محمود محمدیان؛ زهرا درزی ازادبنی؛ رضا علی محمدپور تهمتن؛ راضیه یوسفی نژاد
دوره 27، شماره 2 ، خرداد و تیر 1399، ، صفحه 193-199
چکیده
چکیده : زمینه و هدف (Background): بیش از دو میلیون نفر در سراسر جهان با گردوغبار چوب که باعث بروز بیماریهای ریوی و سرطان دستگاه تنفسی می شود مواجهه دارند. لذا مطالعه حاضر با هدف ارزیابی ریسک مواجهه کارگران با ذرات قابل تنفس چوب در کارگاههای نجاری شهرستان ساری انجام شد.مواد و روش ها(Materials & Methods): این مطالعه توصیفی– تحلیلی در 27 کارگاه نجاری ...
بیشتر
چکیده : زمینه و هدف (Background): بیش از دو میلیون نفر در سراسر جهان با گردوغبار چوب که باعث بروز بیماریهای ریوی و سرطان دستگاه تنفسی می شود مواجهه دارند. لذا مطالعه حاضر با هدف ارزیابی ریسک مواجهه کارگران با ذرات قابل تنفس چوب در کارگاههای نجاری شهرستان ساری انجام شد.مواد و روش ها(Materials & Methods): این مطالعه توصیفی– تحلیلی در 27 کارگاه نجاری شهرستان ساری در پاییز سال 1396 انجام شد. 43 نفر از شاغلین کارگاه های نجاری به صورت تصادفی اتنخاب شدند. برای نمونه برداری از ذرات قابل استنشاق از روش استاندارد شماره0500 توصیه شده توسط NIOSHو با استفاده از پمپ نمونه برداری فردی کالیبره شده و نمونه بردار IOM انجام شد. سپس ریسک مواجهه با ذرات با استفاده از روش ارائه شده توسط انستیتو ایمنی و بهداشت شغلی سنگاپور تعیین گردید. یافته ها Results)): میانگین غلظت گردوغبار قابل تنفس چوب در کل کارگاه ها mg/m^3 30/15 بود و متوسط غلظت گردوغبار قابل تنفس چوب در کارگاه های نجاری، برش MDF، نجاری/MDF، چوب بری، مبلمان سازی و منبت کاری به ترتیب 94/11±58/18،3/17±49/19،50/7±32/8، 05/6±48/10،98/3 ±44/3،0±77/4 mg/m^3 بود. دمای هوا و تهویه عمومی به طور معنی داری با میانگین غلظت گردوغبار قابل تنفس چوب رابطه داشت. ریسک مواجهه با ذرات قابل استنشاق در همه این کارگاهها در حد متوسط برآورد شد. نتیجه گیریConclusion)): مواجهه کارگران شاغل در نجاری های شهر ساری با گردوغبار قابل تنفس چوب بیشتر از حدود مجاز مواجهه شغلی ملی و بین الملی است. مواجهه کارگران با ذرات قابل تنفس در هوای سرد و در شرایط خاموش بودن سیستم تهویه عمومی کارگاه بیشتر است.
محمود محمدیان؛ میلاد پورانصاری؛ رضا علی محمدپور تهمتن؛ سیدمهدی رضوی؛ اکبر احمدی آسور
دوره 25، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1397، ، صفحه 379-387
چکیده
مقدمه: با توجه به اهمیت فراوان سلامتی نیروی کار و همچنین اشتغال تعداد زیادی از کارگران کشور در صنعت سیمان، این مطالعه با هدف ارزیابی غلظت گرد و غبار قابل استنشاق در منطقه تنفسی کارگران شاغل در یک کارخانه سیمان در استان خراسان رضوی انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه غلظت ذرات قابل استنشاق در هوای منطقه تنفسی 70 نفر از کارگران کارخانه ...
بیشتر
مقدمه: با توجه به اهمیت فراوان سلامتی نیروی کار و همچنین اشتغال تعداد زیادی از کارگران کشور در صنعت سیمان، این مطالعه با هدف ارزیابی غلظت گرد و غبار قابل استنشاق در منطقه تنفسی کارگران شاغل در یک کارخانه سیمان در استان خراسان رضوی انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه غلظت ذرات قابل استنشاق در هوای منطقه تنفسی 70 نفر از کارگران کارخانه سیمان که در مراحل مختلف تولید کار می کردند مورد ارزیابی قرار گرفت. نمونه برداری از ذرات قابل استنشاق بر اساس روش استاندارد شماره 0600 ارائه شده توسط سازمان NIOSH و استفاده از پمپ نمونه بردار فردی و سیکلون آلومینیومی و فیلتر pvc انجام شد. یافته ها: متوسط غلظت گرد و غبار قابل استنشاق برای تمام کارگران 3.9 mg/m3 بود و بطور متوسط در 77 درصد از کارگران مواجهه با گرد و غبار قابل استنشاق سیمان بیشتر از حد مواجهه شغلی می باشد. بیشترین متوسط غلظت ذرات قابل استنشاق در بخش آسیاب سیمان 9.3 mg/m3و کمترین میانگین در بخش سنگ شکن و معدن 1.8 mg/m3 مشاهده شد.نتیجه گیری: متوسط غلظت گرد و غبار قابل استنشاق سیمان در منطقه تنفسی اکثریت کارگران در دو فصل گرم و سرد از حد مجاز مواجهه کشوری بالاتر است. گرم شدن هوا و وزش باد از سمت نقاط کویری و خشک به افزایش غلظت ذرات قابل استنشاق در منطقه تنفسی کارگران در بخش های مختلف کارخانه که در معرض جریان طبیعی هوا هستند کمک می کند.