میترا خادم الشریعه؛ محمدرضا حامدی نیا؛ طیبه امیری پارسا؛ سید علی رضا حسینی کاخک
دوره 18، شماره 4 ، آذر و دی 1390، ، صفحه 260-271
چکیده
زمینه و هدف: لپتین یکی از هورمون های مهم در فرایند متابولیسم چربی و هموستاز انرژی می باشد که اثر یک جلسه تمرین ورزشی بر آن کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر یک جلسه تمرین استقامتی بر میزان پزوتئین و بیان ژن لپتین در موش صحرایی می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار ...
بیشتر
زمینه و هدف: لپتین یکی از هورمون های مهم در فرایند متابولیسم چربی و هموستاز انرژی می باشد که اثر یک جلسه تمرین ورزشی بر آن کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر یک جلسه تمرین استقامتی بر میزان پزوتئین و بیان ژن لپتین در موش صحرایی می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در شرایط استاندارد محیطی نگهداری و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. تمرین شامل دویدن روی تردمیل (شدت 18 متر/ دقیقه، مدت 120 دقیقه) بود. موش ها بلافاصله، دو و 24 ساعت پس از تمرین بیهوش شده، نمونه گیری خون، عضله سولئوس و چربی انجام شد. غلظت لپتین در عضله، چربی و پلاسما اندازه گیری شد. بیان ژن لپتین در بافت ها توسط روش RT-PCR بررسی گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر (Repeated Measures) در سطح معناداری 05/0
یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که در پاسخ به تمرین بیان ژن لپتین در بافت عضله در دو ساعت [ (51 درصد) از 36/10±15/169 به 71/112± 13/349] و 24 ساعت [(48 درصد) از21/8±14/185 به 77/14±01/359 ] و در بافت چربی در 24 ساعت [(49 درصد) از 42/21±69/181 به 80/16±66/361] پس از تمرین افزایش معنادار یافت (05/0>P). اما غلظت لپتین نه در بافت چربی، نه در بافت عضله و نه در پلاسما در هیچ یک از زمان ها تغییر معناداری پیدا نکرد (05/0نتیجه گیری: تمرینات کوتاه مدت ورزشی می تواند بیان ژن لپتین را در بافت عضله و چربی افزایش دهد، البته احتمالاً تمرینات با شدت و حجم بالاتر بتواند موثرتر باشد.
محمدرضا حامدی نیا؛ طیبه امیری پارسا؛ مرضیه السادات آذرنیوه؛ سیدعلیرضا حسینی کاخک
دوره 18، شماره 3 ، مهر و آبان 1390، ، صفحه 188-197
چکیده
زمینه و هدف: چاقی با اختلالات متابولیکی و التهابی متعددی همراه است که اثر تمرینات مختلف ورزشی بر آن ها در دختران چاق به میزان کافی مورد مطالعه قرار نگرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی، هوازی و بی تمرینی بر نیم رخ لیپیدی و CRP در دختران چاق بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی با استفاده از گروه کنترل و تجربی تعداد ...
بیشتر
زمینه و هدف: چاقی با اختلالات متابولیکی و التهابی متعددی همراه است که اثر تمرینات مختلف ورزشی بر آن ها در دختران چاق به میزان کافی مورد مطالعه قرار نگرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی، هوازی و بی تمرینی بر نیم رخ لیپیدی و CRP در دختران چاق بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی با استفاده از گروه کنترل و تجربی تعداد 29 دختر دانشجوی چاق به صورت داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه کنترل (9=n)، تمرین هوازی (10=n) و تمرین مقاومتی (10=n) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین مقاومتی، به مدت هشت هفته، هر هفته چهار جلسه با شدت70-60 درصد یک تکرار بیشینه تمرین مقاومتی انجام دادند. آزمودنی های گروه تمرین هوازی، به مدت هشت هفته و هر هفته چهار جلسه هر جلسه به مدت 60 دقیقه با شدت 75 -65 درصد ضربان قلب بیشینه تمرین هوازی انجام دادند. نمونه خون قبل از شروع تمرینات، 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و همچنین پس از 10 روز بی تمرینی در حالت ناشتا گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر (05/0P). همچنین بین سه گروه تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0>P) و TC نیز در دو گروه تمرین هوازی و تمرین مقاومتی کاهش یافت (به ترتیب به میزان 19 و 9 درصد) ولی از لحاظ آماری معنادار نبود (05/0>P). بین گروه ها نیز تفاوت معناداری در مورد TC وجود نداشت (05/0>P). همچنین پس از تمرین در HDL، HDL2، HDL3 ،LDL و CRPنیز تغییر معناداری مشاهده نشد (05/0>P). بی تمرینی نیز بر هیچ یک از متغیرها تاثیر معناداری نداشت (05/0>P). نتیجه گیری: هشت هفته تمرین هوازی و قدرتی تاثیری معناداری بر نیمرخ لیپیدی و CRP پلاسمایی دختران چاق ندارد.