژوهش نشان میدهد میانگین شدت درد در گروه روش (3.1) Z، قفل هوا (4.1) و روش معمول (4.5) میباشد. آزمون آنالیز واریانس یک طرفه تفاوت درد گروه روش z و معمول و قفل هوا را معنیدار نشان میدهد. از نظر درجات درد 4.1 درصد از گروه روشz ،7.7 درصد از گروه روش قفل هوا و 14.4 درصد از گروه روش معمول درد شدید داشتهاند که نتایج آزمون مجذور کای (p<0.0001) ارتباط بین درجات شدّت درد و روش تزریق را معنیدار نشان میدهد. همچنین بر اساس آزمون انجام شده بین شدت درد ناشی از تزریق به سه روش فوق و عوامل سن، شغل، تحصیلات و شاخص توده بدن ارتباط معنیداری وجود نداشت. با توجه به نتایج پژوهش، پیشنهاد میشود برای راحتی بیشتر بیماران از روش تزریق عضلانی z استفاده شود.