فیزیولوژی و فارماکولوژی
محسن محمودی میرهاشمی؛ سید پژمان شیرمردی؛ علی نگارستانی؛ مصطفی عرفانی
دوره 26، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1398، ، صفحه 81-87
چکیده
مقدمه: رادیوداروها در پزشکی هسته ای دارای کاربردهای تشخیصی و درمانی هستند. رادیوداروهای با رادیونوکلئید گسیلنده گاما بیشتر در فرایند تشخیصی استفاده می شوند. آن هم بدلیل جذب پایین پرتو گاما در بافت نسبت به ذرات بتا و آلفا می باشد. بررسی توزیع دوز جذبی رادیوداروهای تشخیصی در بدن از نظر حفاظت پرتوی دارای اهمیت ویژه ای می باشد. هدف از انجام ...
بیشتر
مقدمه: رادیوداروها در پزشکی هسته ای دارای کاربردهای تشخیصی و درمانی هستند. رادیوداروهای با رادیونوکلئید گسیلنده گاما بیشتر در فرایند تشخیصی استفاده می شوند. آن هم بدلیل جذب پایین پرتو گاما در بافت نسبت به ذرات بتا و آلفا می باشد. بررسی توزیع دوز جذبی رادیوداروهای تشخیصی در بدن از نظر حفاظت پرتوی دارای اهمیت ویژه ای می باشد. هدف از انجام این تحقیق، محاسبه دوز دریافتی اندام های داخلی بدن انسان پس از تزریق رادیوداروی تشخیصی تکنسیوم-99m -اکتروتاید به موش می باشد.مواد و روش ها: با استفاده از فانتوم MIRD و کد شبیه سازی MCNPX برای بدن مرد بزرگسال دوز موثر دریافتی اندام های مختلف بدن محاسبه شد. در این تحقیق از چشمه گاما با انرژیkeV 140 و تالی 6F برای محاسبه دوز تقریبی رادیوداروی تکنسیوم-99m- اکتروتاید استفاده گردید.یافته های پژوهش: دوز رادیوداروی تکنسیوم-99m- اکتروتاید در اندام های مختلف بدن، براساس توزیع اطلاعات در بدن موش و با استفاده از کد شبیه سازی MCNPX برآورد شد. بیشترین دوز موثر مربوط به آدرنال و پانکراس با دوز جذب شده موثر حدود MBq 185/ mSv 6 وMBq 185/ mSv 5/1 به دست آمد.بحث و نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان داد که آدرنال و پانکراس بعنوان دو اندام در معرض خطر در تصویربرداری با رادیوداروی تکنسیوم-99m- اکتروتاید می باشند.